Στο τέλος θα βρεθεί κατηγορούμενη η 12χρονη που εξέδιδαν στον Κολωνό!

( John.k - Μόνο «Δικαστές» και «Εισαγγελείς» που χρηματίζονται βγάζουν τέτοιες σκανδαλώδης αποφάσεις ...  )

 

Αίσθηση από την πρόταση της εισαγγελέως, η οποία ζητά την απαλλαγή του Ηλία Μίχου από τις κατηγορίες του βιασμού (...λόγω αμφιβολιών), της εμπορίας και της μαστροπείας

 

ΜΥΣΤΗΡΙΑ πράγματα μπορεί να συμβαίνουν σε μια δικαστική αίθουσα, πόσω μάλλον όταν η διαδικασία διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών. Αλήθεια, γιατί πρέπει να αποκλείονται και τα μέσα ενμερώσεως από τις δίκες που γίνονται κεκλεισμένων των θυρών; Αποσβολωμένο ενημερώθηκε το πανελλήνιον για την πρόταση της εισαγγελέως στην πολύκροτη δίκη σχετικά με την κακοποίηση, εκπόρνευση και εν τέλει τον βιασμό μιας 12χρονης στον Κολωνό. 

 

Ασίγαστο κύμα οργής για απόδοση δικαιοσύνης στην υπόθεση παιδοβιαστών

Παρέμβαση φοιτητών υπέρ του ανήλικου θύματος
στη διαδήλωση κατά του νόμου για τα ιδιωτικά ΑΕΙ

«Η κατάθεση του παιδιού στοιχειοθετεί βιασμό» λέει η δικηγόρος του

 

«Απαράδεκτη» χαρακτήρισε η δικηγόρος του παιδιού την πρόταση της πρώην εισαγγελέως ανηλίκων κι εξέφρασε την εκτίμηση και την ελπίδα ότι θα ανατραπεί από μια δίκαιη απόφαση.

 

Φουντώνει η οργή για την επιεικώς προκλητική εισαγγελική πρόταση στην εκδίκαση της δυσώδους υπόθεσης των παιδοβιαστών του Κολωνού, με την κοινή γνώμη να αρνείται να αποδεχθεί ότι μια πρώην εισαγγελέας ανηλίκων εισηγήθηκε την απαλλαγή του βασικού κατηγορούμενου από την κατηγορία του βιασμού. 

 

«Σας παραδίδουμε την Ελλάδα και το στρατό της Θείε Σαμ»! Δημ. Κωνσταντακόπουλος

(Dimitris Papamitsos
/ Greek Prime Minister's Office)

Γράφει ο

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

 

«Από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο και από την Κρήτη μέχρι την Θράκη, σας παραδίδουμε την Ελλάδα σήμερα στα χέρια σας. Και είμαι σίγουρος πως είναι σε καλά χέρια»

Πρόεδρος Βουλής Τασούλας προς γερουσιαστή Μενέντεζ, 27-8-21

 

Όταν ήμουν ανταποκριτής στη Μόσχα, κατά τη τελευταία περίοδο της διάλυσης της ΕΣΣΔ, έπρεπε κάθε μέρα να ξεκινάω την ανταπόκρισή μου με τη φράση «για πρώτη φορά» και στη συνέχεια να αναφέρομαι σε μια ακόμα εξωφρενική είδηση. Είχαμε βέβαια κάπως συνηθίσει και μια στιγμή, το καλοκαίρι του 1991, ένας Αυστριακός συνάδελφος μου είπε μεταξύ αστείου και σοβαρού: «Μπας και δεν γίνει τίποτα στο τέλος;»