MOTD

Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουσι άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.

Εμμανουήλ Ροΐδης, 1836-1904, Έλληνας συγγραφέας

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2020

Η ασύμμετρη μεταναστευτική απειλή

Είναι άδικο να χαρακτηρίζονται ρατσιστές ή ξενόφοβοι αυτοί που υποφέρουν από το μεταναστευτικό πρόβλημα, σε συνδυασμό με την ανικανότητα της Πολιτείας να το επιλύσει – εκ μέρους εκείνων που δεν τους αγγίζει ή των άλλων που προσπαθούν να διατηρήσουν προσχηματικά την αριστερή τους ιδεολογία με την επίδειξη ευαισθησίας στο μεταναστευτικό, όταν την καταπατούν σε πολλά άλλα, κατά πολύ πιο σημαντικά θέματα. Επομένως, όταν τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα, καθώς επίσης οι αρτηριοσκληρωτικά αριστεροί κατηγορούν ως ρατσιστές τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού που υποφέρει τα πάνδεινα από τη μαζική μετανάστευση, απλά λαϊκίζουν – εξυπηρετώντας είτε τους στόχους του τουρκικού καθεστώτος, είτε αυτούς των οπαδών της ασύμμετρής παγκοσμιοποίησης. Το μεταναστευτικό πάντως αποτελεί αναμφίβολα ένα μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης, ιδιαίτερα των αδύναμων οικονομιών του Νότου που είναι ταυτόχρονα χώρες υποδοχής – ένα πρόβλημα που εάν δεν επιλυθεί, θα οδηγήσει σε μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις, σε συνδυασμό με την οικονομική κατάρρευση λόγω της πανδημίας ή/και των λανθασμένων οικονομικών πολιτικών. Σε κάθε περίπτωση, δεν βοηθάει να είναι κανείς ευαίσθητος, χωρίς να κάνει τίποτα για να το αντιμετωπίσει – ενώ είναι θρασύς λαϊκισμός το να κατηγορεί ως ρατσιστές και ξενόφοβους αυτούς που επιβαρύνονται περισσότερο: τις εισοδηματικά αδύναμες κοινωνικές τάξεις. Όπως δυστυχώς ως πατριδοκάπηλους αυτούς που ανησυχούν για τον προβλεπόμενο ακρωτηριασμό της (εδαφικής) εθνικής μας κυριαρχίας – ενώ η οικονομική έχει χαθεί προ πολλού.

Ολοταχώς προς την επόμενη τραγωδία

Μετά την έκθεση του γραφείου προϋπολογισμού του κράτους, δεν υπάρχει αμφιβολία σχετικά με το ότι, η χώρα οδηγείται ξανά στο γκρεμό – σε νέα μνημόνια στην καλύτερη περίπτωση, απλά και μόνο επειδή η εξυπηρέτηση των δημοσίων χρεών είναι ακόμη εφικτή (λόγω της αναστολής της πληρωμής των 95 δις € για μετά το 2032, με αντάλλαγμα την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας). Όσον αφορά τα επιτόκια δανεισμού μας, όταν σταματήσει η ΕΚΤ να αγοράζει ελληνικά ομόλογα, τότε θα φανεί η εξέλιξη τους – ενώ τα πραγματικά επιτόκια στο 3,1% δεν είναι καθόλου χαμηλά. Εάν δε σημειώσουμε πως πολλές επιχειρήσεις δανείζονται από τις τράπεζες με 8%, δηλαδή με 9,9% πραγματικό, όταν οι άλλες ευρωπαϊκές με λιγότερο από 3%, θα κατανοήσουμε πως δεν θα αργήσουν και αυτές με τη σειρά τους να κλείσουν. Η τραγωδία λοιπόν αυτή τη φορά που δεν θα αργήσει πολύ δεν θα είναι η χρεοκοπία του κράτους, αφού η κυβέρνηση έχει το μαξιλάρι των 38,5 δις € για να διατηρηθεί στην εξουσία, αλλά του ιδιωτικού τομέα – των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, για τα οποία άλλωστε δρομολογείται το νέο πτωχευτικό δίκαιο, αφού το προηγούμενο δεν επέτρεπε τη χρεοκοπία ιδιωτών, αλλά μόνο εμπόρων και εταιριών.