Γιατί ο τουρκικός στρατός είναι πυλώνας του νεο-οθωμανισμού

Εκπλήσσει η… έκπληξη με την οποίαν Έλληνες παρατηρητές των ελληνοτουρκικών σχέσεων διαπιστώνουν ότι τους τελευταίους μήνες "το πάνω χέρι στους σχεδιασμούς και την ρητορική έχει ο στρατός της γείτονος και το υπουργείο Εξωτερικών έχει υποχωρήσει σε δεύτερο ρόλο", όπως υποστήριξε σε ραδιοφωνική συνέντευξη, πριν από λίγες ώρες, ο επικεφαλής ενός από τα παλαιότερα και γνωστότερα think tank στην Αθήνα. 

Το μόνο που αποδεικνύεται από τέτοιου είδους παρατηρήσεις είναι η πλημμελής παρακολούθηση των τουρκικών πραγμάτων και η ελλιπής γνώση των πραγματικοτήτων στο εσωτερικό της Τουρκίας. Η Τουρκία είναι μία από εκείνες τις χώρες, οι οποίες έχουν ενσωματώσει πλήρως στις διεθνείς σχέσεις τους την αντίληψη ότι «οι επιλογές της εξωτερικής πολιτικής δεν αφορούν μόνο διπλωματικούς τρόπους αντιμετώπισης προβλημάτων, αλλά έχουν σχέση και με την χρήση ένοπλης βίας» (Μπουλέντ Τανέρ, καθηγητής Νομικής στο Παν/μιο Κωνσταντινουπόλεως, 1994).

ΣΤΑΡ: Η τουρκοσειρά – σιδηρόδρομος στις τελευταίες θέσεις τηλεθέασης.

Η επιδοτούμενη από τους ισλαμιστές τουρκική τηλεοπτική παραγωγή, σαν μια αποτελεσματική μορφή άσκησης τουρκικής προπαγάνδας «ήπιας ισχύος», διακρίνεται από ορισμένα σταθερά χαρακτηριστικά όπως η μετάδοσή της απαραιτήτως στην τουρκική γλώσσα, η ικανότητα του επιδοτούμενου σεναρίου να διεισδύει στην συνείδηση ανυποψίαστων τηλεθεατών με την δημιουργία συνειδητής ή υποσυνείδητης συμπάθειας, την συστηματική καλλιέργεια μιας ανύπαρκτης, αλλά ιδανικής εικόνας της Τουρκίας σαν μια μεγάλη, πλούσια και πολύ ισχυρή χώρα με μια τέλεια κοινωνία που έχει σαν ύψιστο σύμβολο την πανταχού παρούσα τουρκική σημαία καθώς την επίδειξη ανύπαρκτου στις λαϊκές μάζες πλούτου και χλιδής, όπως πολυτελή σπίτια, πισίνες, γιοτ, ακριβά αυτοκίνητα κ.α.π.

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης

Πάρα πολλές παραγωγές της κατηγορίας αυτής, έχουν απαραιτήτως κάποιο από τα πρόσωπα που πρωταγωνιστεί να έχει άλλο πατέρα / μητέρα από αυτόν / αυτήν που εμφανίζεται στην αρχή. Πολύ συνηθισμένη η παρουσία χαριτωμένων παιδιών, αγοριών και κοριτσιών, τα οποία έχουν σημαντικό ρόλο στις διάφορες ιστορίες. Όλες αυτές οι «συνήθειες» των τουρκικών τηλεοπτικών παραγωγών οφείλονται στο γεγονός ότι εξασφαλίζουν σχεδόν σίγουρες πιθανότητες συνειδητής ή υποσυνείδητης συγκίνησης και συμπάθειας σε κάθε τηλεθεατή.

Η νέα γερμανική απάτη δισεκατομμυρίων

Το ύψος της λογιστικής μόνο απάτης της WIRECARD υπολογίζεται στο 1,9 δις € – τεκμηριώνοντας πως τα ποσά του ξεπλύματος και της φοροδιαφυγής στη Γερμανία είναι τεράστια. Το μεγάλο ερωτηματικό βέβαια είναι το πώς μπορούν να ανταγωνιστούν χώρες όπως η Ελλάδα, αυτά τα διεφθαρμένα κράτη που εκμεταλλεύονται τα πάντα – αποτελώντας άντρα ξεπλύματος μαύρου χρήματος, οάσεις φοροδιαφυγής, κέντρα ανομίας και κάθε είδους εγκλημάτων. Το κωμικοτραγικό της ιστορίας είναι όμως το ότι, οι Έλληνες κατηγορούνται ως φοροφυγάδες και μάλιστα από τις ίδιες τις κυβερνήσεις τους – οι οποίες είναι φυσικά πιόνια των ξένων και ιδίως των Γερμανών. Αυτών που δεν θέλουν μόνο να καταστήσουν την Ελλάδα αποικία χρέους τους στο διηνεκές αλλά, επί πλέον, αποθήκη παράνομων μεταναστών – οι οποίοι αργότερα θα εργάζονται με μισθούς πείνας για τις ελληνικές επιχειρήσεις που θα εξαγοράσουν οι Γερμανοί, σε εξευτελιστικές τιμές.