Θετική ή σκανδαλώδης η παραχώρηση της Εγνατίας;

Η συμφωνία παραχώρησης της Εγνατίας για 35 έτη περιλαμβάνει ένα εφάπαξ τίμημα 1,496 δις €, υποχρεωτικές επενδύσεις ύψους 420 εκ. € εντός της πρώτης πενταετίας, συν 7,5% των εσόδων της – ένα ποσοστό που αναμένεται να είναι της τάξης των 850 εκ. € για ολόκληρη την 35ετία. Επομένως τα έσοδα του δημοσίου θα είναι 1,496 δις € συν 850 εκ. € – οπότε 2,346 δις €. Για τα έργα συντήρησης της 35ετίας δε υπολογίζεται να δαπανηθούν 280 εκ. €. Με κριτήριο τώρα τα 850 εκ. € των εσόδων του δημοσίου από το ποσοστό των 7,5%, τα συνολικά έσοδα της ΤΕΡΝΑ στα 35 έτη λειτουργίας της Εγνατία θα είναι περίπου 11,5 δις €. Για να καταλάβουμε βέβαια το κέρδος του ιδιώτη, θα έπρεπε να γνωρίζουμε τα έξοδα του για τη λειτουργία των διοδίων κλπ. – αν και δεν φανταζόμαστε να υπερβαίνουν το 50% των εσόδων. Μόνο από μία τέτοια ανάλυση θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς εάν η συμφωνία είναι συμφέρουσα ή ζημιογόνα, θετική ή σκανδαλώδης για το δημόσιο – σημειώνοντας πως τουλάχιστον το 1,496 δις € θα οδηγηθεί στους δανειστές έναντι των δημοσίων χρεών μας που όμως, παρά το ξεπούλημα, συνεχίζουν να αυξάνονται ραγδαία. Στα 387 δις € στα τέλη Ιουνίου ή στο 234% περίπου του ΑΕΠ μας.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΝΑ ΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΠΟΜΕΝΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ

Η αύξηση του κόστους ζωής είναι κάτι αναπόφευκτο καθώς σειρά από παράγοντες φέρνουν μια τέλεια καταιγίδα που οι καταναλωτές θα πρέπει να διαχειριστούν

 

Τα τελευταία 20 χρόνια η ελληνική αγορά συνήθισε τη σταθερότητα των τιμών. Η είσοδος του ευρώ, επί του οποίου αρχικά υπήρξε κερδοσκοπία και αύξηση τιμών, συνετέλεσε στο να περιοριστούν οι αυξομειώσεις τόσο σε συχνότητα όσο και σε βάθος. Διότι ασφαλώς υπήρξαν σκαμπανευάσματα στις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών –χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα καύσιμα στις αντλίες των πρατηρίων-, αλλά ήταν μάλλον σε περιορισμένη κλίμακα και ως εκ τούτου διαχειρίσιμα τόσο σε οικονομικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Πολύ περισσότερο που η οκταετής ύφεση δημιούργησε έντονα φαινόμενα αποπληθωρισμού, δηλαδή υποχώρησης τιμών λόγω της περιορισμένης κατανάλωσης. Ήταν, μάλιστα, τέτοιο το περιβάλλον που διαμορφώθηκε, ώστε στην περίοδο της ελληνικής κρίσης συζητούσαμε περισσότερο για τη μείωση των εισοδημάτων λόγω των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και εξαιτίας της ανόδου της ανεργίας και των λουκέτων, παρά για αυξήσεις στις τιμές βασικών προϊόντων.