Το διεθνές δίκαιο, ο Γεραπετρίτης και ο πραγματικός κόσμος!

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΤΤΑΚΟΣ

Τα όσα είπε ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης σε συνέντευξή του για το διεθνές δίκαιο και την ελληνική εξωτερική πολιτική δημιουργούν σοβαρές ανησυχίες για την πολιτική αφέλεια που τα διακρίνει.

 

«Αν σήμερα εγκαταλειφθεί η βασική αρχή περί καθολικής υπεροχής του διεθνούς δικαίου, διά της συνειδητής επιλογής μιας συναλλακτικής εξωτερικής πολιτικής, έχει αυτομάτως απωλεσθεί όχι μόνο το πολιτικό επιχείρημα αλλά κυρίως το οποιοδήποτε έννομο συμφέρον για τη χρήση του διεθνούς δικαίου, όταν έρθει η ώρα, για παράδειγμα ως εργαλείου για τις οριοθετήσεις θαλάσσιων ζωνών ή για την επίλυση του Κυπριακού. Η θέση περί υπεροχής της συναλλακτικής διπλωματίας έναντι του διεθνούς δικαίου είναι αφελής, αν όχι επικίνδυνη».

 

Απεγνωσμένες απειλές από ΕΕ: Θα κάνουμε την Ουκρανία «Ατσάλινο Σκαντζόχοιρο» - Ρωσία: Είστε θλιβεροί, δεν έχετε ούτε... αγκάθια

«Η Ουκρανία πρέπει να γίνει ένας ατσάλινος σκαντζόχοιρος» δήλωσε η Von der Leyen σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τη ρωσική πλευρά να κάνει λόγο για γραφικότητες  

 

Σε μια κρίσιμη στιγμή για τον πόλεμο στην Ουκρανία και εν μέσω έντονων γεωπολιτικών ανακατατάξεων, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιχειρεί να διαμορφώσει τη δική της στρατηγική προσέγγιση, αποκλίνουσα εμφανώς τόσο από τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και από παραδοσιακές ειρηνευτικές φόρμουλες.

 
Η επείγουσα κοινή συνέντευξη Τύπου της Ursula von der Leyen με τον Volodymyr Zelensky στις Βρυξέλλες στις 17/8/2025 ενόψει της συνάντησης με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Donald Trump στην Ουάσινγκτον στις 18/8 επιβεβαίωσε πως η Ευρώπη βλέπει την Ουκρανία όχι μόνο ως πεδίο μάχης, αλλά ως μελλοντικό γεωστρατηγικό φράγμα απέναντι στη ρωσική ισχύ.

Πότε, ποιοι και γιατί ονομάστηκαν “Ουκρανοί” και όχι “Ρώσοι”

Μια σύντομη μελέτη εθνογένεσης και αυτοπροσδιορισμού, με αφορμή τη συνάντηση Τραμπ-Πούτιν. Εισαγωγικά, ο σύγχρονος ουκρανικός λαός συγκροτήθηκε μέσα από μια μακρά διαδικασία εθνογένεσης, όπου η κοινή καταγωγή από τους Ανατολικούς Σλάβους και τον κόσμο των Kyivan Rus/Ρώς του Κιέβου, “διαχωρίστηκε” σταδιακά σε διακριτές ταυτότητες, υπό διαφορετικά πολιτικά καθεστώτα, γλωσσικές πολιτικές και πολιτισμικά πρότυπα.

 

Στον πυρήνα του ερωτήματος πότε/ποίοι και γιατί ονομάστηκαν Ουκρανοί και όχι Ρώσοι, βρίσκεται: Ο μεσαιωνικός κοινός κόσμος των Ρως, οι διαφοροποιημένες εμπειρίες κυριαρχίας (Πολωνολιθουανική, Αυστροουγγρική, Ρωσική/Σοβιετική) η κεντρική μνήμη των Κοζάκων και οι γλωσσικές/εκπαιδευτικές πολιτικές του 19ου-20ού αιώνα, που άλλοτε κατέπνιγαν και άλλοτε αφύπνιζαν ξεχωριστή ταυτότητα.