MOTD

Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουσι άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.

Εμμανουήλ Ροΐδης, 1836-1904, Έλληνας συγγραφέας

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2020

Η αναβίωση του Ναζισμού

Μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου τη δεκαετία του 1990, εμφανίσθηκε ένα νέο κύμα επανεξέτασης της Ιστορίας του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου – ενώ σήμερα, με την επέλαση του ακροδεξιού λαϊκισμού στη Γερμανία, η πολιτική των αναμνήσεων λαμβάνει μία καινούργια, εντελώς διαφορετική, εκρηκτική δύναμη. Δεν είναι μόνο οι σχεδόν καθημερινές ειδήσεις που διαβάζουμε για ρατσιστικές και ακροδεξιές επιθέσεις εναντίον των νόμιμων και μη μεταναστών στη χώρα – αφού στο γερμανικό κοινό φαίνεται να εκδηλώνεται όλο και περισσότερο ένας μη συμπλεγματικός ρεβανσισμός του ναζιστικού παρελθόντος. Οι Γερμανοί νοιώθουν πια υπερήφανοι για το ναζιστικό παρελθόν τους, χωρίς κανένα σύμπλεγμα όπως μέχρι πρόσφατα – σημειώνοντας πως ο ρεβανσισμός είναι ένας πολιτικός και κοινωνικός όρος, ο οποίος υποδηλώνει τη στάση που καλλιεργείται υπό το πνεύμα της αντεκδίκησης, μετά από μία ήττα. Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς γιατί μετά από 75 χρόνια από το τέλος του τοξικού κληροδοτήματος της κυριαρχίας των Ναζί, εμφανίζεται να έχει η συγκεκριμένη ιδεολογία μία τέτοια ισχύ.

Το επόμενο μνημόνιο είναι θέμα χρόνου

Η Ελλάδα πρωτίστως και η Ευρώπη σε δεύτερο πλάνο δέχονται μια υβριδική επίθεση. Αν συμβαίνει αυτό για την Ελλάδα έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία καθώς αποτελεί άμεση απειλή για την εθνική της κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα. Φοβάμαι μήπως θα είναι αργά όταν “ξυπνήσει” από τον λήθαργο του καταναλωτικού και για πολλούς επαγγελματικού ανθρωπισμού η Ευρώπη και ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Οι ροές των μεταναστών και των προσφύγων αλλά κυρίως των μεταναστών που παριστάνουν τους πρόσφυγες προκειμένου να εκμεταλλευτούν την ανθρωπιστική προδιάθεση των δυτικών κοινωνιών, λειτουργούν ως ασύμμετρες απειλές ενός υβριδικού πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη. Αν η κυβέρνηση, η πολιτική ηγεσία και κυρίως η κοινή γνώμη της χώρας δεν πειστούν πως πρέπει να αντιμετωπίσουν το θέμα με ριζικά μέτρα είναι θέμα χρόνου να βρεθούμε όλοι προ δυσάρεστων εκπλήξεων…….. Αν θέλετε να υπολογίσετε την πρόοδο της Ελλάδα από δεκαετία σε δεκαετία, αλλά και την παγκόσμια κατάταξή της, επισκεφτείτε ένα δημόσιο νοσοκομείο σε μέρα εφημερίας. Δυστυχώς δεν έχει αλλάξει τίποτα και κατά συνέπεια το επόμενο μνημόνιο είναι θέμα χρόνου. 

Ο μερκαντιλισμός ως εργαλείο διεξαγωγής οικονομικών πολέμων

Στην επέτειο των τριάντα ετών από την πτώση του τείχους του Βερολίνου και των περίπου σαράντα ετών από το ξεκίνημα της εποχής της τρίτης παγκοσμιοποίησης με το άνοιγμα των συνόρων της Κίνας προς τα έξω και όχι προς τα μέσα, τα εξής: η Κίνα και η Γερμανία μόνο ως «ατμομηχανές της συμφοράς» θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν, όσον αφορά τον παγκόσμιο ρυθμό ανάπτυξης – αφού τα θηριώδη εμπορικά τους πλεονάσματα βασίζονται στη μειωμένη κατανάλωση στο εσωτερικό τους (χαμηλοί μισθοί σε σχέση με την παραγωγικότητα τους κλπ.), οπότε στην υπερβολική εκμετάλλευση των Πολιτών τους. Επίσης, στην αφαίρεση της κατανάλωσης των εμπορικών εταίρων τους – οπότε στη μείωση του ΑΕΠ των ελλειμματικών χωρών, στην αύξηση της ανεργίας κοκ.