Ο ΦΥΣΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ

Έπεσαν λέει έξω τα έσοδα για το πρώτο οκτάμηνο του 2017 και το πρωτογενές πλεόνασμα που για εφέτος είναι 1,8%. 

Αναρωτιέμαι, τι θα γίνει άραγε από του χρόνου και μετά που θα είναι 3,5%; Και φυσικά τι θα γίνει από το 2023 μέχρι το 2060 που θα είναι 2%; Απλά Κόλαση.

Και αν πιστεύει κάποιος ότι πρόκειται ποτέ να επιτύχουμε αυτά τα νούμερα ή να αποπληρώσουμε το τεράστιο δημόσιο χρέος που σκλάβωσε τη χώρα, καλύτερα να γυρίσει πλευρό για να μην ξυπνήσει από το μακάριο ύπνο του.

Το σκανδιναβικό μοντέλο

Πρόκειται για το ιδανικότερο στον πλανήτη, το οποίο όμως θα αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα από την επέλαση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, από τις μεταναστευτικές ροές, καθώς επίσης από τη γειτνίαση του με την Ευρωζώνη – με το μεγάλο ιδιωτικό χρέος να αποτελεί ένα από τα βασικότερα ελαττώματα του.

«Ένας τρομοκρατημένος λαός, όπως οι Έλληνες, χωρίς ελπίδα και προοπτική για το μέλλον του, είναι ένας λαός επικίνδυνος για τον εαυτό του. Μία κυβέρνηση χωρίς όραμα είναι αδύνατον να έχει ποτέ επιτυχία, ακόμη και αν διαθέτει τα ικανότερα άτομα του πλανήτη. Μία κοινωνία χωρίς πρότυπα, είναι καταδικασμένη όσο πλούτο και αν διαθέτει«.

81.000 λουκέτα με… υπογραφή Τσίπρα

Τις 81.000 προσεγγίζουν οι επιχειρήσεις που κατέβασαν ρολά, σε λιγότερο από τρία χρόνια που βρίσκεται στο «τιμόνι» της χώρας η κυβέρνηση Τσίπρα. Ο… τραγικός απολογισμός, όμως, δεν σταματάει εδώ. Η «βροχή» των λουκέτων αναμένεται να συνεχιστεί, με 1 στις 4 επιχειρήσεις να θεωρεί από αρκετά έως πολύ πιθανό το ενδεχόμενο να κλείσει το αμέσως επόμενο διάστημα, όπως προκύπτει από σχετική έρευνα.

Τα στοιχεία από το Γενικό Εμπορικό Μητρώο (ΓΕΜΗ) είναι αποκαλυπτικά. Από τις 25.1.2015, που ανέβηκε στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, έως τις 5.9.2017, δηλαδή σε 31 και πλέον μήνες διακυβέρνησης, έχουν διαγραφεί από τους καταλόγους του Μητρώου 80.858 επιχειρήσεις, ενώ ιδρύθηκαν 78.714. Πρακτικά, αυτό μεταφράζεται σε αρνητικό ισοζύγιο συστάσεων-διαγραφών, αφού οι επιχειρήσεις που έκλεισαν ήταν κατά 2.144 περισσότερες από αυτές που άνοιξαν.

ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ (ΜΚΟ)

Όταν η αλληλεγγύη, η διάθεση προσφοράς στον συνάνθρωπο, η ανάγκη για αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης εξακολουθεί να υπάρχει. Όταν με διάφορες αφορμές, το ξέσπασμα της κοινωνικής οργής και αγανάκτησης μεταφράζεται σε αδιαλλαξία και σύγκρουση με τα αφεντικά. Όταν η αμφισβήτηση όχι μόνο των πολιτικών και της πολιτικής, αλλά και ενός σωρού θεσμών, μηχανισμών και λειτουργιών του κράτους, αποτελεί μια καθημερινότητα. Τότε παρουσιάζεται η ανάγκη των εξουσιαστών να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση. Η ανάγκη δημιουργίας των αλυσίδων εκείνων, που όχι μόνο θα επιχειρήσουν να απορροφήσουν αυτήν την ανθρώπινη εξεγερτικότητα, αλλά θα την κατευθύνουν σε μονοπάτια συνδιαλλαγής, ενδυνάμωσης του κρατικού θηρίου, εγκλωβισμού σε λογικές καλυτέρευσης της υπάρχουσας κατάστασης.

Η άνοδος και η πτώση των συστημάτων

Η πολιτική της ελεύθερης αγοράς χωρίς κρατικές παρεμβάσεις οδήγησε στο κραχ του 1929, ενώ η ελεγχόμενη οικονομία με κοινωνικό πρόσωπο έχασε το παιχνίδι από τις πετρελαϊκές κρίσεις και την παγκοσμιοποίηση – οπότε γιγαντώθηκε ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός, ο οποίος όμως φτάνει επίσης στο τέλος του.

«Η τεράστια αύξηση της ανεργίας στη δημοκρατία της Βαϊμάρη συνετέλεσε στο να πεισθεί η πλειοψηφία των Γερμανών ότι, υπήρχε ανάγκη ριζικής πολιτικής αλλαγής – οπότε δρομολογήθηκε η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία. Αμέσως μετά, στα πλαίσια του εθνικοσοσιαλισμού, αυξήθηκαν οι δημόσιες επενδύσεις, οπότε ανέκαμψε η οικονομία – με αποτέλεσμα μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να μειωθεί η ανεργία από το 25% στο 2%. Ως εκ τούτου ισχύει το εξής: