1)” Ένα κράτος έχει τους ίδιους περιορισμούς που έχει μια οικογένεια, που σημαίνει ότι, πρώτα εισπράττει η οικογένεια και το Κράτος, για να δαπανήσουν μετά. Αν δαπανήσουν πιο πολλά απ’ όσα εισπράττουν θα χρωστούν, και τότε θα πρέπει ο Λαός και η οικογένεια να υποστούν σκληρή λιτότητα”.
Φυσικά, αυτό είναι μια ανοησία. Η οικονομία ενός Κράτους δεν είναι σαν την οικονομία μιας οικογένειας. Δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Το κράτος εκδίδει το νόμισμα του, μια οικογένεια πρέπει να το βρει. Άρα το Κράτος, δαπανά κατά το δοκούν.
2) “Το έλλειμμα είναι εγκληματικό, το περίσσευμα ευλογία”.
Και αυτό είναι μια ανοησία. Το αντίθετο ισχύει και, έφθασε ο κορωνοϊός και το ‘whatever it takes’, να το αποδείξουν. Τα ελλείμματα σώζουν. Σε ένα κράτος που εκδίδει το νόμισμά του, οι αποταμιεύσεις, το περίσσευμα του ιδιωτικού τομέα, των νοικοκυριών, είναι το επονομαζόμενο έλλειμμα του δημόσιου τομέα.
Φυσικά, αυτό είναι μια ανοησία. Η οικονομία ενός Κράτους δεν είναι σαν την οικονομία μιας οικογένειας. Δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Το κράτος εκδίδει το νόμισμα του, μια οικογένεια πρέπει να το βρει. Άρα το Κράτος, δαπανά κατά το δοκούν.
2) “Το έλλειμμα είναι εγκληματικό, το περίσσευμα ευλογία”.
Και αυτό είναι μια ανοησία. Το αντίθετο ισχύει και, έφθασε ο κορωνοϊός και το ‘whatever it takes’, να το αποδείξουν. Τα ελλείμματα σώζουν. Σε ένα κράτος που εκδίδει το νόμισμά του, οι αποταμιεύσεις, το περίσσευμα του ιδιωτικού τομέα, των νοικοκυριών, είναι το επονομαζόμενο έλλειμμα του δημόσιου τομέα.
