Το τέλος της Pax Americana;

Το πόσο καλά λειτουργούσε μία διεθνής συνεργασία σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης, όπως το 2008, εξαρτιόταν πάντοτε από το εάν στηριζόταν από μία μεγάλη δύναμη που θα μπορούσε να την επιβάλλει – όπως των Η.Π.Α. στην περίπτωση της Δύσης και του Bretton Woods, της Μ. Βρετανίας πριν από τις Η.Π.Α. ή της Ρώμης στο απώτερο παρελθόν.

Ανάλυση 

Ο σημαντικότερος λόγος, για τον οποίο η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 δεν οδήγησε σε μία παγκόσμια, καταστροφική ύφεση όπως συνέβη το 1930, δεν ήταν τόσο η επέμβαση των κεντρικών τραπεζών – αλλά το γεγονός πως όλα τα μεγάλα κράτη συνεργάσθηκαν μεταξύ τους, όταν υιοθέτησαν μέτρα για την άμβλυνση, για το μετριασμό καλύτερα της κρίσης. Εξαίρεση αποτέλεσε δυστυχώς η Γερμανία η οποία, αντίθετα, την εκμεταλλεύθηκε με το χειρότερο δυνατό τρόπο – ενώ, εάν δεν είχε επέμβει η ΕΚΤ το 2012, η νομισματική ένωση θα αποτελούσε ήδη παρελθόν. 

Η Ελλάδα και ο παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος

Η διάλυση της ζώνης του ευρώ και της ΕΕ από τις Η.Π.Α., παράλληλα με την παραδειγματική τιμωρία της πρωσικής κυβέρνησης, φαίνονται πολύ πιθανά ενδεχόμενα – αφού η υπερδύναμη δεν θα διακινδυνεύσει τον ανταγωνισμό του δολαρίου από το ευρώ και του συστήματος συναλλαγών της από την Ευρώπη ή/και τη συμμαχία της Γερμανίας με την Κίνα.

Ανάλυση 

Εισαγωγικά, έχουμε την άποψη πως μία χώρα δεν διαπραγματεύεται ποτέ με μία άλλη, όταν είναι σε τόσο δύσκολη οικονομική κατάσταση όπως η Ελλάδα – χρεοκοπημένη, με μεγάλα τραπεζικά προβλήματα, με χαμένη την εθνική της κυριαρχία, με μνημόνια στο διηνεκές που εμποδίζουν κάθε προσπάθεια ανάπτυξης της και υπό την αυστηρή επιτήρηση των δανειστών της, όπου ακόμη και η συλλογή φόρων ελέγχεται από μία εταιρεία με έδρα το Λουξεμβούργο. Στα πλαίσια αυτά, η χώρα μας δεν έπρεπε να ξεκινήσει καν τις διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια, αφού ήταν φύσει αδύνατον να πετύχει αυτά που θέλει – πόσο μάλλον όταν τα στηρίζει ο μεγαλύτερος πιστωτής της, η Γερμανία, για λόγους που έχουμε αναφέρει στο παρελθόν (ανάλυση), ενώ υπάρχουν αρκετοί άλλοι που τους τεκμηριώνουν (άρθρο).

Οι «πεφωτισμένες» ευρωπαϊκές ελίτ και το προς χειραγώγηση πόπολο!

Μάρκος Τρούλης

Το 2005 στη Γαλλία διεξήχθη δημοψήφισμα για το λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα», το οποίο οδήγησε στην τελική απόρριψη του σχεδίου. Το 2008 έλαβε χώρα δημοψήφισμα στην Ιρλανδία για τη «Συνθήκη της Λισαβόνας», του οποίου το αποτέλεσμα σήμανε συναγερμό και κατέστησε επιτακτική την ανάγκη διεξαγωγής δεύτερου δημοψηφίσματος. Παρόμοιο «δημοψηφισματικό bullying» είχαμε από τις ευρωπαϊκές ελίτ και εις βάρος των Ελλήνων πολιτών το 2015, αλήστου μνήμης είναι και οι παρεμβάσεις των επίγειων και υπόγειων δικτύων στο δημοψήφισμα για το «Σχέδιο Ανάν» το 2004 στην Κύπρο, αλλά και πιο πρόσφατα στο δημοψήφισμα για το Brexit. 

Ελλάδα: Λιγότεροι και γηραιότεροι

Ενα δυσοίωνο μέλλον, στο οποίο ο πληθυσμός θα είναι λιγότερος και γηραιότερος, προδιαγράφεται για τη χώρα μας. Η υπογεννητικότητα αλλά και το αρνητικό ισοζύγιο μετανάστευσης αναμένεται να επιφέρουν μείωση του πληθυσμού έως το 2050, η οποία στην καλύτερη περίπτωση θα είναι κατά 800.000 άτομα και στη χειρότερη κατά 2,5 εκατομμύρια άτομα. Για το ίδιο έτος εκτιμάται ότι ένας στους τρεις πολίτες της χώρας θα είναι ηλικίας άνω των 65 ετών.

Την εικόνα αυτή σκιαγραφεί με αφορμή την 1η Οκτωβρίου-Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων για το 2018 η Ελληνική Γεροντολογική και Γηριατρική Εταιρεία που ζητεί από την πολιτεία, ενόψει της περαιτέρω δημογραφικής γήρανσης, να αναλάβει δράσεις για την αντιμετώπιση των πολύπλευρων αναγκών των ηλικιωμένων.