MOTD

Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουσι άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.

Εμμανουήλ Ροΐδης, 1836-1904, Έλληνας συγγραφέας

Κυριακή 12 Μαΐου 2019

Που θα γίνουν οι τουρκικές γεωτρήσεις: Παντού! - Δείτε πως η Άγκυρα υφαρπάζει ολόκληρη την κυπριακή ΑΟΖ

Η Άγκυρα ετοιμάζεται για νέες γεωτρήσεις και οι περιοχές των νέων αυτών γεωτρήσεων προδικάζονται μεν από τις έρευνες του «Μπαρμπαρός» αλλά επί της ουσίας θα μπορούν να γίνουν σε όλο το εύρος της κυπριακής ΑΟΖ καθώς με δύο αυθαίρετες «ερμηνείες» οι Τούρκοι θεωρούν όλη την ΑΟΖ δική τους!

Παραμένει ατάραχο στην κυπριακή ΑΟΖ το τούρκικο γεωτρύπανο «Πορθητής» που ετοιμάζεται για γεώτρηση στην υφαλοκρηπίδα της Κύπρου παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο και στην ουσία ξεκινάει έναν τρίτο «Αττίλα» αφού πρόκειται για μια νέα εισβολή της Άγκυρας η οποία αμφισβητεί πλέον έμπρακτα την κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ήδη από το 2011, η Τουρκία κατέθεσε γραπτώς ενώπιον της ΕΕ συντεταγμένες, διά των οποίων προβάλλει διεκδικήσεις στα χωρικά ύδατα της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως αναφέρει το sigmalive. Στις 21 Σεπτεμβρίου του 2011 απέστειλε επιστολή προς τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, όπου τον ενημέρωνε για τα εξωτερικά όρια της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας που καθορίστηκε από τη συμφωνία διαχωρισμού της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας, η οποία υπεγράφη μεταξύ της Τουρκίας και της «Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου».

Έρχεται βροχή έρχεται μπόρα σε Κύπρο και Αιγαίο…

H ξαφνική «εισβολή» της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ (μάλλον νωρίτερα απ’ ό,τι ανέμεναν οι αρμόδιες κυπριακές και ελλαδικές Αρχές) αντιμετωπίζεται με ορθό διπλωματικό, νομικό και στρατιωτικό τρόπο. Η ένταση, όμως, θα διαρκέσει για μακρύ χρονικό διάστημα και το επόμενο στάδιο θα είναι ο συνδυασμός της με τις πάγιες απαιτήσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο και γενικότερα στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Ελληνικές και ξένες διπλωματικές πηγές υπογραμμίζουν ως σημαντικότερα στοιχεία της τρέχουσας κατάστασης ότι: 

Όταν οι Ευρωπαίοι έδειχναν κατανόηση στην τουρκική εισβολή Βαγγέλης Γεωργίου

Ρητορικά το «Είμαι Κύπριος» του προέδρου της Κομισιόν δείχνει την ΕΕ να συμπαρατάσσεται με την Κύπρο απέναντι στην Τουρκία. Στην πράξη όμως οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να θίξουν την Τουρκία. Η ΕΕ, παρά την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά την πολιτική της από εποχής εισβολής. O εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ Ομέρ Τσελίκ έστειλε απειλητικό μήνυμα στον Αναστασιάδη να «θυμάται το 1974». Άραγε στην Ελλάδα και την Ευρώπη πόσοι θυμούνται την ευρωπαϊκή στάση, όταν το φθινόπωρο του 1974 βγήκε από τα χείλη του Βέλγου υπουργού Εξωτερικών και πρώην Προέδρου του Συμβουλίου της ΕΟΚ Renaat Van Elslande, το ανεκδιήγητο «κατανοούμε την εισβολή«

Ε.Ε. – ΕΝΑΣ ΘΕΣΜΟΣ ΠΡΟΤΥΠΟ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΜΙΑΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΚΡΑΤΩΝ, ΤΟ ΟΝΕΙΔΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε.!

Ένα όραμα που έσβησε και που θα τους ακολουθεί για πάντα, μαζί με τους σκελετούς και τα φαντάσματα των μεγάλων οραματιστών της! Αυτός δεν είναι θεσμός φίλιων κρατών και συμμάχων, είναι μια ανίερη συμμαχία μεταξύ ισχυρών και αδυνάτων που δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ!!! 

Τι παγκόσμια ανεπάρκεια πολιτικών, τι ντροπή και όνειδος για την ανθρωπότητα! Για όλους εμάς που αφήσαμε να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα παραμένοντας θεατές σ’ αυτή τη παγκόσμια θεατρική σκηνή του παραλόγου! 

Επιτόκια δανεισμού, ανάπτυξη και χρέος

Μία νομισματική ένωση χρειάζεται απαραίτητα να ολοκληρώνεται με τη δημοσιονομική ένωση – αφού, χωρίς αυτήν, οι χώρες που την συναποτελούν οδηγούνται εύκολα στη χρεοκοπία, ακόμη και αν το δημόσιο χρέος τους είναι σχετικά χαμηλό. Η δημοσιονομική ένωση όμως με τη σειρά της προϋποθέτει την πολιτική που είναι δύσκολο να συμβεί στην Ευρώπη, ειδικά όσο η Γερμανία επιμένει στην ηγεμονική της πολιτική – οπότε η διάλυση της με αφετηρία την Ιταλία είναι απλά θέμα χρόνου.

Ανάλυση

Η γνώση είναι προφανώς δύναμη, όπως γνωρίζουν καλύτερα από εμάς όλοι αυτοί που προσπαθούν συνεχώς να την εμποδίσουν – με τη βοήθεια ορισμένων διατεταγμένων ΜΜΕ, πολιτικών κομμάτων και άλλων «οργανώσεων χειραγώγησης της κοινής γνώμης». Στα πλαίσια αυτά, είναι ίσως απαραίτητο να τονίσουμε ακόμη μία φορά πως το πρόβλημα ενός κράτους δεν είναι αυτού καθαυτού το δημόσιο χρέος, όσο οι δυνατότητες ή μη της εξυπηρέτησης του – οι οποίες εξαρτώνται τόσο από τους δανειστές, όσο και από τους οφειλέτες.