Η επιστροφή του κύκλου του διαβόλου

Οι συνθήκες μάλλον θα επιδεινωθούν, αφού όπως όλα δείχνουν ο πρόεδρος Trump δεν πρόκειται να αλλάξει τις απόψεις του, η Μ. Βρετανία βαδίζει προς ένα σκληρό BREXIT με τη στερλίνα να έχει υποτιμηθεί σημαντικά δυσκολεύοντας τις εξαγωγές στη χώρα, ενώ ο M. Salvini συνεχίζει να προκαλεί τη Γερμανία – σχεδιάζοντας επί πλέον νέες εκλογές για να αναλάβει την πρωθυπουργία της χώρας του, καθώς επίσης για να εκμεταλλευθεί το μέγεθος της οικονομίας της επιβάλλοντας τους δικούς του όρους. Με δεδομένα δε τα τεράστια προβλήματα του ευρωπαϊκού κυρίως τραπεζικού συστήματος, πριν από όλα της Deutsche Bank, καθώς επίσης του ότι τα δυτικά κράτη κάθονται στην κορυφή της μεγαλύτερης οικονομικής φούσκας στην παγκόσμια ιστορία, όπου μόνο τα παράγωγα χρηματοπιστωτικά όπλα μαζικής καταστροφής εκτιμώνται από 550 τρις $ έως 1,2 τετράκις $, οι παραπάνω εξελίξεις αποτελούν το σπίρτο που τείνει να ανάψει σε μία γεμάτη πυριτιδαποθήκη – χωρίς καμία διάθεση υπερβολής.

Το νέο ενιαίο αμυντικό δόγμα

Κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Obama, η αμερικανική στρατηγική όσον αφορά την καταπολέμηση των σχέσεων της Ρωσίας με την Κύπρο ήταν διαφορετική: η δημιουργία μίας στρατιωτικής βάσης του ΝΑΤΟ στα κατεχόμενα και η άσκηση πιέσεων στον πρόεδρο της Κύπρου να δεχθεί τη διχοτόμηση, ως προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ. Αυτό ήταν άλλωστε το σχέδιο της βοηθού υπουργού εξωτερικών κυρίας V. Nuland, με πρέσβη της τότε στην Ουκρανία τον κ. G. Pyatt – το σημερινό αμερικανό πρέσβη στην Ελλάδα που, κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων της ελληνικής κυβέρνησης περπατούσε στη Βουλή, μεταφέροντας προφανώς μηνύματα με την παρουσία του. Σύμφωνα δε με έναν έμπειρο παρατηρητή τα εξής: ο προγραμματισμός του κ. Geoffrey Pyatt στην Αθήνα μπορεί να αποδειχθεί πιο μακροχρόνιος, από ότι ο προγραμματισμός του στο Κίεβο. Η νέα του επιτυχία πάντως ίσως θα είναι τόσο καταστροφική, όσο και η παλιά – κάτι που μέλει να δούμε.

Καλεντερίδης : Η αλήθεια για την ισχύ της Τουρκίας και τι συμφωνήθηκε για τη «Ζώνη Ασφαλείας» με τις ΗΠΑ – Κούρδους

Σάββας Καλεντερίδης

Τη στιγμή που όλοι μας σε Λευκωσία και Αθήνα είμαστε απασχολημένοι με τα δικά μας, δηλαδή με την επιθετικότητα της Τουρκίας στην υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ της Κύπρου και της Ελλάδας, ίσως διέφυγε στους περισσοτέρους από μας ότι για την Τουρκία –άρα και για μας– το σημαντικότερο ζήτημα είναι η ίδρυση και λειτουργία de facto από το 2012 του αυτόνομου κουρδικού κράτους στη Β. Συρία, με την φανερή υποστήριξη των ΗΠΑ.

Είναι σοβαρό για την Τουρκία γιατί αν τελικά αναγνωριστεί και de jure στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση της Συρίας, τότε η ίδια γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν ότι το τρίτο αυτόνομο κουρδικό κράτος –το πρώτο ιδρύθηκε από το 1992 στο Β. Ιράκ και πάλι με την υποστήριξη των ΗΠΑ– αμέσως μετά θα ιδρυθεί στην τουρκική επικράτεια, με ό,τι σημαίνει αυτό για την περιβόητη «αδιάσπαστη ενότητα του τουρκικού έθνους και κράτους».