MOTD

Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουσι άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.

Εμμανουήλ Ροΐδης, 1836-1904, Έλληνας συγγραφέας

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2020

Έρχεται κοινοβουλευτική ήττα για τη ΝΔ, ενόψει μνημονίων της Συμφωνίας των Πρεσπών – Επίφοβοι για ανταρσία σαμαρικοί και καραμανλικοί

Μεγάλη κοινοβουλευτική ήττα έρχεται για την Νέα Δημοκρατία, εκτιμούν έμπειροι πολιτικοί παρατηρητές καθώς το επόμενο διάστημα θα πρέπει να έρθουν στην Βουλή τα τρία μνημόνια της Συμφωνίας των Πρεσπών που απορρέουν ως υποχρέωση της συμφωνίας με τα Σκόπια.

Η συζήτηση στις Επιτροπές της Βουλής και στην Ολομέλεια καθυστερεί εσκεμμένα για 2 σημαντικούς λόγους:

Ο πρώτος ήταν ότι η Νέα Δημοκρατία δεν βρίσκει κανέναν πρόθυμο εισηγητή για να υποστηρίξει στην Βουλή την Συμφωνία των Πρεσπών και να θέσει τα μνημόνια στο Σώμα.

Ο μονεταρισμός του δημοσίου χρέους

Η δημοκρατία της Βαϊμάρη που δεν θα ξεχάσει ποτέ η Γερμανία, διέθετε τη δική της κεντρική τράπεζα που εξέδιδε το «μάρκο του Ράιχ» – το οποίο όμως το 1923 είχε σχεδόν μηδενική αξία. Η αιτία ήταν το ότι, η κεντρική τράπεζα του Ράιχ είχε προηγουμένως ξεκινήσει να χρηματοδοτεί όλες τις κρατικές δαπάνες μέσω της αγοράς χρεωστικών τίτλων του δημοσίου (ομόλογα) – οπότε με το μονεταρισμό των κρατικών χρεών. Όταν δε κατέρρευσε η αξία των χρημάτων και ακολούθησε νομοτελειακά ο πληθωρισμός, αντέδρασε εκδίδοντας όλο και πιο πολλά χρήματα, όλο και πιο γρήγορα – τυπώνοντας τα μόνο από τη μία πλευρά για να κερδίζει χρόνο, ενώ στο τέλος για ένα δολάριο έπρεπε να τυπώνει πάνω από 4 δις μάρκα! Κάτι ανάλογο διενεργεί η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας σήμερα, η οποία δεν είναι πια μία ανεξάρτητη αρχή, αλλά υπηρετεί την κυβέρνηση – σε μία χώρα που στηρίζει πλέον την ανάπτυξη της στην πολεμική της βιομηχανία που προϋποθέτει τη διεξαγωγή πολέμων, όπως η Γερμανία του Χίτλερ. Η ισχύς της βέβαια δεν έχει καμία σχέση με την τότε γερμανική – οπότε η κατάρρευση της είναι θέμα χρόνου, με τελικό αποτέλεσμα να έχει η χώρα την κατάληξη της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Θα χρησιμοποιήσει μάλλον το όπλο των χρεών της απέναντι στις ευρωπαϊκές τράπεζες, κυρίως στις ισπανικές, τις επενδύσεις που έχουν στη χώρα Γερμανοί, Ιταλοί κλπ., καθώς επίσης την πολιτική δύναμη που της παρέχουν στη Γερμανία ή στην Ολλανδία οι ομογενείς της (διαθέτει πάνω από 900 τζαμιά στη Γερμανία και 450 στην Ολλανδία), αλλά η πιθανότητα να λειτουργήσουν ως μπούμερανγκ είναι μεγάλη – αφού καμία χώρα δεν θέλει να εκβιάζεται, ενώ γνωρίζει πως η μία υποχώρηση φέρνει την άλλη. Σε κάθε περίπτωση, οι Τούρκοι Πολίτες παύουν σταδιακά να εμπιστεύονται το νόμισμα της χώρας τους – γεγονός που τεκμηριώνεται από την αύξηση των καταθέσεων τους σε ξένο συνάλλαγμα και από τις αγορές χρυσού εκ μέρους τους.