Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΕΛΕΙ ΠΙΣΩ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΕΛΛΑΔΑ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΜΙΣΟ ΑΙΓΑΙΟ

Μετά την άνοδο του Κεμάλ και τη καθαίρεση του Σουλτάνου, η Τουρκία άρχισε σταθερά και μεθοδικά να επανακτά τα γύρω εδάφη της παλιάς Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι δε λαοί που κατοικούσαν και κατοικούν σε αυτά τα εδάφη εκδιώκονται ή εξοντώνονται πλήρως. Αυτή είναι η μόνιμη υπομονετική και σταθερή επιδίωξη της Τουρκίας.

Γι’ αυτό σε όποιο έδαφος μπαίνει η Τουρκία, δεν πρόκειται να το αφήσει ποτέ, παρά μόνο με πολεμική ήττα. Εκτός από τις μετά το 1922 σχετικές πράξεις της, δείτε τι έκανε στη συνέχεια με την πλήρη γνώση και ανοχή του ΝΑΤΟ στην Κύπρο και τι προσπαθεί να κάνει τώρα με τη βόρεια Συρία, το βόρειο ΙΡΑΚ και το Αιγαίο.

Παραβιάζουν τη λογική, καταστρέφουν οικονομικά και δημογραφικά την Ελλάδα

Οι Ευρωπαίοι δανειστές γονατίζουν την οικονομία και αδιαφορούν για την δημογραφική καταστροφή της Ελλάδος. Η αναποτελεσματικότητα των μνημονίων εντείνει την ανθρωπιστική κρίσιν στην χώρα μας. 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κόλμερ 

Το ανερχόμενο κόστος ζωής, λόγω των υπερβολικών φόρων και της προεισπράξεως του φόρου εισοδήματος κατά 100% καθιστά τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ανανταγωνιστικές, παρά την τεραστία εσωτερική υποτίμηση των τελευταίων ετών. Ως αποτέλεσμα της εννεαετούς συρρικνώσεως του εθνικού εισοδήματος (κατά 35% εις τιμάς 2009) και εν δυνάμει κατά 50% από την διαφυγούσα ανάπτυξη, τα νοικοκυριά περικόπτουν τις οικογενειακές δαπάνες, αποφεύγοντα την τεκνογονία. 

Η απάντηση του Διον.Χιόνη στον Τ.Βίζερ για τα 200 δισ. του 2015

Θεολογική Οικονομία ή Wieser-nomics 

Είναι αλήθεια ότι από την πρώτη στιγμή εφαρμογής των μνημονίων δυσκολευτήκαμε πολύ να κατανοήσουμε την σκοπιμότητα, το θεωρητικό πλαίσιο πάνω στο οποίο δομήθηκαν τα μέτρα πολιτικής και την οικονομική λογική πολλών μέτρων. Κατόπιν άρχισε η εποχή των τραγικών λαθών. Τότε εγκαινιάστηκε η θεολογική οικονομία. Δηλαδή η οικονομία των αξιωμάτων. Αναπτύχθηκε αυτό που λέμε θεολογική οικονομία. Με άλλα λόγια με μεγάλη ευκολία οποιοσδήποτε έχοντας μια θέση ευθύνης ισχυριζόταν οτιδήποτε χωρίς να μπαίνει στον κόπο ούτε να το δικαιολογεί αλλά ούτε και να το αποδεικνύει. Το τραγικό σ’ αυτή την ιστορία δεν είναι μόνο ότι αυτές οι δηλώσεις αποτελούσαν το θέσφατο της οικονομικής πολιτικής αλλά ότι έβρισκαν ένα πλέγμα πρόθυμων υποστηρικτών στην ελληνική κοινωνία. 

Το νούμερο ένα πρόβλημα της Ευρωζώνης

Οι Ευρωπαίοι δεν μοιράζονται μεταξύ τους ένα κοινό πολιτικό αφήγημα, ενώ η κάθε χώρα έχει τη δική της άποψη για τις αιτίες της κρίσης χρέους και για τους ενόχους – οπότε είναι σχεδόν αδύνατο να συμφωνήσουν σε μία κοινή πολιτική ατζέντα, προς όφελος όλων μαζί.

«Η Ευρωζώνη είναι η μοναδική νομισματική ένωση χωρίς μία ενιαία κοινή γνώμη. Αντί αυτής υπάρχουν στο εσωτερικό της πολλά διαφορετικά «εθνικά φίλτρα» – συχνά διαστρεβλωμένα και υπερδιογκωμένα».

Η ημέρα της κρίσης

Η Ελλάδα είτε τηρεί βασιλικότερα του βασιλέως τα μνημόνια, με όλα όσα της προτείνουν οι πιστωτές, όπως η πιστοληπτική γραμμή στήριξης, είτε επιλέγει τη στάση πληρωμών, με το ρίσκο της εξόδου από την Ευρωζώνη – αφού δεν υπάρχει κανένας ενδιάμεσος δρόμος, ενώ οι ανόητες συγκρούσεις σφίγγουν τελικά πιο πολύ τη θηλιά στο λαιμό μας, οικονομικά και γεωπολιτικά.

Άποψη 

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, η Ιταλία θα καθορίσει το μέλλον της Ευρωζώνης, αφού φαίνεται πως τα πολιτικά της κόμματα έχουν πλέον συνειδητοποιήσει τη δύναμη της χώρας τους – το μεγάλο ειδικό της βάρος στην ευρωπαϊκή οικονομία, ιδίως μετά την έξοδο της Μ. Βρετανίας, καθώς επίσης το ότι είναι πολύ μεγάλη για να χρεοκοπήσει (too big to fail), επειδή κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στη διάλυση της νομισματικής ένωσης με καταστροφικές συνέπειες τόσο για τη Γαλλία, όσο και για τη Γερμανία (ανάλυση). 

Τι σημαίνει η αιφνιδιαστική κίνηση της Αρμενίας εναντίων της Τουρκίας: Τι θα κάνει η Μόσχα;

Του Δημήτρη Γ. Απόκη*

Η χθεσινή κίνηση της Αρμενίας να θέσει τέρμα στην ειρηνευτική συμφωνία του 2009, με την Τουρκία, είναι μια πολύ σημαντική εξέλιξη η οποία, είναι πιθανόν να δημιουργήσει εξελίξεις που θα φέρουν σε δύσκολη θέση την Άγκυρα και τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν. 

Όπως στην πολιτική, έτσι και στις διεθνείς σχέσεις, είναι μεγάλο λάθος να ανοίγεις και να διατηρείς πολλά μέτωπα ταυτόχρονα. Η Τουρκία και ο Ταγίπ Ερντογάν, βρίσκονται ακριβώς σε αυτή τη θέση, και μένει να δούμε πως θα χειριστεί ο απρόβλεπτος και δυνητικά επικίνδυνος τούρκος ηγέτης, αυτή τη νέα εξέλιξη.