MOTD

Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουσι άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.

Εμμανουήλ Ροΐδης, 1836-1904, Έλληνας συγγραφέας

Τρίτη 23 Μαΐου 2017

Ανάγκη εθνικής στρατηγικής χρέους

Αυτό που προέχει για την Ελλάδα είναι η ονομαστική διαγραφή του χρέους κατά 50%, σε συνδυασμό με την εξυπηρέτηση του υπολοίπου με ρήτρα εξαγωγών – οπότε θα πρέπει να συσταθεί μία ειδική διαπραγματευτική ομάδα από τους ικανότερους Έλληνες που να στηρίζεται από όλα τα κόμματα, καθώς επίσης από το σύνολο της κοινωνίας.

Αντίδραση τώρα!

Θα πρέπει να πάψουν να υπογράφονται μνημόνια και να εφαρμόζονται νέα μέτρα, να σταματήσει αμέσως η πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων, καθώς επίσης να δοθεί οριστικό τέλος στη διεθνή ζητιανιά – ακόμη και αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, εκβιαζόμενη στην έξοδο από την Ευρωζώνη.

«Το ψυχικό τραύμα είναι το μαρτύριο των ανήμπορων. Το τραύμα αυτό δημιουργείται τη στιγμή που το θύμα καθίσταται ανίσχυρο από μία πανίσχυρη δύναμη. Αν αυτή η δύναμη είναι η δύναμη της φύσης, τότε μιλάμε για φυσικές καταστροφές. Εάν όμως άλλοι άνθρωποι ασκούν τη δύναμη αυτή, τότε μιλάμε για πράξεις βίας. Τα τραυματικά γεγονότα καταργούν το κοινωνικό δίκτυο, το οποίο προσφέρει συνήθως στους ανθρώπους το συναίσθημα του ελέγχου – της συμμετοχής σε ένα σύστημα σχέσεων και το νόημα της ζωής» (J. Hermann, Οι ουλές της βίας). 

Δάνεια 1,3 δις πωλήθηκαν σε Fund μόνο 104 εκ.


Δάνεια 1,3 δις πωλήθηκαν σε Fund μόνο 104 εκ. Δηλαδή στο 8% της ονομαστικής αξίας του δανείου.

Γιατί δεν κλήθηκε ο κόσμος να πληρώσει το 8% και να αγοράσει τα δάνειά του, όπως έγινε στην Κύπρο και παντού; Γιατί θα πρέπει ο Έλληνας να πληρώσει το 100% του δανείου στο Fund ή να χάσει το σπίτι του; Σε τι έφταιξε αυτός που τον κατέστρεψε η χρεοκοπία της χώρας;

Κοινωνική Βία και Φόβος των Ελίτ

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

Ο φόβος είναι ένα ισχυρότατο συναίσθημα, έχει δε χρησιμοποιηθεί κατά κόρον και στην πολιτική. Ο φόβος δεν είναι μόνο ατομικός αλλά μπορεί να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την κοινωνία και να γίνει συλλογικός (δεν βιώνουμε άλλωστε κάτι τέτοιο σήμερα;). 

Δεν φοβάται όμως μόνο η «μάζα» αλλά και η ελίτ. Σύμφωνα με τον Brown (1997) η μάζα φοβάται όταν αισθάνεται απειλή για την ασφάλειά της. Η δε ασφάλεια μπορεί να είναι σωματική, πολιτική, οικονομική και πολιτιστική/κοινωνική.