ΦΟΡΟΣ – ΕΙΣΟΔΗΜΑ. ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΙΣΟΥΣ

Στην Ελλάδα των μνημονίων έχει διαρραγεί η σχέση φοροδοτικής ικανότητας και φόρου.

Ενώ θα έπρεπε να καταβάλει ο πολίτης φόρο στο κράτος, ένα μέρος από τα εισοδήματα που απέκτησε, στην κατεχόμενη Ελλάδα της κρίσης επιβάλλονται φόροι, ανεξάρτητα από το τι εισοδήματα απέκτησε ή δεν απέκτησε ο καθένας (π.χ. ΕΝΦΙΑ, τεκμήρια, προκαταβολές φόρου, τέλη κ.λ.π.). Μάλιστα δεν φορολογούνται όλοι οι Έλληνες το ίδιο αλλά διαφορετικά, μερικοί μάλιστα αντιμετωπίζονται εκ προοιμίου ως φορολογικοί απατεώνες.

Οριστικοί τίτλοι τέλους

Οι Έλληνες αναζητούν φως στη σκοτεινή σπηλιά του Πλάτωνα που περπατούν αλυσοδεμένοι, προσποιούμενοι ότι δεν γνωρίζουν το αυτονόητο – το ότι φως υπάρχει μόνο έξω από τη σπηλιά, ενώ έχουν οι ίδιοι τοποθετήσει της αλυσίδες στα πόδια τους, επειδή θέλουν να πιστεύουν πως δεν τους επιτρέπεται να βγουν έξω.

Ανάλυση

Ο χρόνος και οι δεκάδες λύσεις που είχε η Ελλάδα στη διάθεση της για να αντιμετωπίσει σωστά την κρίση, αρνούμενη την πολιτική των μνημονίων, της απώλειας της εθνικής της κυριαρχίας, της υποτέλειας και των υποκλίσεων, της διεθνούς επαιτείας και εποπτείας, έχει τελειώσει – έχουν πέσει οριστικά οι τίτλοι του τέλους. Με κριτήριο δε τη σημερινή της κατάσταση, αυτοί που τάθηκαν εναντίον της συγκεκριμένης πολιτικής έκαναν κακό στη χώρα – με την έννοια πως δεν είχαν υπολογίσει ότι,

Όταν πολίτες αυτοκτονούν επειδή δε λαμβάνουν τα δεδουλευμένα τους, τότε η χώρα έχει «πιάσει πάτο»…

Οι περισσότεροι επιχειρηματίες είναι «θύματα» όχι της κρίσης, αλλά της αλαζονείας και της κακοδιαχείρισης τον καιρό των «παχιών αγελάδων»…

Έπρεπε να χαθεί άλλη μία ζωή για να ασχοληθούμε εκ νέου με τους εργοδότες που αν και -φαινομενικά τουλάχιστον- μπορούν να πληρώσουν τους εργαζομένους τους, απλά δεν το κάνουν.

Γιατί;

Γιατί τους δίνει αυτή τη δυνατότητα η μη σαφής νομοθεσία, ο αποδιοργανωμένος και «σάπιος» κρατικός μηχανισμός, η βολική περίσταση της οικονομικής κρίσης και, το κυριότερο, η γενικότερη ελληνική νοοτροπία που αποθεώνει την ανευθυνότητα, την ασυδοσία και το προσωπικό συμφέρον.

Kώστας Λαπαβίτσας …Δύο χρόνια μετά τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ

Η πρόσφατη επέτειος των δύο χρόνων από το δημοψήφισμα της 5 Ιουλίου 2015, σε συνδυασμό με το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, δίνει την ευκαιρία για μια ψύχραιμη εκτίμηση της κατάστασης της χώρας. Οι κυβερνώντες επιδιώκουν να παρουσιάσουν μια εικόνα δραστικής βελτίωσης, επειδή εφαρμόζουν τα μνημόνια με «φιλικό» τρόπο προς τον λαό. Η παραδοσιακή μνημονιακή παράταξη, που έχει ιδεολογικά θριαμβεύσει, ουσιαστικά συμφωνεί με την πολιτική της κυβέρνησης, αλλά επιδίδεται σε κλασικού τύπου αντιπολίτευση με ρητορικές κοκορομαχίες. Η πραγματικότητα επί του εδάφους είναι σκληρή και για τη χώρα και το λαό της. 

«Είναι πολλά τα λεφτά Άρη»: Πώς Γερμανοί και Ευρωπαίοι «έστησαν» βιομηχανία κερδών με το ελληνικό χρέος

Γράφει: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος

Ακόμα υπάρχουν πολλοί στην χώρα αυτή που θεωρούν την Γερμανία φιλάνθρωπο που δανείζει την Ελλάδα και την κρατάει «ζωντανή» εν μέσω ενός υπέρογκου χρέους αγνοώντας ότι το γερμανικό κράτος έχει κερδίσει από τα δάνεια που έχει δώσει 1,3 δισ. ευρώ σε τόκους κατά την περίοδο 2010-2016.

Το όμορφο στην όλη υπόθεση είναι ότι τον υπολογισμό μας έκανε την χάρη να τον κάνει ένας βουλευτής των Γερμανών Πρασίνων ο Σβεν Κρίστιαν Κίντλερ ο οποίος δήλωσε κιόλας ότι: «Η είσπραξη των τόκων είναι φυσικά νόμιμη όχι όμως και ηθική. Τέτοια κέρδη πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα. Οχι μόνο επειδή είναι ανήθικο να εκμεταλλεύεται κανείς τη χρεοκοπία της. Αλλά και επειδή το Eurogroup αποφάσισε το 2013 αυτή την επιστροφή».