Η άλωση της Ιταλίας

Κανένας δεν περιμένει πως τα τεχνοκρατικά παιχνίδια, στα οποία δαπανώνται τα περισσότερα χρήματα, θα αυξήσουν την παραγωγικότητα της ιταλικής οικονομίας – έτσι ώστε να μην έχει πια ανάγκη τις «χρηματοοικονομικές ενέσεις» της ΕΕ. Όταν δε εξαντληθεί ο εθνικός πλούτος της με το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων της, καθώς επίσης όταν πάψει να τη στηρίζει η ΕΕ, θα είναι ξανά μόνη της απέναντι στο ακόρεστο θηρίο του ευρώ που θα συνεχίζει να την καταβροχθίζει – αφού η Γερμανία δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει την πολιτική της, συνεχίζοντας τα πλεονάσματα της εις βάρος των εταίρων της. Πόσο μάλλον όταν, σε αντίθεση με τις γέφυρες και με τα αεροδρόμια, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια, οι δημόσιες συγκοινωνίες, οι υπόλοιπες κοινωνικές υποδομές, αλλά και οι φυσικές, δεν αποτελούν μία εφάπαξ υπόθεση – αφού πρέπει να ξοδεύονται χρήματα κάθε χρόνο. Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο, απαιτείται μία θεμελιώδης απόκλιση, μία διαφορετική αντιμετώπιση από τις διδασκαλίες της νεοφιλελεύθερης οικονομίας – να μην αποδίνεται φόρος τιμής στις χρηματαγορές και στους ιδιώτες επενδυτές, αντί για τους κρατικούς και δημόσιους οργανισμούς. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι ορατό ούτε στις Βρυξέλες, ούτε στη Ρώμη – ενώ το Βερολίνο έχει τα δικά του ύπουλα σχέδια που εξυπηρετούνται από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, τα οποία είναι ξεκάθαρα η υποδούλωση των ευρωπαϊκών κρατών με οικονομικά όπλα.

Θα Πεθάνουμε Ολοι!

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Επανέρχομαι στον φόβο του θανάτου γιατί η περιρρέουσα ατμόσφαιρα κυριαρχείται από αυτόν, θα έλεγα ότι είναι το θέμα των ημερών.

Είναι φυσιολογικό ο άνθρωπος να φοβάται τον θάνατο αλλά και να επιθυμεί την αθανασία. Κάποιοι θα θυμούνται το παλιό γκράφιτι στους τοίχους των Αθηνών «Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη» που με χιούμορ εξέφραζε και τον φόβο για τον θάνατο αλλά και την επιθυμία για την πολυπόθητη αθανασία.

Ο φόβος του θανάτου ,ακόμα και πριν την επιδημία του κορωνοϊού, είναι ισχυρός (εάν και στους περισσότερους ασυνείδητος) και ασκεί μεγάλη επίδραση, πολύ μεγαλύτερη από αυτή που φανταζόμαστε.