Η Τρόικα Εσωτερικού και η εθνική μειοδοσία

Στο θέμα των συμφωνιών ΑΟΖ με την Ιταλία και με την Αίγυπτο, δεν ήταν καμία υπερβολή η άποψη μας, σχετικά με το ότι ξεκίνησε ο ακρωτηριασμός της εθνικής μας κυριαρχίας – ο οποίος δυστυχώς θα συνεχισθεί με τη διχοτόμηση του Αιγαίου, με την απώλεια ολόκληρης της Κύπρου και της Θράκης, καθώς επίσης με ότι άλλο ακολουθήσει. Εύλογα, αφού προηγήθηκε η απώλεια της οικονομικής μας κυριαρχίας, με την πλήρη υποθήκευση της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας μας – όπου όχι μόνο δεν εξυγιάνθηκε η πατρίδα μας αλλά, αντίθετα, είναι οικονομικά σε μία τρισχειρότερη θέση, συγκριτικά με το 2010. Ως εκ τούτου, όταν θα χρειαζόμαστε ξανά και ξανά την οικονομική στήριξη των ξένων, θα απαιτούν εθνικά ή/και εδαφικά ανταλλάγματα – όπως στο παράδειγμα των ληξιπρόθεσμων 95 δις € του γερμανικού ΕSΜ που μεταφέρθηκαν για μετά το 2032 (έντοκα!), με αντάλλαγμα την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στο Δούρειο Ίππο των Γερμανών, στα Σκόπια. Ακριβώς για το λόγο αυτό είναι ξεκάθαρο πως εάν δεν ανακτήσουμε την οικονομική μας κυριαρχία, κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά σε καμία περίπτωση ανέφικτο, θα χάνουμε συνεχώς «εδάφη» – στη θάλασσα και στη στεριά.

Βερολίνο – Πάνω από 1 εκατομμύριο διαδηλωτές χωρίς μάσκες, κατά των περιοριστικών μέτρων για τον κορωνοϊό, και έρχονται συνεχώς από πολλές ευρωπαϊκές πόλεις

Κανονίστηκε να μην είναι υποχρεωτικές οι μάσκες αλλά να τηρείται η απόσταση του 1μισι μέτρου, πράγμα φυσικά ακατόρθωτο.

Οι διαδηλωτές είναι ειδοποιημένοι να έχουν μαζί τους τροφή για 3 ή περισσότερες ημέρες, γιατί στόχος της διαδήλωσης είναι να παραιτηθεί η κυβέρνηση. 

1000 περίπου λεωφορεία από δεκάδες πόλεις της Βόρειας Ευρώπης, είναι ακόμα καθ’ οδόν για το Βερολίνο.

Οι τουρκικές πειρατείες στη Μεσόγειο και η ανάγκη για ενεργειακή ασφάλεια

Γράφουν ο Δρ Ηλίας Κονοφάγος και ο υποστράτηγος Ιωάννης Παρίσης -

Οι διαδοχικές πειρατικού χαρακτήρα επεμβάσεις της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και στη δυνητική ελληνική ΑΟΖ επιβεβαιώνουν την κρισιμότητα που έχει στους καιρούς μας η ενεργειακή ασφάλεια. Η ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου αποτελεί χώρο παραγωγής και διέλευσης μεγάλου μέρους των παγκοσμίων ενεργειακών πρώτων υλών.

Οι ενεργειακοί πόροι συνιστούν σημαντικό στοιχείο της ανάπτυξης των χωρών της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής και ίσως το σημαντικότερο παράγοντα ισχύος τους, λαμβανομένου μάλιστα υπ’ όψιν ότι, στο βορρά της Μεσογείου, η Ευρώπη στερείται ενεργειακών πόρων και στηρίζεται στην εισαγωγή τους. Η παραγωγή και η μεταφορά των ενεργειακών πόρων αποτελεί σημαντικό παράγοντα που επηρεάζει καταλυτικά το στρατηγικό περιβάλλον της Μεσογείου.

Ο τουρκικός ηγεμονισμός δημιουργεί πρόβλημα στη Μεσόγειο

Μετά από μια σειρά περιστατικών τις τελευταίες εβδομάδες, αρχίζει να δημιουργείται μια ισχυρή συμμαχία κατά της Τουρκίας, προκειμένου να την εκβάλλουν από την Ανατολική Μεσόγειο, απειλώντας να επιφέρουν σοβαρό πλήγμα στη ρητορική του Ερντογάν και το «Οθωμανικό όνειρο» του, γράφει ο αναλυτής γεωπολιτικής Malik Ayub Sumbal σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του Ρωσικού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων (RIAC).

Όπως επισημαίνει, η Άγκυρα εξοπλίζεται για μάχη σε μια σειρά μετώπων, που θα μπορούσαν να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην περίπτωση που οποιοδήποτε από τα «μέτωπα» αυτά γυρίσει «μπούμερανγκ» στην Τουρκία, με τις τρέχουσες οικονομικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει. Η Τουρκία βρίσκεται σε σύγκρουση στη Λιβύη με την Αίγυπτο, όπου ο Χαλίφα Χάφταρ έχει την ισχυρή στήριξη από την αιγυπτιακή συμμαχία. Στην περίπτωση πολέμου στη Λιβύη, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μεγάλη καταστροφή που θα εμπλέξει την Τουρκία για πολλά ακόμα χρόνια σε πολέμους δι’ αντιπροσώπων. 

«Οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών»

Γράφει ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος*

Ο πρωθυπουργός κ.Κ.Μητσοτάκης εδώ και λίγες μέρες έχει αντικαταστήσει την νομικά και εθνικά σωστή φράση “το μόνο που έχουμε να συζητήσουμε με τους Τούρκους είναι η υφαλοκρηπίδα” με την νέα φράση «το μόνο που έχουμε να συζητήσουμε με τους Τούρκους είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών”. Ασφαλώς ο πρωθυπουργός εννοεί το σύνολο υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, εφ΄όσον μάλιστα για την τελευταία έχουν ήδη υπογραφεί διμερείς συμφωνίες με άλλες όμορες χώρες πλην της Τουρκίας. Παρά ταύτα, η έννοια «θαλάσσιες ζώνες» διευρύνει την συζήτηση κατά τρόπο που η τουρκική κακοπιστία ασφαλώς θα αξιοποιήσει.

Σύμφωνα με τις συμβάσεις της Γενεύης (1058,1960) και την σύμβαση του Montego Bay της Jamaica (1982), που επικύρωσε η Ελλάδα το 1995 αλλά όχι η Τουρκία, στις θαλάσσιες ζώνες συμπεριλαμβάνονται (α) η αιγιαλίτιδα ζώνη ή χωρικά ύδατα, (β) η συνορεύουσα ζώνη, (γ) η υφαλοκρηπίδα και (δ) η αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ).