Ψήφος Εξωτερικού: Γιατί δεν έχει δοθεί και ποιοι την φοβούνται;

Ανάλυση

– του Παναγιώτη Χατζηπλή*

Πέρα από τεχνικά θέματα, η άρνηση παροχής ψήφου συνδέεται με πολλές προκαταλήψεις δηλωτικές της νοσηρότητας του παλαιοκομματισμού που χρεοκόπησε την Ελλάδα και διεκδικεί μόνος αυτός ίσως απ’ όλη την κοινωνία μαζί με ορισμένους ολιγάρχες και μεταπράτες το δικαίωμα να μείνουν αλώβητοι μέσα στην κρίση και να διατηρήσουν κεντρική θέση στην άσκηση της εξουσίας. Είναι σαν να έχουν εκτοπιστεί οι ομογενείς και μετανάστες στο εξωτερικό σαν να τους έχουν ξεγράψει ενσυνείδητα, να μην τους θέλουν να γυρίσουν ή να έχουν σχέση με την Ελλάδα. Είναι όμως καιρός να αλλάξει….

Το τελευταίο διάστημα ανακινείται όλο και πιο πολύ το θέμα της ψήφου από το εξωτερικό. Δεν είναι κάτι νέο. Τουλάχιστον από το 2007 αν όχι παλιότερα είχε υποσχεθεί η τότε κυβέρνηση ότι θα προωθούνταν άμεσα και έκτοτε το έχουν υποσχεθεί και πολλοί άλλοι…. 

Μία λέξη που νομίζουν πως σημαίνει πόλεμος: Ξέχασαν πάλι την ΑΟΖ τα πολιτικά κόμματα…

Στιγμιότυπο από άσκηση του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Φωτογραφία υπουργείο Άμυνας.

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ 

 

Στην γειτονιά μας όλοι μιλούν για ΑΟΖ εκτός από εμάς. Ξαφνικά και οι Τούρκοι άρχισαν να ψελλίζουν το απαγορευμένο ακρωνύμιο ισχυριζόμενοι ότι η ΑΟΖ τους συνορεύει με την ΑΟΖ της Λιβύης και του Ισραήλ! 

Εμείς, βέβαια, γεμίζουμε με χάρτες της ΑΟΖ όλα τα μέσα ΜΜΕ, και τα τηλεοπτικά κανάλια φιλοξενούν διάφορους αναλυτές για να εξηγήσουν την γεωστρατηγική κατάσταση της ανατολικής Μεσογείου. 

Ο λόγος στη μεσαία τάξη

Γιατί η μεσαία τάξη, για την οποία όλοι σήμερα -ενόψει των εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου- μιλάμε, είμαστε εμείς. 

Το ακούμε και δεν το πιστεύουμε, το διαβάζουμε και δεν το κατανοούμε, το ζούμε και δεν το δεχόμαστε.

Όλως τυχαίως στο επίκεντρο των προγραμματικών θέσεων των… μεγάλων κομμάτων, εμείς τα κάναμε μεγάλα κατά καιρούς και τώρα εμείς τους επιτρέπουμε να μας εμπαίζουν, βρέθηκε η πολύπαθη μεσαία τάξη.

Τόσο γνοιάξιμο, τόσος πόνος, τόση παρατεταμένη αναφορά στη μεσαία τάξη πρώτη φορά. Και άντε να δώσουμε, που τελικά δε θα το κάνουμε, ένα μικρό άλλοθι στην πρώτη φορά αριστερή Κυβέρνηση, η οποία εδώ και 4,5 χρόνια χτυπάει αλύπητα αυτούς τους ανθρώπους της μεσαίας διαστρωμάτωσης με φόρους, μειώσεις μισθών και συντάξεων…

Η δολοφονία των Ελλήνων

Όπως ακριβώς συμβαίνει σε μία επιχείρηση, έτσι και σε ένα κράτος, όταν οι κυβερνήσεις αντί να λύνουν αμέσως τα προβλήματα επιλέγουν να τα διαιωνίζουν για να μη χάσουν τη νομή της εξουσίας (αποδεδειγμένα πλέον δεν ενδιαφέρει τίποτα άλλο τις ελληνικές κυβερνήσεις, εκτός από την «καρέκλα» τους), τότε τα επιδεινώνουν γεωμετρικά – όπως διαπιστώνεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, όπου όλα βαδίζουν συνεχώς προς το χειρότερο, ξεκινώντας από το μνημόνιο του 2010 και το εγκληματικό PSI του 2012, όπου φθάσαμε στην πλήρη απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας το 2015, στον αφελληνισμό των τραπεζών, στην υποθήκευση της χώρας για 99 χρόνια, στις αποκρατικοποιήσεις σε εξευτελιστικές τιμές κοκ.