Gold Switzerland: Ο καπιταλισμός πέθανε προ πολλού - Οι πολίτες συνθλίβονται από τον ακήρυχτο νομισματικό πόλεμο ΗΠΑ - Κίνας

Σύγχρονη νομισματική πολιτική: Τα έθνη ανταγωνίζονται μεταξύ τους, οι πολίτες υποφέρουν 

Ο ακήρυχτος νομισματικός πόλεμος και ο εμπορικός ανταγωνισμός μεταξύ Δύσης και Ανατολής θα συνθλίψει πραγματική οικονομία και πολίτες… καθώς μάλιστα ο καπιταλισμός πνέει τα λοίσθια...

Ειδικότερα, όπως επισημαίνει η Gold Switzerland, «παρακάτω εξετάζουμε πώς η σύγχρονη νομισματική πολιτική μπορεί να μην είναι τόσο καλή για τους ανθρώπους…».

Φυσικά, η υποτίμηση των νομισμάτων μαθηματικά και ιστορικά αναπόφευκτη – αν και δεν έχουμε ιδέα (κανείς δεν το κάνει πραγματικά) ως προς την ακριβή ημερομηνία, το έναυσμα ή την ώρα που τα ήδη κλιμακωτά νομισματικά συστήματα θα πέσουν πάνω από τον γκρεμό του παγκόσμιου χρέους.

 

Αυτό δεν είναι… καπιταλισμός! Πώς η Federal Reserve «χειραγώγησε» την ελεύθερη αγορά δημιουργώντας «φούσκες»

Η (διδακτική) για όλους δράση της Federal Reserve στην αγορά των ακινήτων και στην αφορά ομολόγων που … ακύρωσε τον καπιταλισμό! 

Είναι σίγουρο ότι καθώς οι οικονομικές συνθήκες επιδεινώνονται, η ανεργία αυξάνεται, οι κατασχέσεις πολλαπλασιάζονται γεωμετρικά, οι χρεοκοπίες τραβούν την ανηφόρα και η οικονομική εξαθλίωση για μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού έχει βρεθεί ήδη ο ένοχος: Ο καπιταλισμός ή αλλιώς η οικονομία της αγοράς

 
Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί, ωστόσο, είναι «ποιος καπιταλισμός;», ρωτά ο Ryan McMaken, σε μελέτη του για το Mises Institute.

Ο εποπτικός καπιταλισμός

Σε όλες τις χώρες, ανάλογα με το μέγεθος τους, υπάρχουν μερικοί δισεκατομμυριούχοι που επηρεάζουν τα πάντα – μεταξύ άλλων τα ΜΜΕ που χειραγωγούν τις μάζες, κατευθύνοντας τες όπου θέλουν. Δυστυχώς, ίσως το χειρότερο, οι οπαδοί του φιλελευθερισμού, της ελεύθερης αγοράς με ίσες ευκαιρίες για όλους, με την ταυτόχρονη φροντίδα όμως αυτών που δεν τα καταφέρνουν, δεν κατανοούν πως το σύστημα που έχει επικρατήσει σήμερα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το φιλελευθερισμό. Συνεχίζουν λοιπόν να το υπηρετούν, έχοντας την ψευδαίσθηση πως πρόκειται για αυτό που πιστεύουν. Στην πραγματικότητα όμως υπηρετούν την αφόρητη δύναμη μία μικρής μειονότητας που είναι απίστευτα αχόρταγη για συνεχώς μεγαλύτερα πλούτη, για έλεγχο και για εξουσία – το ληστρικό και εποπτικό καπιταλισμό που, εάν δεν καταπολεμηθεί, θα οδηγήσει σε πείνα, σε εξαθλίωση, σε ασθένειες, σε μία ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση, σε πολέμους και σε απίστευτα μεγάλες περιβαλλοντικές καταστροφές

Ο ανηλεής πλανητικός πόλεμος

Διαχρονικά η ιστορία διδάσκει ότι οι μεγάλες αλλαγές προκύπτουν ύστερα από τεράστιες καταστροφές και αντιπαραθέσεις μεγάλης κλίμακας. Κάτι τέτοιο προοιωνίζεται από την σημερινή πλανητική καταστροφή της πανδημίας του κορωνοϊού, που έχει ήδη προκαλέσει σοβαρό πλανητικό έμφραγμα.

Άποψη

Του Γεωργίου Παπασίμου 

Οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες είναι βαθύτατες και εντελώς απροσδιόριστες. Το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, πολυπλόκαμο στην αρχιτεκτονική του, δείχνει τις ευάλωτες βάσεις του λίγα χρόνια μετά τη σοβαρή κρίση των τοξικών ομολόγων του 2008. Πίσω από την ανθρωπιστική και επιδημιολογική κρίση, που βυθίζει τις κοινωνίες σε φόβο και θλίψη, εκτυλίσσεται σκληρός αγώνας μεταξύ των παγκόσμιων καπιταλιστικών πόλων (ΗΠΑ, Κίνα, Ε.Ε., Ρωσία) για την κατάληψη της καλύτερης θέσης στον σκληρό γεωπολιτικό ανταγωνισμό. Το «χρυσόμαλλο δέρας» της σημερινής εποχής είναι αυτό των σκήπτρων της παγκόσμιας ηγεμονίας στο διαμορφωθέν, πριν τη πανδημία γεωπολιτικό πλαίσιο της αντιπαράθεσης των παγκόσμιων πόλων στα πλαίσια της υποχώρησης της αμερικανικής ηγεμονίας κατά την προηγούμενη δεκαετία. 

Η νεοκλασική θεωρία και ο καπιταλισμός καζίνο

Ούτε η εξυπνάδα, ούτε η εργατικότητα επεξηγούν το γιατί κάποιος είναι πλούσιος ή φτωχός – αλλά, αντίθετα, η κληρονομική προέλευση, γεγονός που σημαίνει πως τα παιδιά των φτωχών εργαζομένων έχουν πολύ σπάνια ευκαιρίες για να ξεφύγουν από τη μοίρα τους.

“Ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα δύσκολα μπορεί να διαφοροποιηθεί από τον τρόπο που θέλουμε να τα δούμε…. Η καπιταλιστική «ανάπτυξη» δεν είναι σύμφυτη στον ίδιο τον καπιταλισμό (ο καπιταλισμός δεν είναι συνώνυμο της ελεύθερης αγοράς). 

Είναι η δυναμική της κοινωνίας, στα χέρια μίας καπιταλιστικής ελίτ – μίας ομάδας δηλαδή, στην οποία ανήκουν οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται από τα προσόντα της διάνοιας και της θέλησης άνω του κανονικού. 

Έτσι η ιστορία – για την ακρίβεια, η ιστορία ως μέσο καταγραφής των αλλαγών και των εξελίξεων – είναι η ιστορία της επίδρασης των ελίτ, επάνω στην αδρανή μάζα της κοινωνίας” (J. Schumpeter).

Ο φαύλος, διαβολικός κύκλος του Fisher

Η εποχή του αποπληθωρισμού που ξεκίνησε με την παγκοσμιοποίηση, καθώς επίσης με την άνοδο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού στη Δύση, φτάνει στο τέλος της – κρίνοντας από τη στροφή των Η.Π.Α. και της Μ. Βρετανίας προς τον οικονομικό εθνικισμό, καθώς επίσης από τα βουνά του χρέους που έχουν συσσωρευτεί και τα οποία μπορούν να μειωθούν μόνο πληθωριστικά (εναλλακτικά με τη χρηματοπιστωτική καταστολή ή/και με τις μαζικές διαγραφές, κάτι που όμως είναι πολύ δύσκολα εφικτό). Δυστυχώς όμως, η Ελλάδα έχει βυθιστεί ξανά στον αποπληθωρισμό, ενώ είναι σε τέτοιο βαθμό υπερχρεωμένη, όσον αφορά τόσο το δημόσιο, όσο και το κόκκινο ιδιωτικό χρέος που καθιστά αδύνατη τη βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας της – ενώ εκτός από τα οικονομικά της προβλήματα, μαστίζεται επί πλέον από κοινωνικά, μεταναστευτικά και γεωπολιτικά. Στα πλαίσια αυτά δύσκολα μπορεί κανείς να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον – εάν δεν θέλει να κατηγορηθεί ως αιθεροβάμων. 

Οριστικό τέλος εποχής

Δυστυχώς το σύστημα της μεικτής οικονομίας και η σοσιαλδημοκρατία έχουν υποχωρήσει πλέον σε ολόκληρη τη Δύση. Τα κόμματα δε που τον συναποτελούν έχουν χάσει εντελώς τον προσανατολισμό τους – οπότε εύλογα αναφέρεται κανείς σε μία «κεντροαριστερή τραγωδία», χωρίς καμία κατεύθυνση και χωρίς πυξίδα. Εν τούτοις, φαίνεται επίσης πως ο ακραίος φιλελευθερισμός διανύει τα τελευταία του στάδια, έχοντας φτάσει τα παγκόσμια χρέη στα ύψη και τη μη ισορροπημένη αναδιανομή των εισοδημάτων στο ζενίθ ενώ έχουν δημιουργηθεί δεκάδες φούσκες στον πλανήτη – οπότε δεν θα καθυστερήσει πολύ ακόμη η παταγώδης κατάρρευση του. Το θέμα λοιπόν είναι από ποιό σύστημα θα αντικατασταθούν τα δύο προηγούμενα – καθώς επίσης τι θα μεσολαβήσει, αφού δεν προβλέπεται ένα νέο New Deal.

Η θηριώδης απειλή του καπιταλισμού-καζίνο

Είναι εύλογο πως δεν επιτρέπεται να επαφίενται όλες οι εξελίξεις στο αόρατο χέρι της ελεύθερης αγοράς του Adam Smith, όπως πιστεύουν οι οπαδοί του ακραίου νεοφιλελευθερισμού – μεταξύ άλλων επειδή δεν ζούμε πλέον στην εποχή του οικονομολόγου, όπου τα χρηματιστήρια δεν λειτουργούσαν με το συγκεκριμένο τρόπο, ούτε οι κερδοσκόποι είχαν τόσα πολλά οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής στη διάθεση τους. Δεν συμβαίνει άλλωστε ούτε αυτό που είχε προβλέψει ο A. Smith, σύμφωνα με το οποίο ο παραγόμενος πλούτος θα διαχέεται υποχρεωτικά προς τα κάτω, μεταξύ άλλων μέσω των επενδύσεων των πλουσίων (trickledown effect) – πόσο μάλλον όταν έχουν περιορισθεί πλέον σε μεγάλο βαθμό οι επενδύσεις στην πραγματική οικονομία, κατευθυνόμενες στα χρηματιστήρια που λειτουργούν με τους κανόνες ενός καζίνο.

Ο σύγχρονος καπιταλισμός και η Δημοκρατία

Το προτιμώμενο καθεστώς των πλουσίων του 0,1% του πληθυσμού είναι στην πραγματικότητα η «μετά-δημοκρατία». Ένα πολίτευμα δηλαδή, στο οποίο εξακολουθούν να υπάρχουν μεν όλες οι μορφές Δημοκρατίας και κυρίως το Κράτος Δικαίου, αλλά το εκλογικό σώμα είναι παθητικό – αντιδρώντας μόνο στις προσεκτικά εκ μέρους τους διεξαγόμενες εκλογές, έχοντας την ψευδαίσθηση (το εκλογικό σώμα) πως έτσι μπορεί να ορίσει ή/και να αλλάξει το μέλλον του προς όφελος του! Κλασσικό παράδειγμα εδώ οι Έλληνες που συνεχίζουν ως θύματα να επιλέγουν/ψηφίζουν τους θύτες τους – φυσικά καλοπροαίρετα και πιθανότατα χωρίς καν να το συνειδητοποιούν.

«Μπορούμε αλήθεια να μιλάμε για ελεύθερη αγορά που όλοι αγαπάμε, σε καθεστώς Δημοκρατίας, με την Google, με την Apple, με τη Microsoft, με την Exxon Mobil ή με τις χρηματαγορές να κυριαρχούν απόλυτα, ανεβάζοντας και κατεβάζοντας κυβερνήσεις; Με τον όμιλο της Motor Oil στην Ελλάδα και με την πληθώρα των ΜΜΕ που κατέχει ή επηρεάζει έμμεσα; Δεν πρόκειται για μία μεγάλη ψευδαίσθηση το ότι επιλέγουμε και ελέγχουμε εμείς την εκάστοτε πολιτική εξουσία;»

Ο αχαλίνωτος καπιταλισμός

Η οικονομία της αγοράς, ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός που επικρατεί στη Δύση, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, έχει οδηγήσει σε εξαιρετικά μεγάλες ανισορροπίες, όσον αφορά τον πλούτο, την ιδιοκτησία, την πολιτική δύναμη και τις δυνατότητες των Πολιτών – ενώ αύξησε υπέρογκα τα χρέη της μεσαίας και κατώτερης εισοδηματικής τάξης, καθώς επίσης των κρατών, με πιθανότερο ενδεχόμενο την αυτοκαταστροφή του.

Ανάλυση 

Ο καπιταλισμός είναι καταδικασμένος να καταρρεύσει χωρίς ανάπτυξη, ενώ η ανάπτυξη είναι αδύνατη με τα χρέη, δημόσια και ιδιωτικά, στη στρατόσφαιρα – καθώς επίσης με μία τόσο πολύ μη ισορροπημένη αναδιανομή εισοδημάτων, η οποία είναι ακόμη μεγαλύτερη από αυτήν που επικρατούσε πριν το κραχ του 1929 και τη Μεγάλη Ύφεση. Όλο και πιο πολλοί δε κατηγορούν την πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης των κεντρικών τραπεζών (QE) – τεκμηριώνοντας πως έχει αυξήσει ακόμη πιο πολύ τις εισοδηματικές ανισορροπίες, καθιστώντας τους πλούσιους πλουσιότερους (1%) και τους φτωχούς φτωχότερους. 

Οι άρχουσες ελίτ είναι ο Κρόνος του σήμερα…

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Τον κόσμο δεν τον κατακυρίευσαν τα τέκνα του Θεού, όπως παρότρυνε τους ανθρώπους η Βίβλος (κατακυριεύσατε την Γη), ούτε, όμως, τον κατάκτησε η αστική τάξη, όπως προφήτευε ο Μαρξ στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Κυρίαρχος στον Πλανήτη είναι μια δράκα ατόμων, οι άρχουσες ελίτ, που νέμονται τον πλούτο των Εθνών.

Ο παρασιτικός καπιταλισμός

Στις Η.Π.Α. έχουν δημιουργηθεί ήδη δύο παράλληλες κοινωνίες, όπου στη μεν πρώτη οι πλούσιοι γίνονται όλο και πλουσιότεροι και στη δε δεύτερη οι φτωχοί φτωχότεροι με τελική κατάληξη τις φυλακές – ενώ στην Ευρώπη μπορεί να προηγείται η Ελλάδα, αλλά σύντομα θα ακολουθήσουν όλες οι άλλες χώρες.

«Οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, υπηρετούν τα συμφέροντα μίας συγκεκριμένης, ιδιαίτερης και παρασιτικής ομάδας: μίας «κάστας», τα μέλη της οποίας αποκαλούνται «Εισοδηματίες» (Rentiers) – επειδή διαθέτουν μεγάλα κεφάλαια, τα εισοδήματα τους προέρχονται από επενδύσεις (από κερδοσκοπικές επιθέσεις ή/και τοποθετήσεις καλύτερα) και δεν είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται. Η παρασιτική και άπατρις αυτή ομάδα, κάνει τα πάντα για να ελέγξει τις εξελίξεις στον πλανήτη – πριν από όλα τους πολιτικούς, η πλειοψηφία των οποίων την υπηρετεί έμμισθα, αφού στηρίζει την εξουσία της σε αυτήν (στην ελίτ). 

Ο σύγχρονος χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός

Ο άνθρωπος φαίνεται να μην είναι κατάλληλος για το χειρισμό εικονικών αξιών – ενώ η κλασσική οικονομική θεωρία, σύμφωνα με την οποία οι ελεύθερες αγορές αντικατοπτρίζουν πάντοτε τη σωστή τιμή των παγίων περιουσιακών στοιχείων πάσχει πολύ σοβαρά, αφού τότε δεν θα δημιουργούνταν φούσκες.

Επικαιρότητα

Οι υπερβολές των τιμών, οι φούσκες όπως ονομάζονται, οι οποίες τεκμηριώνουν με το χειρότερο δυνατό τρόπο πως οι αγορές δεν είναι καθόλου ορθολογικές όπως κυρίως υποστηρίζουν οι οπαδοί του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, υποκινούνται από υπερβολική αισιοδοξία, σχετικά με την αξία ενός παγίου περιουσιακού στοιχείου – καθώς επίσης από την προσμονή πως οι τιμές αυτού του παγίου θα συνεχίσουν να αυξάνονται στο απώτερο μέλλον.

Ο άναρχος καπιταλισμός

Επειδή δεν είναι δυνατόν να αυξάνονται οι φούσκες και τα χρέη στο διηνεκές, το παγκόσμιο κραχ δεν θα αποφευχθεί – εκτός εάν οι κεντρικές τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχουν βρει ένα ανάλογο μυστικό, με αυτό που αναζητούσαν οι αλχημιστές για το χρυσό (ηχητικό).

Άρθρο

Όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές μέχρι σήμερα, η κατάσταση στον πλανήτη είναι εκρηκτική, με τα χρέη να αυξάνονται συνεχώς – ενώ το κραχ έχει απλά καθυστερήσει, επειδή οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες βρήκαν μία καινούργια μέθοδο αντιμετώπισης της κατάρρευσης: τα πακέτα ποσοτικής διευκόλυνσης (αγοράς παγίων, QE), μέσω των οποίων πλημμύρισαν τις αγορές με νέα χρήματα, ύψους περί τα 17 τρις $. 

ΔΝΤ, ο θεματοφύλακας του καπιταλισμού

Η αξιωματική αντιπολίτευση, με το άλλο μείγμα πολιτικής που πρεσβεύει, με τον προσανατολισμό της προς τη Γερμανία, καθώς επίσης με τις πεπαλαιωμένες νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις της, είναι εκτός τόπου και χρόνου – επίσης όσοι τάσσονται υπέρ της «πολιτικής Σόιμπλε» που εφαρμόζεται στη χώρα μας, μάλλον από βαθιά άγνοια σε συνδυασμό με το σύνδρομο της Στοκχόλμης.

«Ασφαλώς πρέπει να μειωθούν οι φόροι στην Ελλάδα στη θλιβερή κατάσταση που βρίσκεται σήμερα – ειδικά η εξοντωτική προκαταβολή και οι ασφαλιστικές εισφορές, αφού κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τα μελλοντικά του εισοδήματα, ενώ το ασφαλιστικό είναι αδύνατον να επιβιώσει εάν δεν βρουν απασχόληση οι 1.400.000 άνεργοι, οπότε να διορθωθεί ο καταστροφικός δείκτης εξάρτησης. Ποιός θα ήταν άλλωστε τόσο ανόητος να επενδύσει αναλαμβάνοντας ρίσκα, με φόρους και εισφορές που υπερβαίνουν το 100% των προσδοκώμενων κερδών του;

ΠΕΡΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ

Ο Κομμουνισμός ήταν από παλιά ένα αίτημα απόλυτης ισότητας και κοινοκτημοσύνης.

Ήρθαν κάποια στιγμή οι Μάρξ, Ένγκελς κ.λ.π. και επειδή διαπίστωσαν ότι αυτό είναι ουτοπικό, όταν έχεις να κάνεις με ελεύθερες ανθρώπινες προσωπικότητες και επομένως δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ποτέ από μόνο του, μέσω της φυσικής εξέλιξης των πραγμάτων, επένδυσαν στον φυσικό διαφορισμό των τάξεων, διεγείροντας ταξική αντιπαράθεση και ταξικό μίσος, προκειμένου να προκαλέσουν επαναστατικές τάσεις στα οικονομικά αδύναμα στρώματα, για την ανατροπή του εκ φύσεως ολιγαρχικού καπιταλισμού.

Η νεοκλασική θεωρία και ο καπιταλισμός καζίνο

Ούτε η εξυπνάδα, ούτε η εργατικότητα επεξηγούν το γιατί κάποιος είναι πλούσιος ή φτωχός – αλλά, αντίθετα, η κληρονομική προέλευση, γεγονός που σημαίνει πως τα παιδιά των φτωχών εργαζομένων έχουν πολύ σπάνια ευκαιρίες για να ξεφύγουν από τη μοίρα τους.

“Ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα δύσκολα μπορεί να διαφοροποιηθεί από τον τρόπο που θέλουμε να τα δούμε…. Η καπιταλιστική «ανάπτυξη» δεν είναι σύμφυτη στον ίδιο τον καπιταλισμό (ο καπιταλισμός δεν είναι συνώνυμο της ελεύθερης αγοράς). 

Η εγγενής αστάθεια του καπιταλιστικού συστήματος

Ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη βιώνει συνθήκες ακραίας κερδοσκοπίας, η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη σε μία εξτρεμιστική ύφεση – όπου, σύμφωνα με το Minsky, και στις δύο περιπτώσεις η ισορροπία είναι αδύνατον να αποκατασταθεί, χωρίς την επέμβαση του κράτους.

«Τον κεντρικό ρόλο στην αστάθεια του καπιταλισμού διαδραματίζει ο χρηματοπιστωτικός τομέας – σημειώνοντας πως τα χρήματα δεν δημιουργούνται εξωγενώς, αλλά εντός του οικονομικού συστήματος από το πουθενά, μέσω της παροχής δανείων από τις εμπορικές τράπεζες» (Minsky, Schumpeter).

Ο αχαλίνωτος καπιταλισμός

Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1990 τα τραπεζικά λόμπυ επέβαλαν την κοσμοθεωρία που ήθελε τις τράπεζες όργανα της βιομηχανικής και γενικότερα οικονομικής ανάπτυξης, ώστε να υπάρχει η έξωθεν καλή μαρτυρία – καταφέρνοντας να περάσουν το μήνυμα ότι, η απόλυτη επιτυχία περνούσε μέσα από την μεγιστοποίηση της κερδοφορίας και της ικανοποίησης των μετόχων από την συνεχώς αυξανομένη παροχή μερισμάτων

Άρθρο

Η επιχειρηματική ελίτ που έχει αναλάβει την διακυβέρνηση των ΗΠΑ έχοντας ως προμετωπίδα τον πρόεδρο Τράμπ είναι μέτρ στην συγκάλυψη των πραγματικών προθέσεων και στον αποπροσανατολισμό των μαζών.

Ριζική αλλαγή εποχής

Οι Έλληνες είναι εξοπλισμένοι με έναν πολιτισμό, βαθειά ριζωμένο μέσα τους, ο οποίος στο τέλος θα τους επιτρέψει να αφομοιώσουν πρώτοι τη νέα εποχή της ανασφάλειας, των διακυμάνσεων, της αβεβαιότητας και της συνεχούς μεταβλητότητας.

“Δεν είναι τυχαίο το ότι, ο φόβος, η ανασφάλεια, η αστάθεια και η μεταβλητότητα επικρατούν σήμερα σε ολόκληρο τον πλανήτη – παράλληλα και την ίδια χρονική στιγμή. Φοβόμαστε για το κοντινό μέλλον μας, ενώ είμαστε πολύ απαισιόδοξοι, τρομοκρατημένοι ίσως, σε σχέση με το μέλλον των παιδιών μας. Όλα αυτά μας οδηγούν εύλογα στο συμπέρασμα ότι, η παγκόσμια κοινότητα έχει εισέλθει σε μία ιστορική «αλλαγή παραδείγματος» – η οποία συνήθως συνοδεύεται από τον πανικό της απώλειας εκείνης της άγκυρας, η οποία κρατούσε το «πλοίο» μας ασφαλές στο λιμάνι.