Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουσι άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.
Τα τελευταία 18 χρόνια, ο Recep Tayyip Erdogan έχει συγκεντρώσει περισσότερη εξουσία απ’ ότι οποιοσδήποτε άλλος ηγέτης μετά τον Mustafa Kemal , τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας. Έχει μεταμορφώσει την πολιτική της Τουρκίας, έχει καταστείλει ένα στρατιωτικό πραξικόπημα κα έχει ξαναγράψει το Σύνταγμα της χώρας προκειμένου να δώσει περισσότερες εξουσίες στην προεδρία. Αλλά λόγω του εριστικού του στιλ και των αυταρχικών του ενστίκτων, έχει αποκτήσει επικριτές τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό, γράφει ο Ian Bremmer (*) σε άρθρο του στο Time. Όπως επισημαίνει, το μεγαλύτερο πολιτικό του πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι οικονομικό: η ανεργία βρίσκεται κοντά στο 14%, ο πληθωρισμός παραμένει σε διψήφιο ποσοστό και η πανδημία συνεχίζεται.
Ο Κωνσταντίνος Γρίβας, καθηγητής γεωπολιτικής, στον Focus FM (13/03/2021): Η Τουρκία είναι επικίνδυνη και τρομακτικά φιλόδοξη. Θέλει να γίνει μία από τις μεγάλες δυνάμεις του διεθνούς συστήματος των επόμενων δεκαετιών. Μέρος της στρατηγικής της είναι να δείχνει ανίκητη. Στόχος της να θέσει την Ελλάδα στη σφαίρα επιρροής της και για να το επιτύχει το πρώτο της βήμα είναι να μετατρέψει τουλάχιστον το μισό Αιγαίο, σε αυτό που λέει ίδια, σε "γαλάζιο έδαφος".
Είναι ξεκάθαρο πως η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης το 2020 ήταν εντελώς λανθασμένη, ενώ συνεχίζεται ακριβώς η ίδια τους πρώτους μήνες του 2021 – αφού τα τεράστια ελλείμματα που χρηματοδοτήθηκαν με νέα χρέη, οδηγήθηκαν στη στήριξη της κατανάλωσης και του αποτυχημένου τουριστικού μας μοντέλου, αντί στην παραγωγή και στην αλλαγή του οικονομικού μας μοντέλου. Ως εκ τούτου η επόμενη ημέρα θα είναι εφιαλτική – ενώ τα χρήματα του Ταμείου Ανασυγκρότησης είναι αμελητέα μακροοικονομικά. Λογικά λοιπόν η κυβέρνηση είναι τρομοκρατημένη – όπως φαίνεται ξεκάθαρα από τη στάση του οικονομικού της επιτελείου που γνωρίζει καλά ότι, οδήγησε τη χώρα σε ένα πολύ χειρότερο αδιέξοδο, συγκριτικά με την περίοδο 2004-2009. Δυστυχώς δε, ο πρωθυπουργός έχει επιλέξει το διχασμό και την πόλωση, σκεπτόμενος μόνο την πολιτική του επιβίωση – αδιαφορώντας για τη χώρα και τους Πολίτες της που θα τους επιβληθεί ένα πολύ πιο οδυνηρό μνημόνιο, από ότι στο παρελθόν.
