Stiglitz: Η Ιταλία θα είναι το κατακλυσμικό γεγονός που θα διαλύσει την ευρωζώνη.

Η Ευρώπη οδεύει προς ένα "κατακλυσμικό γεγονός" που θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατάρρευση του ευρώ και το τέλος του ευρωπαϊκού σχεδίου όπως το γνωρίζουμε, σύμφωνα με το νομπελίστα οικονομολόγο Joseph Stiglitz.

Σε συνέντευξή του στο Business Insider ο Stiglitz τονίζει ότι ένα "καταστροφικό" πολιτικό γεγονός παρόμοιο με την απόφαση της Βρετανίας να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μπορούσε να προκαλέσει κατάρρευση της ευρωζώνης.

"Παρατηρείται μία αυξανόμενη εχθρότητα προς το ευρώ, η οποία δυστυχώς εξαπλώνεται σε μία ευρύτερη εχθρότητα προς το ευρύτερο ευρωπαϊκό σχέδιο και τις φιλελεύθερες αξίες", τονίζει ο οικονομολόγος.

Υπόθεση Γεωργίου-ΕΛΣΤΑΤ: Τι φοβάται η συμμορία;

Η άνευ προηγουμένου επιστολή-παρέμβαση στα εσωτερικά ενός κράτους-ισότιμου μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης προσθέτει ακόμη ένα επεισόδιο στο δραματικό σίριαλ που ζει η πατρίδα μας έξι και πλέον χρόνια. Η ωμή προτροπή των τριών ανώτατων -δυστυχώς, μόνο σε βαθμό- αξιωματούχων στη νομίμως εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση για ουσιαστική ανάμειξη στον βασικό πυλώνα της δημοκρατίας, στη Δικαιοσύνη, έρχεται να συμπληρώσει άλλο ένα κομμάτι στο εκτυλισσόμενο σχέδιο ουσιαστικής απώλειας της εθνικής κυριαρχίας μας. 

Περί Προπαγάνδας

Ο Θείος Σαμ είναι ένα εθνικό σύμβολο των ΗΠΑ, η ύπαρξη του οποίου χρονολογείται από τον εμφύλιο πόλεμο του 1812, παίρνοντας τη θέση του προηγούμενου συμβόλου της Αμερικής, του «Αδερφού Τζόναθαν». Σήμερα, με πιθανή εξαίρεση το Άγαλμα της Ελευθερίας, ο χαρακτήρας του Θείου Σαμ είναι πιθανότατα η πιο γνωστή και πιο αναγνωρίσιμη προσωπικότητα στις Η.Π.Α, αλλά και ένα από τα πιο γνωστά και φωτεινά παραδείγματα προπαγανδιστικών τεχνικών εν καιρώ πολέμου. 

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μια διάσημη αφίσα, εμπνευσμένη από τις αφίσες της Βρετανικής στρατολόγησης του 1914, απεικονίζει τον Θείο Σάμ να δείχνει προς τον θεατή με τα λόγια «Θέλω Εσένα» (I WANT YOU). Η αφίσα έχει επανειλημμένα αντιγραφεί και αποτελέσει οδηγό για αρκετές προπαγανδιστικές τεχνικές. 

Θανατηφόρος συνδυασμός

Τυχόν ανεξέλεγκτη κατάρρευση της Deutsche Bank, θα μπορούσε να οδηγήσει στο σπάσιμο της φούσκας των υποχρεώσεων σε παράγωγα όλων των τραπεζών παγκοσμίως – ενώ η ελπίδα να εμποδιστεί ένα τέτοιο κραχ από τις εταιρείες συμψηφισμού είναι καθαρή ουτοπία.

Η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών, η BIS, κατόπιν ειδικής αίτησης της Κίνας δημοσίευσε στις 16 Αυγούστου μία μελέτη, με την οποία προειδοποιεί μεταξύ άλλων πως μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός, ο οποίος θα μπορούσε να εμποδίσει το σπάσιμο της φούσκας των παραγώγων, επισήμως ύψους 600 τρις $ – εάν τυχόν κάποιος από τους μεγάλους συμμετέχοντες στην αγορά αδυνατούσε να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του (πηγή), κάτι που είναι πολύ πιθανόν.

Πόσες μέρες το χρόνο δουλεύουμε για το κράτος;

Πόσες ημέρες του χρόνου εργάζεται ο Έλληνας πολίτης για να καλύψει τις φορολογικές του υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος;

Το 1947 το Ίδρυμα Φορολογικών Ερευνών (Tax Foundation), που εδρεύει στην Ουάσιγκτον των ΗΠΑ, εισήγαγε την Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας (Tax Freedom Day) που υπολόγιζε, με μια διεθνώς αναγνωρισμένη μέθοδο, πόσες μέρες το χρόνο ένας πολίτης δουλεύει για το κράτος. 

Ο «Μεγάλος Αδελφός» θα παρακολουθεί τις καταθέσεις.

(Σ.Σ.: Εφόσον, σαφώς... οι πολίτες μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει, συνεχίσουν να εμπιστεύονται τις τράπεζες και να καταθέτουν τα χρήματα τους σε αυτές... Α, ναι, και ελπίζοντας ότι ένας νέος φόρος που θα προκύψει, ετσιθελικά από την Κυβέρνηση , δεν θα πάει να τραβήξει τα χρήματα τους.... Αναρωτιέται κανείς..., τα σκέφτονται όλα αυτά στα σοβαρά ;)

Μια ηλεκτρονική εφαρμογή η οποία θα προσδιορίζει τη συνολική καθαρή ατομική ή οικογενειακή τραπεζική περιουσία (δηλαδή τις καταθέσεις) για κάθε ΑΦΜ, προκειμένου στη συνέχεια να τη συγκρίνει με τα δηλωθέντα ατομικά ή οικογενειακά εισοδήματα, θα είναι το νέο όπλο της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδωνκατά της φοροδιαφυγής. 

Οι εταιρείες που κυβερνούν την Ευρώπη!

Τα πανίσχυρα λόμπι που δρουν ανεξέλεγκτα εκφράζοντας τις βουλές του χρηματοπιστωτικού τομέα και των πολυεθνικών της ενέργειας, των φαρμάκων και των τροφίμων είναι τα πραγματικά αφεντικά της σημερινής Ε.Ε.

∆υστυχώς, δεν πρόκειται για θεωρίες συνωµοσίας, αλλά για την τραγική πραγµατικότητα που χαρακτηρίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου οι δοµικές, οι θεσµικές αποφάσεις σε όλους τους κρίσιµους τοµείς λαµβάνονται κάτω από την ισχυρή πίεση - καθοδήγηση των συµφερόντων που εκπροσωπούν τους µετρηµένους στα δάχτυλα µεγάλους παίκτες των αγορών.