Η πικρή αλήθεια για το εμβόλιο, το διαβατήριο και την πανδημία

Σε έναν πλανήτη χωρίς διεθνή συνεργασία και χωρίς μία παγκόσμια ασυλία αγέλης, μία χώρα που θα καταφέρει να εμβολιάσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της, έχει μία μόνο άμυνα: να εγκαταλείψει τις βασικές αρχές της παγκοσμιοποίησης. Ειδικότερα, να τοποθετεί σε καραντίνα όλους τους διεθνείς ταξιδιώτες/τουρίστες για δύο εβδομάδες, σε προσεκτικά ελεγχόμενους χώρους – ανεξάρτητα από το εάν είναι υπήκοοι της ή αλλοδαποί και ανεξάρτητα από το εάν έχουν εμβολιασθεί ή όχι, έναντι των γνωστών παραλλαγών του ιού. Ταυτόχρονα, να προστατεύει τα σύνορα της από τις παράνομες μεταναστευτικές ροές, καθώς επίσης να επενδύει στη βελτίωση του συστήματος υγείας και των μέσων μαζικής μεταφοράς της – παύοντας να κλειδώνει απρογραμμάτιστα την οικονομία της, γεγονός που καταστρέφει τα πάντα, μαζί με την υγεία. Με δεδομένο δε το ότι, οι κίνδυνοι συνοδεύονται πάντοτε από ευκαιρίες, έχουμε μία μοναδική ευκαιρία στην Ελλάδα να αλλάξουμε το αποτυχημένο παραγωγικό και τουριστικό μας μοντέλο που μόνο ένας τυφλός δεν μπορεί να δει – επενδύοντας σωστά στην παραγωγή και στην εγχώρια οικονομία. Στα πλαίσια αυτά, όταν διαπιστώνουμε πως η κυβέρνηση μίας υπερβολικά υπερχρεωμένης χώρας όπως η Ελλάδα, σπαταλάει τεράστια ποσά στηρίζοντας την κατανάλωση σαν να μην υπάρχει αύριο (24,1 δις € έλλειμμα το 2020 ή σχεδόν 15% του ΑΕΠ!), εναποθέτοντας παράλληλα όλες τις ελπίδες της για ανάπτυξη το 2021 στον τουρισμό, κυριολεκτικά τρομοκρατούμαστε – όχι φυσικά λόγω απαισιοδοξίας ή φόβου, αλλά επειδή είναι ξεκάθαρο πως συνεχίζει να κάνει λανθασμένες προβλέψεις και αποτυχημένα σχέδια, οδηγώντας τη χώρα χωρίς κανένα λόγο σε ένα πρωτοφανές χάος.

Οι άρχουσες ελίτ και ο “εχθρός λαός”

Χρήστου Δημήτρης

 

Ειλικρινά δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι 47 χρόνια μετά την πτώση της χούντας θα ζούσαμε σκηνές που να μου θυμίζουν τις μέρες, πριν ξεψυχήσει το τέρας της δικτατορίας. Και να που 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 και την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους, οι άρχουσες ελίτ, οι σύγχρονοι κοτζαμπάσηδες, από κοινού με τους εφοπλιστές, συνεχίζουν να έχουν το πάνω χέρι.

Αφού ξεφορτώθηκαν τον Καποδίστρια, ακυρώνοντας τις προσπάθειες για τη συγκρότηση σύγχρονου κράτους με θεσμούς και δικαιοσύνη, συνεχίζουν την κυριαρχία τους, έχοντας αντιμετωπίσει με ευελιξία τις όποιες ανεπιθύμητες παρενθέσεις στην πολιτική εξουσία. Και σήμερα, αυτός ο συνασπισμός συμφερόντων, μετά το “πάθημα” της αριστερής παρένθεσης, αγριεμένος, επιχειρεί να επιβάλει σκληρή πολιτική για τα συμφέροντά του, προσφέροντας άφθονα δώρα και στους ξένους “νταβατζήδες”.