ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ.

Του Πέτρου Χασάπη*

Στο άρθρο 1 παρ. 2 του ισχύοντος Συντάγματος διαβάζουμε τη βαρύγδουπη φράση «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία». Αμέσως όμως στην επόμενη παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου αναιρείται η ίδια η λαϊκή κυριαρχία. Συγκεκριμένα η παράγραφος αυτή λέει: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».

Προσέξτε ακριβώς τη διατύπωση. Οι εξουσίες πηγάζουν μεν από το λαό, αλλά δεν ασκούνται και από το λαό, απλά υπάρχουν υπέρ αυτού, και ασκούνται μόνο «όπως ορίζει το Σύνταγμα», δηλαδή από τα πολιτικά όργανα που ορίζει το Σύνταγμα. Η διατύπωση αυτή έχει μεγάλη αξία και αυτό θα φανεί αμέσως φέρνοντας κάποια παραδείγματα άλλων Συνταγμάτων.

Οικονομικός και στρατιωτικός πόλεμος

Οι λαοί ούτε συκοφαντούνται, ούτε λοιδορούνται, ούτε κατηγορούνται, ούτε καταδικάζονται. Μόνο οι κυβερνήσεις τους κατηγορούνται και καταδικάζονται. Αν αυτό δεν ίσχυε, θα υπήρχαν λαοί για πάντα κατάδικοι – όπως οι Γερμανοί που αιματοκύλισαν την Ευρώπη δύο φορές (video).

Άποψη 

Η κοινή λογική οδηγεί στο ότι, η Ελλάδα δέχθηκε μία μαζική οικονομική επίθεση – ότι αποτέλεσε το στόχο ενός οικονομικού πολέμου, με όπλα της τρίτης και της τέταρτης γενιάς (=ψυχολογικά). Υπενθυμίζουμε λοιπόν τα εξής, όσον αφορά τη διαφορά ενός στρατιωτικού, από έναν οικονομικό πόλεμο: 

Το μέλλον της Γερμανίας

Το οικονομικό μοντέλο της χώρας πλησιάζει στη δύση του, ενώ ο κατήφορος της θα επιταχυνθεί από την προβλεπόμενη παγκόσμια ύφεση, από τους ενδεχόμενους δασμούς των Η.Π.Α., από το BREXIT, καθώς επίσης από την παραμονή ή μη της Ιταλίας στο ευρώ – όπου ασφαλώς η παραμονή της θα τη μετατρέψει σε γερμανική αποικία αντίστοιχη της Ελλάδας, παράλληλα με τη Γαλλία, την Ισπανία κοκ.

Ανάλυση 

Παραδόξως οι δύο χώρες που αναμίχθηκαν επιθετικά στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η Γερμανία και η Ιαπωνία, στη συνέχεια αναπτύχθηκαν ξανά με επιθετικό τρόπο – αυτή τη φορά οικονομικό, εις βάρος των υπολοίπων. Πρώτη η Ιαπωνία, η οποία όμως μετά το «χαστούκι» των Η.Π.Α. (ραγδαία ανατίμηση του γεν, σπάσιμο της φούσκας των ακινήτων και του χρηματιστηρίου), μείωσε αναγκαστικά τα πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της – αν και στη συνέχεια τα αύξησε ξανά, αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό (γύρω στο +4%).