Πολιτική παρακμή

Του Νίκου Ιγγλέση

 

Οι εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019 οδήγησαν στην αλλαγή του «εγχώριου επιστάτη» της ελληνικής αποικίας χρέους. Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, ελλείψει αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης, έγινε το κύριο «πολιτικό όχημα» για να εκφραστεί η απογοήτευση, η αγανάκτηση, ο θυμός και η οργή σημαντικής μερίδας των πολιτών για τα συμβαίνοντα διαχρονικά. Το διακύβευμα των εκλογών, με τον τρόπο που τέθηκε από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και τα μέσα ενημέρωσης που το υπηρετούν, ήταν αν θα φύγει ή θα παραμείνει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.

Σκάνδαλο Siemens: Παραγράφηκε το αδίκημα της δωροδοκίας με το νέο Ποινικό Κώδικα!

( John.k : Αφού η κ. Μέρκελ δεν θέλει .... να εμπλέκετε Γερμανική εταιρία σε σκάνδαλο .... πάνω από όλα , τιμιότης .... )

Παραγράφηκε το αδίκημα της παθητικής και ενεργητικής δωροδοκίας για τους κατηγορούμενους στο σκάνδαλο της Siemens με τις διατάξεις του νέου Ποινικού Κώδικα που ψήφισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ! 

Έτσι η εισαγγελέας του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, Ελένη Σκεπαρνιά υποστήριξε σήμερα με συμπληρωματική αγόρευσή της ότι το αδίκημα της δωροδοκίας έχει εξαλειφθεί λόγω παραγραφής καθώς με διάταξη στο νέο Ποινικό Κώδικα ο υπάλληλος του ΟΤΕ δεν είναι πλέον δημόσιος υπάλληλος. 

Η μάχη για τους χάρτες της ΑΟΖ - Ένα διαχρονικό έγκλημα της ελληνικής διπλωματίας

Από την ημέρα που ψηφίσθηκε η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, το 1982, η Ελλάδα δεν έχει παρουσιάσει ούτε ένα επίσημο χάρτη που να δείχνει τα σύνορα της ελληνικής ΑΟΖ. Μάλιστα ο προηγούμενος πρωθυπουργός είχε κάποτε διερωτηθεί εάν υπάρχουν καν θαλάσσια σύνορα. Ο μόνος τρόπος να δείξει ένα κράτος τα θαλάσσια σύνορά του είναι με χάρτες. Οι Τούρκοι πανικόβλητοι με την εξέλιξη του Δικαίου της Θάλασσας (UNCLOS), για 37 συναπτά έτη παρουσιάζουν διάφορους παράνομους χάρτες για να δείξουν το θαλάσσιο μέγεθος της χώρας τους.

Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια δεν ομιλούν ποτέ για ΑΟΖ, αλλά για υφαλοκρηπίδα και οι χάρτες τους πάντα αναφέρονται στην υφαλοκρηπίδα , διότι γνωρίζουν το Άρθρο 121 που αναφέρει:

Οι επικίνδυνες ευρωπαϊκές ασυμμετρίες

Αυτό που συνέβη τα τελευταία δέκα χρόνια ήταν μία συνεχιζόμενη οικονομική απόκλιση μεταξύ πολλών χωρών της Ευρωζώνης – η οποία ουσιαστικά ξεκίνησε πριν από την κρίση του 2008, επιδεινώθηκε με την αντιστροφή των ροών κεφαλαίων και εργαζομένων από το νότο πλέον προς το βορά, ενώ επιταχύνθηκε με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους που δεν αντιμετωπίσθηκε έγκαιρα από την ΕΚΤ. Εν προκειμένω η Ελλάδα, ιδίως μετά το έγκλημα του PSI, μετατράπηκε κυριολεκτικά στο Πουέρτο Ρίκο της νομισματικής ένωσης – ενώ οι συγκεκριμένες εξελίξεις είναι ακριβώς αντίθετες από την πολιτική υπόσχεση μίας ευρωπαϊκής διαδικασίας σύγκλισης, στην οποία στηρίχθηκε θεωρητικά η δημιουργία της Ευρωζώνης. Εκτός αυτού, η διαδικασία σύγκλισης πριν από το 2008 ήταν πλασματική – αφού βασίσθηκε στην επί πιστώσει ανάπτυξη πολλών χωρών, κυρίως του ευρωπαϊκού νότου, η οποία διακόπηκε απότομα και επώδυνα μετά το ξέσπασμα της κρίσης, βυθίζοντας τες στο χάος.