Πως να αντιμετωπίσουμε τον Τουρκικό επεκτατισμό

α) Γιατί συνεχίζεται και εντείνεται η Τουρκική προκλητικότητα; 

Η Τουρκία εδώ και καιρό εμφορείται από μεγαλοϊδεατικά όσο και ανεδαφικά οράματα. 

Θεωρεί ότι είναι μία παγκόσμια δύναμη που ασφυκτιά στα περιορισμένα σύνορα της Λωζάννης. Θέλγεται από την ένταση, αδιαφορεί για το διεθνές δίκαιο και δεν διστάζει να χρησιμοποιεί στρατιωτικά μέσα όταν διαπιστώνει ότι έχει το περιθώριο. 

Καλεντερίδης : Το «κόλπο» με την αποστρατικοποίηση των νησιών

Του Σάββα Καλεντερίδη 

Η ισχύς που θεωρεί ότι έχει αποκτήσει η Τουρκία έναντι όλων των χωρών της περιοχής και κυρίως έναντι της Ελλάδας, σε συνδυασμό με την εντύπωση που έχει αποκρυσταλλωθεί στα έγκατα του τουρκικού κράτους, ότι η Ελλάδα είναι μια αδύναμη και ανυπεράσπιστη χώρα, την έχει οδηγήσει σε μια σειρά από ενέργειες, που ναι μεν θεωρούνται παράλογες και παράνομες, με βάση το διεθνές δίκαιο, όμως τις βλέπουμε να υλοποιούνται και να δημιουργούν εθιμικό δίκαιο. Η επιθετικότητα της Τουρκίας βρίσκει πρόσφορο έδαφος και εκδηλώνεται με ορμή, αφενός μεν γιατί δεν έχει καθοριστεί από τις μεγάλες δυνάμεις ο χάρτης ισορροπιών στην περιοχή, με μια συμφωνία τύπου Γιάλτας, και αφετέρου γιατί η κρίση του κορονοϊού έχει διευρύνει το κενό που υπάρχει στην περιοχή, λόγω της μη ύπαρξης της «Γιάλτας». 

Γενοκτονία Ποντίων: Πώς τα στημένα Δικαστήρια της Αμάσειας αφάνισαν την ελίτ του Ποντιακού Ελληνισμού

Γράφει ο Παναγιώτης Σαββίδης 

Μετά το 1919 και την έναρξη της δεύτερης και σκληρότερης φάσης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, οι Τούρκοι -με το «ΟΚ» του Μουσταφά Κεμάλ (μετέπειτα Ατατούρκ), ξεκινούν τις δίκες – παρωδία στην Αμάσεια με στόχο τον αφανισμό της ελληνικής ελίτ του Πόντου. Η επιλογή της Αμάσειας στα βάθη της Ανατολίας για τη διεξαγωγή των δικών, είχε ως σκοπό αυτές να μείνουν μακριά από τα μάτια της κοινής γνώμης.

Ο απολίτιστος πολιτισμός

Φοράμε φανταχτερή πανοπλία, καλογυαλισμένη, με χυδαίες μεταλλάξεις της σημαντικής των λέξεων. Εγγίζουν τα όρια του γελοίου οι καταχρήσεις και διαστροφές της σημασίας του πολιτισμού. Μιλάμε για «εκδηλώσεις πολιτισμού», ακόμα και όταν πρόκειται για κοινότοπες φιέστες ψυχαγωγίας ή και μόνο διασκέδασης. Το ραδιοτηλεοπτικό, αδιάντροπο εμπόριο εντυπωσιασμού λανσάρεται σαν προσφορά «πολιτισμού». Οποιαδήποτε φτηνιάρικη θεατρική «επιθεώρηση», απίστευτου κρετινισμού και χυδαιότητας, διαφημίζεται σαν προσφορά στον «πολιτισμό». Πλήθος ανθρώπων, στην Ελλάδα αμέτρητο, χρυσοπληρώνει αετονύχηδες τάχα και Εκδότες, για να τυπώσουν και δώσουν μορφή βιβλίου σε μικρονοϊκά σκαριφήματα στιχουργίας ή αφήγησης ή «στοχασμού» (!) ή αυτοβιογραφικής κενολογίας.
 

Η ύφεση των υφέσεων

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η λύση εάν δεν θέλουμε να ξεσπάσουν κοινωνικές αναταραχές, εμφύλιοι και διακρατικοί πόλεμοι, είναι είτε η διαγραφή μέρους των χρεών (η βέλτιστη), είτε ο πληθωρισμός – η μαζική εκτύπωση χρημάτων από όλες τις κεντρικές τράπεζες μαζί, χωρίς καμία εξαίρεση, τα οποία όμως οφείλουν να κατευθύνονται στην πραγματική οικονομία για την αύξηση των επενδύσεων, των μισθών και της κατανάλωσης. Ταυτόχρονα, αφενός μεν η επιδίωξη μίας ισορροπημένης αναδιανομής των εισοδημάτων, αφετέρου το κλείσιμο των συνόρων με χώρες που στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα τους στους χαμηλούς μισθούς και στις περιορισμένες παροχές των εργαζομένων τους – καθώς επίσης με κράτη που χειραγωγούν το νόμισμα τους όπως η Κίνα ή που εκμεταλλεύονται τη δεσπόζουσα θέση τους με τη συνέχιση του μισθολογικού dumping, εμποδίζοντας ταυτόχρονα την εκτύπωση χρημάτων, όπως η Γερμανία. Τέλος ένα νέο νομισματικό σύστημα που να μη στηρίζεται στο χρέος και στο δολάριο – αλλά στη σύγχρονη νομισματική θεωρία, με τις κατάλληλες προσαρμογές.