MOTD

Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουσι άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.

Εμμανουήλ Ροΐδης, 1836-1904, Έλληνας συγγραφέας

Σάββατο 13 Ιουνίου 2020

Ο Τζούλιαν Ασάνζ σε κατάσταση αναμονής

του Patrick Cockburn

Ο Τζούλιαν Ασάνζ έτρεχε το Wikileaks το 2010, όταν αυτό δημοσίευσε ένα τεράστιο απόθεμα κυβερνητικών εγγράφων των ΗΠΑ τα οποία αποκάλυπταν λεπτομέρειες των αμερικάνικων πολιτικών, στρατιωτικών και διπλωματικών επιχειρήσεων. Αποσπάσματα δημοσιεύτηκαν από την New York Times, το Guardian, το Der Spiegel, την Le Monde and την El País, και το αρχείο παρείχε βαθύτερες γνώσεις για τις διεθνείς λειτουργίες του αμερικάνικου κράτους από την εποχή που ο Daniel Ellsberg έδωσε τα Έγγραφα του Πενταγώνου στα μέσα ενημέρωσης το 1971. Ωστόσο σήμερα ο Ellsberg θεωρείται ο άγιος των πληροφοριοδότων ενώ ο Ασάνζ είναι κλεισμένος σ’ ένα κελί στη φυλακή υψίστης ασφαλείας Belmarsh του Λονδίνου για 23 1/2 ώρες τη μέρα. Στην τελευταία αυτή φάση την δεκαετούς καταδίωξης του Ασάνζ από τις αμερικάνικες αρχές, πολεμάει ενάντια στην έκδοση του στις ΗΠΑ. Οι ακροαματικές διαδικασίες που θα καθορίσουν αν το αίτημα έκδοσής του θα δωθεί έχουν αναβληθεί μέχρι το Σεπτέμβρη λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Στις ΗΠΑ αντιμετωπίζει μια κατηγορία για ηλεκτρονική εισβολή και 17 κατηγορίες βάσει του νόμου περί κατασκοπείας του 1917. Εάν καταδικαστεί, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι ποινή φυλάκισης 175 ετών.

Η επιστροφή του εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία

Το «πνεύμα της εποχής» είχε αρχίσει να αλλάζει πριν από τον Covid-19. Πριν από περισσότερο από έναν χρόνο, ο υπουργός Οικονομίας Γερμανίας, συνέταξε μια «Εθνική Βιομηχανική Στρατηγική 2030». Σε αυτήν, πρότεινε την καθολική κρατική παρέμβαση στην οικονομία, προκειμένου να προστατευθούν οι εθνικοί εταιρικοί »πρωταθλητές» – με χαλαρότερη αντιμονοπωλιακή νομοθεσία, μερίδια του κράτους στις εταιρείες και ούτω καθεξής. Ως δικαιολογία, ανέφερε τον ανταγωνισμό από μια μερκαντιλιστική και οικονομικά ανθεκτική Κίνα. Μία «δεξαμενή σκέψης» προειδοποίησε ακόμη και για «επιστροφή του σε λογικές οικονομικού εθνικισμού στη Γερμανία». Το περασμένο φθινόπωρο, ο υπουργός “μαλάκωσε” με διακριτικό τρόπο τα σχέδιά του και λίγο αργότερα τα έβαλε οριστικά (όπως φαινόταν τότε) στο “ράφι”. Το Μάρτιο, ωστόσο, ως μέρος του πακέτου τόνωσης της οικονομίας λόγω κορονοϊού, οι Αλτμάιερ και Μέρκελ ανέσυραν εκ νέου τα συγκεκριμένα σχέδια. Όλα ήταν εκεί: ένα ταμείο 100 δισεκατομμυρίων ευρώ για την αγορά μεριδίων σε εταιρείες και κανόνες για το μπλοκάρισμα συγκεκριμένων εξαγορών από ξένους επενδυτές. Κρατικές ενισχύσεις παντού, μικρές ή μεγάλες. Η μεγαλύτερη διάσωση, στα 9 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι εκείνη της Deutsche Lufthansa, ωστόσο ο κατάλογος είναι μακρύς και αυξάνεται. Προφανώς, όλοι έχουν καταστεί πλέον «πρωταθλητές» στη Γερμανία. 

Η Νέα Γεωπολιτική Σκακιέρα στην Ανατολική Μεσόγειο

💠 Η επιχείρηση της Τουρκίας να εγκλωβίσει την Ελλάδα στο Αιγαίο, να μετατρέψει σε «λίμνη» την Ανατολική Μεσόγειο και να υλοποιήσει πλήρως το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας»

💠 Η Ελληνο-Ιταλική Συμφωνία για τις Θαλάσσιες Ζώνες , τα θετικά και αρνητικά της Συμφωνίας, η οριοθέτηση ΑΟΖ και τα «αγκάθια» για το σύμπλεγμα στο Καστελόριζο

💠 Τα Διαπόντια Νησιά , οι Στροφάδες και η περίπτωση του Αιγαίου , οι πραγματικές επιφυλάξεις της Αιγύπτου για την οριοθέτηση με την Ελλάδα 

Το ηττοπαθές δόγμα της ελληνικής διπλωματίας

Η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες επιμένει στο δόγμα ‘’Η Ελλάδα δεν διεκδικεί, αλλά και δεν παραχωρεί’’ Δυστυχώς αυτό που μετράει η χώρα μας τις τελευταίες τουλάχιστον δεκαετίες με αυτό το δόγμα είναι μόνο διπλωματικές ήττες.

Άποψη
-του Μιχάλη Χριστοδουλίδη 

Θυμίζω το γκριζάρισμα των Ιμίων, τις συμφωνίες της Μαδρίτης, του Ελσίνκι, που όλες άμεσα ή εμμέσως αναγνωρίζουν τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας και την επιτακτική ανάγκη ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μιλάμε για ένα κράτος που δεν τιθασεύεται στην εφαρμογή των νόμων του Διεθνούς Δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για ένα κράτος που κυριεύεται από μισαλλοδοξία και την επιβολή της ισχύος του μόνο δια της βίας και των όπλων.