NYT: «Νεκροταφείο ονείρων» η Ελλάδα

«Σχεδόν μισό εκατομμύριο Ελληνες έχουν γίνει οικονομικοί μετανάστες από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση» γράφει η αμερικανική εφημερίδα και επισημαίνει: «Και ακόμη φεύγουν»

Σε εκτενές δημοσίευμα, η αμερικανική εφημερίδα αναφέρεται στους Ελληνες οι οποίοι μετανάστευσαν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, ιδιαίτερα στη Γερμανία, και δεν κάνουν σχέδια να επιστρέψουν.

Πλεονάσματα: Γερμανικό έγκλημα σε βάρος της λογικής και της Ένωσης

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κόλμερ

Η δημιουργία πλεονάσματος στο ισοζύγιον εσόδων-εξόδων επιχειρήσεως, οικογενείας και ατόμου είναι συνήθως πράξις φρονήσεως «γιά τις βροχερές ημέρες», εκ της τυχόν πτώσεως του τζίρου, αιφνιδίας ανεργίας και προβλημάτων υγείας. Εις το δημόσιον όμως, το πλεόνασμα είναι συνήθως αποτέλεσμα εξαναγκασμού, ιδεοληψίας και εξαπατήσεως, με καταστρεπτικά αποτελέσματα για την οικονομική δραστηριότητα, την απασχόληση των ανέργων και την παραγωγή δημοσίων εσόδων. 

Δεν είναι παράλογο το πρωτογενές πλεόνασμα στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών μετά την αποπληρωμή τόκων, δια τον σχηματισμό συναλλαγματικών αποθεμάτων – «αχρείαστα νάναι». Παράνομο είναι το πρωτογενές πλεόνασμα όταν επιβάλλεται με την επίκληση του Συμφώνου Σταθερότητος και Αναπτύξεως από τους Ευρωπαίους. 

Η παντοδυναμία των Η.Π.Α.

Μόνο οι πέντε κυρίαρχες τεχνολογικές εταιρείες της υπερδύναμης υπερβαίνουν σε αξία τις μεγαλύτερες άλλες χώρες του πλανήτη

Επενδύσεις & Αγορές 

Η χρηματιστηριακή αξία της Microsoft, η μετοχή της οποίας κοστίζει σήμερα 102,19 $, υπερβαίνει το ετήσιο ΑΕΠ της Ελβετίας – ενώ εάν προσθέσει κανείς αυτήν της Amazon (1.696 $ ανά μετοχή) και της Apple (193 $), θα ξεπεραστεί το ΑΕΠ της Μ. Βρετανίας. 

Η νομοτελειακή χρεοκοπία της Ιταλίας

Το πραγματικό δημόσιο χρέος της χώρας αγγίζει το 160% του ΑΕΠ της, χωρίς την ενδεχόμενη κεφαλαιοποίηση των τραπεζών της που τα κόκκινα δάνεια τους άρχισαν ξανά να αυξάνονται – οπότε η μοναδική βιώσιμη λύση της είναι η επιστροφή στη λιρέτα, ταυτόχρονα με τη μετατροπή των χρεών της στο δικό της νόμισμα και τη διαπραγμάτευση μίας μεγάλης διαγραφής τους.

«Η Ιταλία αποχώρησε από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών το 1992 για να υποτιμήσει τη λιρέτα, επιστρέφοντας το 1996 – οπότε παραχώρησε τη νομισματική της κυριαρχία στην ΕΚΤ, με αντάλλαγμα το χαμηλό κόστος του πληθωρισμού και του δανεισμού, ο οποίος από 12% του ΑΕΠ μειώθηκε στο 5% (κάτι αντίστοιχο ισχύει επίσης για την Ελλάδα, τα επιτόκια της οποίας είχαν πλησιάσει στο 25%).