Ένας πολιτικός είναι ισχυρός προς το εξωτερικό και όχι μόνο, όταν στηρίζεται στη λαϊκή βούληση. Δηλαδή όταν είναι, είτε δημαγωγός είτε εκτελεστής των αποφάσεων του λαού. Στην πρώτη περίπτωση ο ίδιος διαμορφώνει τη λαϊκή βούληση. Στη δεύτερη ο λαός παίρνει τις αποφάσεις, μέσα από δημοκρατικούς πολιτειακούς θεσμούς και ο πολιτικός τις εκτελεί.
Όταν ένας πολιτικός συζητά με ξένους παράγοντες για λογαριασμό της χώρας του, μόνο τότε αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα από τους ξένους, όταν η δύναμή του πηγάζει από τη βούληση του λαού του. Στην περίπτωση αυτή οι ξένοι γνωρίζουν ότι στην ουσία συνομιλούν με τον ίδιο το λαό και όχι με έναν αδύναμο πολιτικό που φοβάται για το προσωπικό πολιτικό του κόστος.