Ο πανδημικός έλεγχος των μαζών

Ενώ χρειάστηκαν αιώνες για να εδραιωθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ανθρώπινες ελευθερίες, ήταν αρκετές μόνο λίγες ήμερες για καταλυθούν, με τη βοήθεια της πανδημίας – γεγονός που δεν μπορεί παρά να μας προβληματίσει πολύ σοβαρά, σχετικά με τις αιτίες της και με τις μεθόδους διαχείρισης της. Φάνηκε δε καθαρά πως όποιος καταφέρει να ελέγξει «πανδημικά» το φόβο των ανθρώπων για το θάνατο, μπορεί να ελέγξει ολόκληρη την ανθρωπότητα: να καταλύσει τα ανθρώπινα δικαιώματα, να επιβάλει το αστυνομικό κράτος, να φυλακίσει τους πάντες στα σπίτια τους, να κλειδώσει τις οικονομίες, να κλείσει τις εκκλησίες και να εξουδετερώσει ταυτόχρονα τη θρησκεία, αφού θέτει σε αμφιβολία τη θεία. Με απλά λόγια, εάν κάποιος έχει τη δυνατότητα να εξαπολύσει ένα βιολογικό όπλο, έναν ιό, έχοντας προηγουμένως ανακαλύψει ο ίδιος το αντίδοτο για να μην προσβάλλεται, μπορεί να επιβάλει ότι θέλει στις σημερινές κοινωνίες που φοβούνται όσο ποτέ στο παρελθόν το θάνατο – κυρίως επειδή δεν πιστεύουν πραγματικά στην Ανάσταση και στην ύπαρξη ενός άλλου κόσμου παύοντας να είναι θρησκευόμενες, οπότε έχουν την άποψη πως ο θάνατος είναι το οριστικό και αμετάκλητο τέλος τους. Συμπεραίνεται δε εύκολα πως για τον υγειονομικό έλεγχο των μαζών στο μέλλον, με καταναγκαστικά από τις κυβερνήσεις εμβόλια που δεν θα τολμούν να πάνε αντίθετα στο ρεύμα, με την τοποθέτηση τσιπ εντός τους, με τα κινητά για την υγειονομική δήθεν παρακολούθηση τους «για το δικό τους καλό» κοκ. δεν θα είναι απαραίτητη μια πανδημία, αλλά ο φόβος της – σήμερα με την επανάληψη του COVID-19 για κάποιες φορές στο μέλλον. Εύχομαι σε όλους Καλή Μεγάλη Εβδομάδα, χωρίς περιττούς φόβους και με το πνεύμα τους να παραμένει ελεύθερο, όπως αρμόζει σε Έλληνες – ανεπηρέαστο από τις φασιστικές μεθόδους ελέγχου της προσωπικής τους ζωής και των ατομικών τους ελευθεριών.

Η Τουρκία ανακαλύπτει την… αυτάρκεια

Του Κώστα Ράπτη 

Η Τουρκία “δεν θα υποκύψει στο πρόγραμμα του ΔΝΤ ή κάθε επιβουλή για την υπερχρέωσή της”. Αυτό διακήρυξε ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν σε διάγγελμά του προς τον λαό, μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού του συμβουλίου της Δευτέρα – σε μία συγκυρία που σημαδεύεται αφενός από την εξάντληση των συναλλαγματικών αποθεματικών της γείτονος και αφετέρου από τον τραγέλαφο της αιφνιδιαστικής επιβολής απαγόρευσης κυκλοφορίας το περασμένο Σαββατοκύριακο λόγω κορονοϊού. 

Όταν οι Ευρωπαίοι κατάλαβαν ότι η πανδημία δεν είναι “αποκλειστικά” ιταλική κρίση

Των Jana Puglierin, Arturo Varvelli, Jonathan Hackenbroich, Tara Varma

European Council On Foreign Relations

Η επιστολή της προέδρου της Κομισιόν Ursula von der Leyen στις 2 Απριλίου προς την Ιταλία, η οποία δημοσιεύθηκε από τη La Repubblica, αναγνωρίζει ανοιχτά πως η αρχική απάντηση των ευρωπαϊκών χωρών στον κορονοϊό ήταν ανεπαρκής, καθώς δεν κατόρθωσε να τιμήσει τις φιλίες που διέπουν -ή θα έπρεπε να το κάνουν- τις σχέσεις μεταξύ τους. Η ιταλική κυβέρνηση χαιρέτισε αυτή την χειρονομία, με τον πρωθυπουργό Giuseppe Conte να δημοσιεύει μια θετική απάντηση την επόμενη ημέρα. 

Το θράσος των απειλών ποινικών κυρώσεων

Δεν είμαστε αντίθετοι με την προστασία των ανθρώπων από την πανδημία, αλλά η απομόνωση τους είναι στη δική τους επιλογή – ενώ η κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να θεωρεί τους Έλληνες ανεύθυνους. Εάν ήθελε πάντως ο νομοθέτης να συμπεριλάβει στο Σύνταγμα τέτοιου είδους δικτατορικές απαγορεύσεις, θα το είχε κάνει – αφού δεν είναι η πρώτη πανδημία που έχει προκύψει στον πλανήτη. Θα ήταν καλύτερα λοιπόν να ασχοληθεί η κυβέρνηση με τις δικές της ευθύνες και με τη δουλειά της – με αυτήν που της εμπιστεύθηκαν οι Πολίτες με την ψήφο τους. Με την επίλυση δηλαδή των προβλημάτων στην οικονομία, στα εθνικά και στο μεταναστευτικό, όπου οι αποτυχίες της μέχρι σήμερα είναι αυταπόδεικτες – χωρίς να επιρρίπτει τις ευθύνες στους Πολίτες, στις πανδημίες ή στις συνθήκες. Μία ύφεση τώρα που λέει ο υπουργός οικονομικών της τάξης του 5%, από μηδενική λίγες ημέρες πριν και ανάπτυξη 4% προηγουμένως, όταν ο ίδιος ισχυρίσθηκε προχθές πως η πτώση του ρυθμού ανάπτυξης στο 4ο τρίμηνο του 2019 στο 1% οφειλόταν στη μείωση των αποθεμάτων, καλύτερα να την ξεχάσει ή να παραιτηθεί αμέσως – επειδή μπορεί να αποφευχθεί και δεν πρέπει ποτέ να συμβεί, αφού θα ήταν καταστροφική για την πατρίδα μας.