Ο εχθρός των Ελλήνων

Με δεδομένη την οικονομική κατάσταση της χώρας μας, καθώς επίσης τις προοπτικές για το μέλλον της εάν τηρηθεί το τεσσαρακονταετές μνημόνιο και δεν διαγραφεί ένα μέρος των χρεών της, η ελπίδα η δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία μορφή λιποταξίας – ενώ ο ισχυρισμός πως δεν υπάρχει καμία εναλλακτική δυνατότητα εκτός από την οδυνηρότερη μορφή χρεοκοπίας που βιώνουμε, είναι εντελώς ανόητος.

Άποψη

 

Δεν υπάρχει καμία ελπίδα για την Ελλάδα – ενώ όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο καλύτερα. Η πατρίδα μας έχει εισέλθει στο τελευταίο στάδιο της οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής, καθώς επίσης πολιτισμικής της κατάρρευσης – ενώ δεν υπάρχει κανένα απολύτως κόμμα στη Βουλή που να είναι σε θέση να ανταπεξέλθει με όλα αυτά τα προβλήματα. 

Πολιτική ευθύνη άνευ πολιτικού αντικρίσματος

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Άργησα να τοποθετηθώ στη νέα φρίκη που έπληξε την Ελλάδα, σάρωσε ζωές, βύθισε σε χρόνια απόγνωση τους συγγενείς των αδικοχαμένων, κατάστρεψε περιουσίες και περιόρισε την έκταση της εκτυφλωτικής ομορφιάς της Αττικής.

Η αργοπορία μου αυτή οφείλεται σε μια πρωτόγνωρη, θα έλεγα, για την περίπτωσή μου δυσκολία, να βάλω σε τάξη τα δραματικά γεγονότα των τελευταίων ημερών, και να οριοθετήσω το ποσοστό της καταστροφής, που οφείλονταν σε αναπότρεπτα αίτια, καθώς και σε αυτό που θα μπορούσε να αποφευχθεί, χάρη σε ανθρώπινη πρόβλεψη, σε συντονισμό, σε έγκαιρη κατάστρωση ευέλικτων σχεδίων αντιμετώπισης των εξελίξεων τελικά, δηλαδή, σε αυτό που θα μπορούσε να διασωθεί σε πείσμα της λαίλαπας της φωτιάς και των ανέμων. 

Ν. Λυγερός - Η ανάλυση της συμφωνίας των Πρεσπών

Ν. Λυγερός - Η ανάλυση της συμφωνίας των Πρεσπών. Αγρίνιο

01/08/2018

Θέμα :  Ανάλυση της συμφωνίας για το Σκοπιανό.

Ο Υβριδικός Πόλεμος (Μέρος Πρώτο)

Ειδικός Συνεργάτης για το Geopolitics & Daily News 

Αξιοποιώντας τις στρατηγικές που έχουν παρατηρηθεί πως χρησιμοποιούνται από τις Μεγάλες Δυνάμεις, καταλήγουμε πως στην εποχή μας έχει επινοηθεί ένα νέο πρότυπο ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, μία νέα μέθοδος κατανόησης και αντίληψης των διεθνών σχέσεων. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την εξέλιξη σε όλα τα επίπεδα οδηγεί σε νέες τακτικές χειραγώγησης και επιβολής της εξωτερικής πολιτικής των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες έχουν εγκαταλείψει την περιχαράκωσή τους στα στρατόπεδα του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού, απεναντίας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουν πλέον τροποποιήσει την κοσμοθεωρία τους, ανάμεσα στο μονοπολικό και στο πολυπολικό μοντέλο.