«Πώς η Ελλάδα έγινε η χειρότερη χώρα της Ευρώπης στην ελευθερία του Τύπου» – Νέο «χαστούκι» από Politico

Αιχμηρό ρεπορτάζ για την κατρακύλα της χώρας μας στην Ελευθερία του Τύπου

Εκτός από το άρθρο του για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την υπόθεση υποκλοπών που έχει προκαλέσει πολιτικό «σεισμό», το Politico με εκτενές ρεπορτάζ περιγράφει πώς η Ελλάδα κατέληξε να βρίσκεται στην 108η θέση παγκοσμίως στην Ελευθερία του Τύπου.

Με τίτλο «Πώς η Ελλάδα έγινε το χειρότερο μέρος της Ευρώπης για την ελευθερία του Τύπου», το ρεπορτάζ κάνει αναφορά στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ τα οποία παρουσιάζουν την πραγματικότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. «Στην Ελλάδα, υπάρχουν δύο παράλληλα σύμπαντα των μέσων ενημέρωσης» σχολιάζει χαρακτηριστικά ο Γιώργος Χρηστίδης, δημοσιογράφος στο Der Spiegel.

Μεταδημοκρατία με ολίγη από αποικία…

Ο όρος «Μεταδημοκρατία» καθιερώθηκε τα τελευταία χρόνια, μετά την έκδοση βιβλίου με αυτόν τον τίτλο από τον Βρετανό πολιτικό επιστήμονα Κόλιν Κράουτς (2004). Ο Κ. Κράουτς με τον όρο «μεταδημοκρατία» αναφέρεται σε κράτη που κυβερνώνται από δημοκρατικά καθεστώτα (διεξάγονται εκλογές, αλλάζουν οι κυβερνήσεις, υπάρχει ελευθερία λόγου), αλλά η εφαρμογή της δημοκρατίας βαθμιαία μειώνεται: Μια μικρή ελίτ είναι αυτή που λαμβάνει τις αποφάσεις στο όνομα των δημοκρατικών θεσμών, οι οποίοι όμως ολοένα και χάνουν την υπόστασή τους, αδειάζουν από κάθε νόημα.

Με πιο ουσιαστικούς όρους, υπάρχει μια σημαντική (έως και ολοκληρωτική) έκπτωση των στοιχείων της λαϊκής κυριαρχίας σε κάθε χώρα (που λογίζεται ως δημοκρατικό καθεστώς). Οι «αγορές», οι ελίτ, οι υπερεθνικοί οργανισμοί κ.λπ., με τρόπο πιο απογυμνωμένο απ’ ό,τι στο παρελθόν, ελέγχουν και κατευθύνουν την πορεία χωρών, ηπείρων, περιοχών. Σε όλες τις χώρες που ακολουθούν μια μεταδημοκρατική τροχιά, ο λαός ανακηρύσσεται σε εχθρό, σε αναχρονιστικό παράγοντα, σε στοιχείο επιρρεπές προς ανορθολογικές και συνωμοσιολογικές απόψεις, που εν γένει ξεστρατίζει σε «εθνολαϊκιστικά» πρότυπα. Και άρα, αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον λαό (αν και αυτό το επιχειρούν με το μεταναστευτικό και τις κοινωνίες tutti frutti, δηλαδή την αποδόμηση των συνεκτικών στοιχείων που συγκροτούσαν τις κοινωνίες μέχρι πρόσφατα, διότι το κεφάλαιο θέλει να ξεπεράσει αυτούς τους «αναχρονισμούς»), αποφασίζουμε να αδειάσουμε το «δοχείο» από κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας και συμμετοχής. Αρκεί μια τυπική συμμετοχή σε κάποια εκλογική διαδικασία, κι αυτή στα όρια ενός 50% που θα προσέρχεται στις κάλπες.

Ο μεγάλος ένοχος της χρεοκοπίας

Ο πολιτικός που τοποθέτησε την ταφόπλακα στη χώρα είναι αυτός που υπέγραψε την υπαγωγή των ομολόγων της στο αγγλικό δίκαιο, καθώς επίσης την απαγόρευση μετατροπής του εξωτερικού χρέους σε εθνικό νόμισμα – υποθηκεύοντας παράλληλα ολόκληρη τη δημόσια περιουσία. Το να εμφανίζεται λοιπόν σήμερα αυτός ο άνθρωπος ως τιμητής της Δημοκρατίας, χωρίς την παραμικρή ντροπή, είναι κάτι που δεν μπορεί να το ανεχθεί κανείς – όσο καλοπροαίρετος και αν είναι.

Θράσος: «Ήταν λάθος το πρωτόκολλο καταγραφής θανάτων, αλλά τώρα δεν έχει νόημα να αλλάξει»

«Πηδούν» από το… καράβι ένας-ένας;

Κάθετα αντίθετη με την απόφαση της Κυβέρνησης να αλλάξει ξαφνικά (σ.σ. με τουριστικό άρωμα) το πρωτόκολλο καταγραφής θανάτων, το οποίο ουσιαστικά καταχωρούσε όλους τους νεκρούς στα νοσοκομεία ως θύματα του κορωνοϊού, εμφανίστηκε η Ματίνα Παγώνη.

Από το ξεκίνημα της πανδημίας αρκετά μέλη της επιστημονικής κοινότητας (σ.σ. αλλά και πολλοί νοήμονες άνθρωποι) έλεγαν ότι δεν είναι ο κορωνοϊός η αιτία όλων των θανάτων στα νοσοκομεία και ότι πολλοί ασθενείς έφευγαν από τη ζωή από τα υποκείμενα νοσήματα από τα οποία έπασχαν και απλώς έτυχε να έχουν προσβληθεί και από Covid.

Τότε, όμως, η επιτροπή των ειδικών -προεξάρχοντος του «εθνικού λοιμωξιολόγου» Σωτήρη Τσιόδρα, που πλέον είναι άφαντος- επέμενε να καταγράφει κάθε θάνατο ασθενούς με Covid ως θάνατο από Covid, «φουσκώνοντας» τα νούμερα για να περάσουν ευκολότερα και χωρίς αντιδράσεις τα περιοριστικά μέτρα, τα οποία χώρισαν οικογένειες, έκλεισαν επιχειρήσεις και έφεραν τον λαό στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.