Μυσταγωγία είναι η μύηση σε ένα συνδυασμό πεποιθήσεων (ηθικών, αισθητικών, κοινωνικών, πολιτικών) που δεν μπορούν να αποδειχθούν με τη λογική ή να βασιστούν στην εμπειρία, αλλά γίνονται τυφλά αποδεκτές για παράλογους λόγους. Η ανθρωπότητα γνώρισε μία σειρά από μυσταγωγίες όταν μια άρχουσα ολιγαρχία κατάφερνε να κερδίζει την πίστη και την υπακοή μεγάλου τμήματος του πληθυσμού.
Η “μοναρχική μυσταγωγία” επικράτησε για χιλιάδες χρόνια μέσω της
επίκλησης του θεϊκού δικαιώματος να κυβερνά. Οι “ολοκληρωτικές
μυσταγωγίες” περιέβαλαν τους εναλλακτικούς κολεκτιβισμούς με τις
πεποιθήσεις, του φασιστικού επιθετικού εθνικισμού, του ναζιστικού
φυλετικού πολέμου και της μαρξιστικής ταξικής σύγκρουσης. Οι
“μεταμοντέρνες μυσταγωγίες” της woke αφύπνισης, φυλετικής ταυτότητας και
δικαιωματισμού εμφορούνται από παρόμοιες ολοκληρωτικές τάσεις:
Οποιαδήποτε αμφισβήτηση και κριτική αντιμετωπίζεται με υστερία,
συναισθησιακή καταδίκη και επιμονή ότι ο αντίπαλος πρέπει να καταργηθεί.