To 14,5% της έχασε η Deutsche Bank σε 2 ημέρες!

Η Deutsche Bank θα προχωρήσει στην επαναγορά χρέους αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ στην προσπάθειά της να μειώσει το ρίσκο της μετά την μεγάλη απώλεια της αξίας της τις τελευταίες ημέρες στα χρηματιστήρια που συμμετέχει. 

Οι Ευρωπαϊκές τράπεζες δέχτηκαν μεγάλες πιέσεις από τη Δευτέρα αλλά ο γερμανικός κολοσσός βρέθηκε στο επίκεντρο αφού κατέχει πάνω από 50 τρισεκατομμύρια αβέβαιου χρέους.

Ο γερμανικός εφιάλτης

Προβλέπεται η δημιουργία μίας υδροκέφαλης Ευρωζώνης, το κέντρο της οποίας θα απορροφά αχόρταγα την περιφέρεια, σαν τις μεγάλες μαύρες τρύπες στο διάστημα – μία διαδικασία που είναι σε εξέλιξη, με συνεργό της χώρας την ΕΚΤ

«Παρακολουθώντας χθες ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ που αφορούσε το Ολοκαύτωμα, κυριολεκτικά πάγωσα αντικρίζοντας τις εικόνες τρόμου. Στρατόπεδα συγκέντρωσης, σκελετωμένοι άνθρωποι, εξαθλίωση, κρεματόρια, πτώματα στην πυρά, 6.000.000 δολοφονημένοι Εβραίοι! Αδύνατον να καταλάβω πώς ξεχάστηκε το μεγαλύτερο έγκλημα όλων των εποχών τόσο σύντομα και πώς επιτρέπεται σε αυτή η χώρα να διεκδικήσει ξανά την ηγεμονία της Ευρώπης.

Αυτό όμως που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν τα λόγια ενός Εβραίου που αν θυμάμαι καλά μένει στην Άρτα – ενός από τους ελάχιστους που γύρισαν από τον εφιάλτη των γερμανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Δεν έφταιγαν μόνο οι Γερμανοί, είπε στην κάμερα, αλλά και εμείς – επειδή δεν πήραμε τα μέτρα μας και δεν προσέξαμε! Παραδόξως μου θύμισε όλους εμάς τους Έλληνες σήμερα που δεν θέλουμε να κακολογούμε μόνο τους Γερμανούς για τα προβλήματα της χώρας μας – γνωρίζοντας πως φταίμε και εμείς, εάν όχι μόνο εμείς!»

Τραπεζική καταιγίδα

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Είναι υπερβολικό να παρομοιάζει κανείς τη ναυαρχίδα της Γερμανίας με μία νέα Lehman Brothers, από την οποία θα ξεκινούσε η προβλεπόμενη κατάρρευση του παγκοσμίου χρηματοπιστωτικού συστήματος; Ίσως, εάν δεν επενέβαινε ο Α. Σόιμπλε

«Το σενάριο που βιώνουμε θυμίζει, αν και υπό μερικώς διαφορετικές συνθήκες, την εποχή μεταξύ της μέσης και του τέλους της δεκαετίας του 1990. Τότε οι Η.Π.Α. είχαν περιορίσει επίσης τη νομισματική τους πολιτική, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η ισοτιμία του δολαρίου – η οποία με τη σειρά της έστειλε τις τιμές της ενέργειας στο υπόγειο.

Αμέσως μετά τόσο τα ισοζύγια εξωτερικών συναλλαγών, όσο και οι προϋπολογισμοί των ισχυρά εξαρτημένων από την ενέργεια χωρών, κατέρρευσαν. Η συγκεκριμένη διαδικασία κορυφώθηκε το 1994 με τη χρηματοπιστωτική κρίση του Μεξικού. Μερικά χρόνια μετά, το 1997, ακολούθησαν η Ταϊλάνδη και η Ινδονησία – αργότερα η Βραζιλία και η Ρωσία, ενώ η καταστροφή ολοκληρώθηκε με την Αργεντινή το 2001.

Η ιστορία δεν πρέπει υποχρεωτικά να επαναλαμβάνεται, αλλά οι παραλληλισμοί του τότε με το σήμερα είναι εντυπωσιακοί – ενώ τόσο ο χρηματοπιστωτικός κλάδος της Ευρώπης είναι υπερδιογκωμένος, με τη βόμβα να υπολογίζεται μεγαλύτερη από τα 30 τρις €, όσο και ο αντίστοιχος της Κίνας, ο οποίος υπερβαίνει τα 34 τρις $«.