MOTD

Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουσι άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.

Εμμανουήλ Ροΐδης, 1836-1904, Έλληνας συγγραφέας

Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017

ΦΩΣΚΟΛΟΣ: ΜΕ ΜΙΑ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΥΠ.ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΕΞΟΡΥΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ

Ο καθηγητής Αντώνης Φώσκολος αναλύει στους δημοσιογράφους Ιωάννη Παπαζήση και Βίκυ Πυρτίνη για ποιούς λόγους δεν εκμεταλευόμαστε τον τεράστιο ορυκτό μας πλούτο. 




Ο φερετζές της προδοσίας..

Και καλά.

Τα μνημόνια δεν τα σκίσατε. Ούτε τους εφαρμοστικούς τους νόμους καταργήσατε. Ούτε τον ΕΝΦΙΑ. Ούτε επαναφέρατε την κατώτατη σύνταξη στα 751 ευρώ. Το καταλαβαίνουμε. Όλα αυτά θα είχαν ένα δυσβάστακτο δημοσιονομικό κόστος για τις τσέπες των τοκογλύφων αφεντικών σας.

Γιατί δεν προχωρήσατε όμως σε
άλλες υποσχέσεις σας, που θα είχαν δημοσιονομικό όφελος χωρίς να θιχθεί στο ελάχιστο ο απλός λαός; 

Φερ’ ειπείν, γιατί δεν καταργήσατε τον νόμο «περί ευθύνης υπουργών», που ζέχνει την βρωμερή αποφορά τού κήτους-καθάρματος που τον έφτιαξε; 

Η παγίδα χρέους και η υφαρπαγή της χώρας

Η ένταξή της Ελλάδας στην ευρωζώνη έγινε με την προϋπόθεση ότι πληρούσε ορισμένες βασικές προϋποθέσεις, η κυριότερη από τις οποίες ήταν να υπάρχουν αποδεκτά όρια δημόσιου και εξωτερικού χρέους. Κατά συνέπεια, χωρίς να αρνείται κανείς ευθύνες κυβερνητικής κακοδιαχείρησης, πολύ δύσκολα μπορεί να υποστηριχθεί ότι, σήμερα πάνω απ’ όλα πληρώνουμε αμαρτίες χρεών του απώτερου παρελθόντος. Αλλά και τα μαζικά δάνεια που μας χορήγησαν οι Εταίροι μετά την ένταξή μας στο ευρώ, δόθηκαν στη βάση μιας επαρκούς πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας την οποία υποτίθεται ότι είχαν ελέγξει οι δανειστές. Με άλλα λόγια, οι ευθύνες για τις συνέπειες αυτών των δανείων είναι δική μας αλλά και δική τους. 

Τιερί Μεϊσάν … Η Νέα Παγκόσμια Μιντιατική Τάξη

Τιερί Μεϊσάν

Μέσα σε λίγους μήνες, το περιεχόμενο των εθνικών και διεθνών μέσων μαζικής ενημέρωσης έχει αλλάξει ριζικά στη Δύση. Είμαστε μάρτυρες της γέννησης μιας Αντάντ (Entente: συνεννόηση) για την οποία δεν γνωρίζουμε τους πραγματικούς εμπνευστές ούτε τους πραγματικούς στόχους, αλλά της οποίας παρατηρούμε αμέσως τα άμεσα αποτελέσματα εναντίον της δημοκρατίας.

Η ασθένεια της παγκοσμιοποίησης

Όπως ο εχθρός του οικονομικού εθνικισμού είναι ο υπερπληθωρισμός, έτσι το αδύναμο σημείο των ανεξέλεγκτα ανοιχτών διεθνών αγορών είναι ο αποπληθωρισμός – ο οποίος είναι ταυτόχρονα η Αχίλλειος πτέρνα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.

«Μία αποπληθωριστική «εκκαθάριση» του χρέους είναι ένας κύκλος του διαβόλου, ένας φαύλος κύκλος. Καμία δύναμη δεν μπορεί να οδηγήσει την οικονομία πίσω, στο σημείο ισορροπίας της. Το πλοίο θα γέρνει όλο και περισσότερο, μέχρι να ανατραπεί (ας ελπίσουμε πως θα το αποφύγει τελικά η Ελλάδα).

Ο αποπληθωρισμός δεν είναι κάτι πολύ σοβαρό, όταν δεν εμφανίζεται σε εποχές που υπάρχει ταυτόχρονα ένας υψηλός όγκος απλήρωτων υποχρεώσεων. Μόνο σε συνδυασμό με συνθήκες υπερχρέωσης, ο αποπληθωρισμός εξελίσσεται σε μία καταστροφική δύναμη, αφού αυξάνει συνεχώς τα χρέη» (Irving Fisher).

Συμβολαιογράφοι και πλειστηριασμοί

Ευτυχώς ο κ. Σρόιντερ, δημοσιογράφος-κολλήγας του Κοντομηνά, ανέλαβε να μας ενημερώσει για τους πλειστηριασμούς. Τη μάχη της Τετάρτης, όπως την ονόμασε. Εκεί ειλικρινά νιώσαμε μέγιστη λύπη για τους δύστυχους συμβολαιογράφους, οι οποίοι εμφανίστηκαν ως θύματα, έρμαια τραμπουκισμού και διασυρμού. Προφανώς αυτοί είναι τα αθώα θύματα, που κάποιοι σκοτεινοί τραμπούκοι εμποδίζουν να κάνουν τη θεάρεστη δουλειά τους. 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΕ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ

Οι ισχυροί της ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία Ισπανία), κάτω από την διεθνή ανταγωνιστική πίεση, κυρίως της Κίνας, αλλά και τον υπόγειο εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ, αποφάσισαν επίσημα (κάτι που προφανώς σχεδίαζαν κρυφά από καιρό) την ΕΕ των πολλών ταχυτήτων. 

Είδαν ότι η ΕΕ, έτσι όπως είναι έχει βαλτώσει και οδηγείται σε διάλυση, από την οποία διάλυση, τα πιο πάνω κράτη θα μείνουν απομονωμένα και θα βγουν ζημιωμένα στον αναγκαστικό οικονομικό ανταγωνισμό με την Κίνα, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τη Μ. Βρετανία, αλλά και μεταξύ τους. Είχαν λοιπόν δύο επιλογές για να αποφύγουν τη διάλυση και την κατάρρευση από τη θέση που είναι σήμερα. Η μία ήταν η πλήρης πολιτική ένωση (ομοσπονδοποίηση) της ΕΕ, κάτι που απορρίφθηκε για πολυάριθμους λόγους και η δεύτερη ήταν η ΕΕ των πολλών ταχυτήτων.