Παγκόσμια δημοσκόπηση: Καταρρέει η εμπιστοσύνη των πολιτών σε κυβερνήσεις και ΜΜΕ λόγω πανδημίας

Η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τις κυβερνήσεις
και τα μέσα ενημέρωσης κλονίζεται εν μέσω
πανδημίας, Στη φωτογραφία αρχείου πολίτες
ξετάζονται στην έξοδο του μετρό στο
Las Condes στο Σαντιάγο της Χιλής.
EPA, Alberto Valdes

Η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τις κυβερνήσεις, τους επικεφαλής των επιχειρήσεων και τα μέσα ενημέρωσης καταρρέει εν μέσω της ερμηνευόμενης κακής διαχείρισης της πανδημίας του κορωναϊού καθώς και της ευρείας αίσθησης μεταξύ των πολιτών ότι παραπλανώνται.

Τα παραπάνω διαπίστωσε μια παγκόσμια δημοσκόπηση με τίτλο “Edelman Trust Barometer“, που επί δύο δεκαετίες έχει καταγράψει τις απαντήσεις χιλιάδων πολιτών σχετικά με την εμπιστοσύνη τους σε βασικούς θεσμούς. 

 
• Βάσει των ευρημάτων της δημοσκόπησης διαπιστώθηκε ότι το 57% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι οι κυβερνήσεις, οι επικεφαλής επιχειρήσεων και οι δημοσιογράφοι διασπείρουν ψευδείς πληροφορίες ή υπερβάλλουν.

Ι.Μάζης: Αφοπλίζουμε την Ελλάδα όταν η Τουρκία πιέζεται - Υποχωρήσαμε με το «Θαλάσσιες Ζώνες»

Τους δώσαμε το δικαίωμα να ζητήσουν Εθνική Κυριαρχία δηλαδή για Αιγιαλίτιδα Ζώνη και μετά θέλουν και 25ο μεσημβρινό στον Αιγαίο, θέλουν και Θράκη και αποστρατικοποίηση των νησιών

Ο Δρ Ιωάννης Μάζης Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πρόεδρος του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών στο KontraNews10 με το Γιώργο Μελιγγώνη

Τα στρατόπεδα Covid και το τέρας του αμερικανικού χρέους

Ο μοναδικός τρόπος για να ελέγξει η υπερδύναμη το χρέος της, δεν είναι άλλος από τον πληθωρισμό – αφού η επιλογή της εσωτερικής υποτίμησης ή/και της δημοσιονομικής λιτότητας, θα περιόριζε τις δυνατότητες ανάπτυξης της, εάν δεν τη βύθιζε στην ύφεση με την κατάρρευση του ΑΕΠ της. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην άνοδο της ανεργίας, σε εσωτερικές αναταραχές και σε εξεγέρσεις – οπότε σε ένα πολιτικό και κοινωνικό χάος. Επομένως, είναι μονόδρομος η εκτύπωση νέων χρημάτων μέσω της Fed – η οποία όμως, με τον πληθωρισμό που θα δημιουργήσει, θα θέσει σε κίνδυνο το status του δολαρίου, ως το νούμερο ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Πόσο μάλλον όταν ήδη προγραμματίζεται η αντικατάσταση του από πολλές χώρες – όπως από την Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν κοκ. Εν τούτοις, άλλος δρόμος εκτός από τον πληθωρισμό δεν υπάρχει – ενώ η στήριξη της ισοτιμίας του δολαρίου δεν μπορεί να προέλθει από τη μείωση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, αφού οι Η.Π.Α. παράγουν ελάχιστα προϊόντα σήμερα. Ως εκ τούτου θα αναζητηθεί η στήριξη του δολαρίου με άλλους τρόπους – όπως είναι η διεξαγωγή πολέμων που επιδιώκονταν ανέκαθεν από τους «Δημοκρατικούς», η δημιουργία άλλου είδους προβλημάτων στον πλανήτη που οδηγεί παραδοσιακά στον επαναπατρισμό των δολαρίων ως «λιμάνι ασφαλείας» ενισχύοντας την ισοτιμία του κλπ.