Η Μεσόγειος απειλεί με παγκόσμιο κραχ τις αγορές – Τουρκία λόγω λίρας, Ιταλία λόγω ομολόγων, Τυνησία λόγω ΔΝΤ και Ελλάδα λόγω ασυνέπειας.

Δέκα χρόνια από την τελευταία κρίση που συγκλόνισε τον κόσμο είναι πολλά στην οικονομική ιστορία… και όλοι ετοιμάζονται για την επόμενη κρίση. Και αυτή μάλλον θα πυροδοτηθεί από τη γειτονιά μας… τη Μεσόγειο.

Η Ελλάδα βρισκόταν στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής κρίσης από την πρώτη στιγμή.

Μάλιστα κάποια στιγμή η χώρα πιθανότατα θα γινόταν η θρυαλλίδα της διάλυσης της Ευρωζώνης όπως την ξέρουμε σήμερα.

Ο εξοντωτικός νόμος Κατρούγκαλου

Είναι αδύνατον 3,7 εκ. εργαζόμενοι, με χαμηλούς μισθούς και άρα εισφορές, να συντηρούν 2,6 εκ. συνταξιούχους συν 1 εκ. ανέργους – οπότε όσα διακηρύσσονται από τα κόμματα εξουσίας είναι ψευδή, με στόχο την ψηφοθηρία. Η λύση είναι μία και μοναδική: η ανάπτυξη.

«Ο «νόμος Κατρούγκαλου» έχει μετατρέψει το ασφαλιστικό σε ένα άδικο και μη ανταποδοτικό σύστημα, με φιλοσοφία και δομή που ακολουθούν την κοντόφθαλμη ιδεοληπτική της αντίληψη. Με συντελεστές αναπλήρωσης που δεν ανταποδίδουν δίκαια τις καταβαλλόμενες εισφορές, λειτουργώντας περισσότερο ως προνοιακό σύστημα και λιγότερο ως ασφαλιστικό. Πρόκειται για ένα σύστημα που αυτοϋπονομεύεται, καθώς δημιουργεί αντικίνητρα για παραμονή σε αυτό μετά το 20ο και 25ο έτος, ενώ ταυτόχρονα εξοντώνει κάθε τι δημιουργικό – αλλά και ένα σύστημα που συνολικά αντιστρατεύεται την επιδιωκόμενη ανάπτυξη, με σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην απασχόληση.

ΚΟΙΤΑΜΕ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Το 1% κάποιων Ελλήνων κατέχει περί το 60% του πλούτου της Ελλάδας (56,1% κατείχε το 2014, σύμφωνα με έρευνα της Credit Suisse). Ξέρετε πόσοι είναι αυτοί που αποτελούν την άρχουσα οικονομική ελίτ στη χώρα μας; Δεν είναι 4-5 οικογένειες, όπως ίσως θα νόμιζε κάποιος, αλλά είναι 100.000 Έλληνες!!! Όλοι αυτοί προφανώς δεν νοιάζονται καθόλου για τις έννοιες της πατρίδας και του έθνους, για τα δίκαια της Μακεδονίας, για τις απαιτήσεις Αλβανών και Τούρκων κ.λ.π., αλλά θεωρούν τον εαυτό τους (και πράγματι είναι) μέρος της διεθνούς οικονομικής ελίτ που ελέγχει την παγκοσμιοποίηση. Τους ενδιαφέρουν μόνο οι μπίζνες και τα κέρδη για περισσότερο ίματζ και εξουσία.