Η κορύφωση του ξεπουλήματος

Μπορεί αλήθεια να θεωρηθεί κράτος η Ελλάδα χωρίς χρηματοπιστωτικό και ενεργειακό τομέα, με κινέζικα λιμάνια, με ιταλικούς σιδηροδρόμους, με γερμανικά αεροδρόμια, με επίσης γερμανικές πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη, με ιταλική ΔΕΗ κοκ.; Δεν ξεπουλιούνται όλα αυτά εις υγεία των κορόιδων, αφού δεν μειώνεται καν το δημόσιο χρέος, με τελικό αποτέλεσμα να μετατραπούμε σε φθηνούς σκλάβους χρέους των ξένων και νέων ιδιοκτητών της χώρας; Δεν βλέπουμε πως οι μόνες επενδύσεις που διενεργούνται είναι στον τομέα του τουρισμού, όπου η χώρα θα καταλήξει σε μία μορφή «Κούβας των Η.Π.Α.» ή Πουέρτο Ρίκο της Ευρωζώνης, με καζίνα και με χώρους διασκέδασης των ξένων και με τους Έλληνες φθηνούς υπηρέτες τους; Δεν καταλαβαίνουμε πως ακολουθούμε τα οδυνηρά ίχνη της Γουατεμάλας;

«Βόμβα» το δημογραφικό: Ανω των 65 ετών το 22% των Ελλήνων

Η Ελλάδα είναι πλέον γερασμένη καθώς το 22% σχεδόν των κατοίκων της είναι πλέον άνω των 65 ετών και το ποσοστό των 85+ εγγίζει το 3,5% (μόλις 0,04% το 1951).

Ταυτόχρονα για πρώτη φορά στη δημογραφική ιστορία μας, ο πληθυσμός των ατόμων ηλικίας 0-14 ετών από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 υπολείπεται αυτού των 65 ετών και άνω (το 2018 οι 65 ετών και άνω είναι κατά 800.000 περισσότεροι από τα άτομα 0-14 ετών).

Πρόκειται για στοιχεία έρευνας του Βύρωνα Κοτζαμάνη, καθηγητή Δημογραφίας και Δ/ντή του Εργαστηρίου Δημογραφικών και Κοινωνικών Αναλύσεων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας που δημοσιευθήκαν στο 35ο τεύχος των «Δημογραφικών Νέων» με τίτλο «Ελλάδα, δημογραφικές εξελίξεις και δημογραφικές προκλήσεις» που εκδίδεται από το ΕΔΚΑ.

Τουρκία, κυπριακή ΑΟΖ και Καστελλόριζο

Γράφει ο Κωνσταντίνος Φίλης

Η Τουρκία, ως αναθεωρητική δύναμη, ασφυκτιά στα υφιστάμενα συνορά της, έχει βλέψεις για την ανάπτυξη ερεισμάτων σε μία γεωγραφική ακτίνα μεταξύ τριών ηπείρων (Ευρώπης, Αφρικής και Ασίας) και όπου της δίνεται η ευκαιρία καθιστά στην πράξη τις διεθνείς συμβάσεις κενό γράμμα. Η παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης σε Ιράκ και Συρία, επιβεβαιώνει ότι η Αγκυρα δεν υπολογίζει «παρωχημένες έννοιες» και διεθνές δίκαιο προκειμένου να επιμεληθεί των δικαιωμάτων της.

Τι δίνουν οι τράπεζες για να... μαζέψουν το ρευστό

Του Γιώργου Δασκαλόπουλου

Αγώνα να κρατήσουν τις καταθέσεις που σταδιακά αυξάνονται, αλλά και να προσελκύσουν νέες, δίνουν οι τράπεζες εκμεταλλευόμενες τη θετική ψυχολογία των καταθετών προς αυτές αλλά και το γεγονός ότι πλέον το «στρώμα» όπως και οι καταθέσεις εξωτερικού έχουν πλέον καταστεί «αντιπαραγωγικές» για τους αποταμιευτές. Για να προσελκύσουν το νέο χρήμα οι τράπεζες προσφέρουν διάφορες επιλογές στους πελάτες τους, που αν και δεν βρίσκονται στα επίπεδα των «καλών εποχών» ως προς τις αποδόσεις, υπόσχονται κάτι καλύτερο από την «στασιμότητα». 

Η ανισότητα ως η βόμβα στα θεμέλια του νεοφιλελευθερισμού

Οι καταθλίψεις, τα μανιακά επεισόδια και οι κρίσεις πανικού εμποδίζουν την ευημερία μας σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην μπορεί ποτέ να αντισταθμισθεί από τη μεγαλύτερη κατανάλωση – γεγονότα που σημαίνουν πως δεν είναι καθόλου σωστό να κρίνουμε την οικονομία σε σχέση μόνο με το τι παράγει (ΑΕΠ). Τουλάχιστον το ίδιο σημαντικό είναι το τι ακριβώς συμβαίνει εντός της παραγωγικής διαδικασίας – ποια είναι τα αποτελέσματα της παραγωγής στην κοινωνία και ποια της κοινωνίας στην παραγωγή. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται άμεσα μία αλλαγή αντιλήψεων, προτού είναι πολύ αργά για κάτι τέτοιο – αφού γνωρίζουμε πως η κατάληξη είναι πάντοτε η ίδια: αντιπαραθέσεις, κοινωνικές αναταραχές, εγχώριες και διακρατικές συγκρούσεις, παγκόσμιος πόλεμος.