Η στάση των ευρωπαϊκών αρχουσών ελίτ στο ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία εγείρει σοβαρά ερωτηματικά για τη σχέση τους, όχι μόνο με τον πολιτικό ορθολογισμό, αλλά και για την επαφή τους με την πραγματικότητα. Υιοθετούν μία πολεμοχαρή ρητορική, την οποία είναι παντελώς ανίκανες να υπηρετήσουν στην πράξη. Κάνουν τα πάντα για να τορπιλίσουν το σχέδιο Τραμπ, έχοντας συνείδηση ότι εάν το επιτύχουν θα συνεχιστεί ο πόλεμος.
Αυτό θα είχε πολιτικά νόημα μόνο εάν το Κίεβο
κέρδιζε τον πόλεμο, ή τουλάχιστον εάν υπήρχε μία ισορροπία στα μέτωπα.
Τα πράγματα, όμως, σ’ αυτό το επίπεδο είναι δραματικά για τους
Ουκρανούς. Κρίσιμες πόλεις-οχυρά στην ανατολική Ουκρανία (Βολτσάνσκ,
Κούπιανσκ, Λιμάν, Σιβέρσκ, Κωνσταντινίφκα, Ποκρόφσκ, Μίρνογκραντ και
Γκιουλαιπολ) είτε έχουν περιέλθει στον έλεγχο του ρωσικού στρατού, είτε
είναι περικυκλωμένες από αυτόν. Η δε ρωσική προέλαση στο Νότο έχει
επιταχυνθεί τόσο πολύ, που να απειλείται προοπτικά με κατάληψη η
Ζαπορίζια στις όχθες του Δνείπερου.



















