Η οικονομία , η “θεωρία του χάους”, η ύφεση του 1929, και το σημείο (Threshold) χωρίς επιστροφή.

(Αναδημοσίευση Παλαιότερου Άρθρου)

Η θεωρία του χάους , είναι μια επιστήμη στα μαθηματικά που μελετάει συμπεριφορές από ακολουθίες σε συστήματα που υπακούουν σε περισσότερους από 2 κανόνες ταυτόχρονα. Θα μπορούσαμε μαθηματικά να το διατυπώσουμε σαν «αναδρομικές συναρτήσεις, ν – αγνώστων». Οι συναρτήσεις αυτές, στα αποτελέσματα τους, δεν είναι προβλέψιμες. Δεν υπάρχει δηλαδή πάντα, γραμμική μέθοδος επίλυσης.

Η εφαρμογή της θεωρίας του χάους, έχει να κάνει με τον φυσικό μας κόσμο, την οικονομία, την φυσική, την πληροφορική, τις κοινωνικές συμπεριφορές των ανθρώπων κλπ.

Η ψευδαίσθηση της γνώσης

Οφείλουμε να είμαστε ταπεινοί, όσον αφορά τα πολύπλοκα, περίπλοκα και αλληλοεξαρτώμενα συστήματα, όπως οι χρηματαγορές ή οι νομισματικές ενώσεις, τη λειτουργία των οποίων δεν κατανοούμε στο σύνολο της – ενώ ασφαλώς δεν μπορούμε να κάνουμε προβλέψεις ή να τα ελέγξουμε.

«Μπορεί αλήθεια να είναι κανείς αισιόδοξος ή απαισιόδοξος όσον αφορά το μέλλον της Ελλάδας; Είναι δυνατόν να γνωρίζει τι θα συμβεί, σε ένα τόσο ασταθές εγχώριο, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον, όπου δεν είναι απίθανο να αποτελούν οι εξελίξεις στην Καταλονία το μαύρο κύκνο της Ευρωζώνης; 

ΔΝΤ, ο θεματοφύλακας του καπιταλισμού

Η αξιωματική αντιπολίτευση, με το άλλο μείγμα πολιτικής που πρεσβεύει, με τον προσανατολισμό της προς τη Γερμανία, καθώς επίσης με τις πεπαλαιωμένες νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις της, είναι εκτός τόπου και χρόνου – επίσης όσοι τάσσονται υπέρ της «πολιτικής Σόιμπλε» που εφαρμόζεται στη χώρα μας, μάλλον από βαθιά άγνοια σε συνδυασμό με το σύνδρομο της Στοκχόλμης.

«Ασφαλώς πρέπει να μειωθούν οι φόροι στην Ελλάδα στη θλιβερή κατάσταση που βρίσκεται σήμερα – ειδικά η εξοντωτική προκαταβολή και οι ασφαλιστικές εισφορές, αφού κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τα μελλοντικά του εισοδήματα, ενώ το ασφαλιστικό είναι αδύνατον να επιβιώσει εάν δεν βρουν απασχόληση οι 1.400.000 άνεργοι, οπότε να διορθωθεί ο καταστροφικός δείκτης εξάρτησης. Ποιός θα ήταν άλλωστε τόσο ανόητος να επενδύσει αναλαμβάνοντας ρίσκα, με φόρους και εισφορές που υπερβαίνουν το 100% των προσδοκώμενων κερδών του;