Η γερμανική μέθοδος

H Ελλάδα δεν έχει πολιτικά αλλά εθνικά προβλήματα, ενώ είναι αδύνατον να αναπτυχθεί χωρίς δασμολογική προστασία στον τομέα της βιομηχανίας, όπου όμως ως μέλος της ΕΕ δεν μπορεί να το κάνει – γεγονός που σημαίνει ότι, τυχόν έξοδος της από την Ευρωζώνη δεν θα την ωφελούσε καθόλου, εάν παρέμενε ταυτόχρονα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ανάλυση 

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανόητο, από το να ασχολούμαστε με κομματικές αντιπαραθέσεις στην Ελλάδα – η οποία δεν έχει πολιτικά προβλήματα, αφού δεν παράγει πλούτο για να υπάρχουν πολιτικοοικονομικές απόψεις που έχουν ουσιαστικά στόχο το δικαιότερο ή μη μοίρασμα του. Το θέμα της Ελλάδας είναι καθαρά εθνικό, αφού έχει χάσει την ανεξαρτησία της, μετετράπη σε μία αποικία χρέους των δανειστών της και κινδυνεύει να εξελιχθεί σε ένα αποτυχημένο κράτος – οπότε είναι καταστροφικές οι εσωτερικές κομματικές διαμάχες που διαχωρίζουν τους Έλληνες σε αντίπαλα στρατόπεδα, αντί να τους ενώνουν όλους μαζί όπως απαιτείται, όταν η χώρα είναι αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη απειλή στη μακραίωνη ιστορία της.

Ζητούν 18.000 πλειστηριασμούς για 11,5 δισ. ευρώ

Σε βασικό θέμα για την αξιολόγηση εξελίσσεται το ζήτημα των πλειστηριασμών – Πίεση για άμεση έναρξη της διαδικασίας. 

Το ποσό των 11,5 δισ. ευρώ πρέπει να ανακτήσουν οι τράπεζες μέχρι το τέλος του 2019 από τους πλειστηριασμούς ακινήτων. Αυτή είναι η δέσμευση τους απέναντι στον SSM.

Την Τρίτη έρχονται στην Αθήνα τα κλιμάκια των θεσμών για να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για τη διαπραγμάτευση και τα στελέχη του SSM που θα συναντηθούν με τους Έλληνες τραπεζίτες έχουν πρώτο θέμα στην ατζέντα τους τη διεξαγωγή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Η ηλεκτρονική πλατφόρμα είναι έτοιμη και έχουν «φορτωθεί» τα πρώτα 50 προγράμματα πλειστηριασμών που κανονικά πρέπει να διεξαχθούν μέχρι το τέλος του χρόνου.

ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ (2) (ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ)

Εφόσον φορολογούμαστε σκληρά και εξαθλιωνόμαστε παρά τη θέλησή μας, τουλάχιστον να ξέρουμε γιατί το κάνουμε αυτό το πράγμα.

Όταν ξέσπασε η διεθνής κρίση το 2008, οι ελληνικές τράπεζες (σύμφωνα με αναφορές σε διάφορα άρθρα) είχαν συνολικό κεφάλαιο περί τα 30 δις ευρώ και ανοίγματα περί τα 500 δις ευρώ.

Από το 2008 λοιπόν, οι Έλληνες φορολογούμενοι, άρχισαν εν αγνοία τους να εγγυώνται για τα χρέη των τραπεζών. Το έκαναν αυτό οι ελληνικές κυβερνήσεις, χωρίς τη γνώση και τη θέληση των Ελλήνων φορολογουμένων.

Δολάριο, η μάχη της Σαουδικής Αραβίας

Ο γεωπολιτικός σεισμός που προκάλεσε η επίσκεψη του Σαουδάραβα βασιλιά στη Ρωσία, ιδίως οι επενδύσεις ύψους 10 δις $ που συμφώνησε και η αγορά των S-400, σηματοδοτεί την αρχή του τέλους των πετροδολαρίων – όπου οι Η.Π.Α, εάν χάσουν τον πόλεμο στη Μ. Ανατολή, θα απολέσουν την ηγεμονία τους από την Κίνα.

«Όποια πετρελαιοπαραγωγός χώρα θέλησε να παρακάμψει το δολάριο, χρησιμοποιώντας άλλο νόμισμα, όπως το Ιράκ υπό τον Σ. Χουσεΐν, ο οποίος ήθελε να πουλάει το πετρέλαιο σε ευρώ, οδηγήθηκε στην καταστροφή – ενώ από την αποκάλυψη των μηνυμάτων της κυρίας Clinton εκ μέρους των Wiki Leaks γνωρίζουμε πως η ανατροπή του Καντάφι στη Λιβύη από τις Η.Π.Α. και τη Γαλλία οφειλόταν στην πρόθεση του να μη σεβαστεί το σύστημα των πετροδολαρίων, χρησιμοποιώντας τα αποθέματα χρυσού της Λιβύης για να στηρίξει ένα παναφρικανικό νόμισμα (περί τα 4,6 εκ. ουγγιές χρυσού εξαφανίσθηκαν μετά το θάνατο του Καντάφι)».

Τα οφέλη της συμμαχίας της ΕΕ με τη Ρωσία

Οι μεγαλύτερες απειλές για την Ευρώπη είναι η ραγδαία άνοδος της Κίνας, η οποία θα επιταχυνθεί με το νέο δρόμο του μεταξιού, καθώς επίσης οι αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές – προβλήματα που μπορεί τότε μόνο να αντιμετωπίσει, όταν παραμείνει ενωμένη και ολοκληρωθεί.

Άποψη

Ήδη από τη δεκαετία του 1980 όπου ξεκίνησε η τρίτη εποχή της παγκοσμιοποίησης με το άνοιγμα των συνόρων των πρώην κομμουνιστικών χωρών, ειδικά της Κίνας, ταυτόχρονα με την άνοδο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη Δύση – ειδικά για την Ευρώπη η οποία είναι πολύ πιο εκτεθειμένη, έχοντας λιγότερες δυνατότητες προστασίας από ότι οι Η.Π.Α., η Αυστραλία ή ο Καναδάς. Το μεγάλο λάθος ήταν η μεταφορά της παραγωγής από τις δυτικές πολυεθνικές στην Ασία – όπου αρκετοί κλάδοι της βιομηχανίας και της βιοτεχνίας καταστράφηκαν, ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα, λόγω της εισαγωγής φθηνών κινεζικών προϊόντων.