Τι είναι η προπαγάνδα – ποιά τα ειδη της

Μου άρεσε πάρα πολύ η σειρά άρθρων που γράφει ο Argos μετά από παρότρυνση του Κόραξ και θα ήθελα να συμπράξω κι εγώ με μια σειρά 2 άρθρων όπου θα κάνουμε ακαδημαικό μαθημα για την προπαγάνδα και πως αυτή επιρρεάζει την μάζα. Πάμε λοιπόν στο 1ο από τα 2 κομμάτια: 

1. Η σημασία της Προπαγάνδας. 

«Η Προπαγάνδα βασιλεύει, η Προπαγάνδα θριαμβεύει. Τα διαποτίζει όλα, τα παραμορφώνει όλα,. όλα είναι Προπαγάνδα. Από εδώ κι’ εμπρός, αυτή κανονίζει, την σκέψη μας, τις αντιδράσεις μας, την δραστηριότητα μας. H σύγχρονη βασιλεία της Προπαγάνδας είναι ένα τετελεσμένο γεγονός. Είναι ένα χαρακτηριστικά μιας νέας μορφής πολιτισμού. Οι Ιστορικοί τον μέλλοντος θα ονομάσουν τον 20ο αιώνα, αιώνα της Προπαγάνδας». (Ζ. Σεβαλιέ). 

Εν όψει συμφωνίας παραίτησης εθνικών δικαιωμάτων με Τουρκία & νέου μνημονίου «απαγορεύουν» τις δημόσιες διαμαρτυρίες!

Γράφει: Άρης Δημητρακόπουλος

Στους «καυτούς» μήνες που ξεκινούν για την κυβέρνηση, καθώς είτε με προσφυγή στη Χάγη είτε με διμερείς διαπραγματεύσεις «τελειώνει» το θέμα της ΑΟΖ με την Τουρκία, με τον τρόπο που το «τελείωσε» με την Ιταλία όπως παραδέχονται υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη αλλά και του «μαύρου» χειμώνα λόγω οικονομικής κατάρρευσης και νέου μνημονίου, ασφαλίζει «τα νώτα της» και απαγορεύει στην ουσία τις δημόσιες διαμαρτυρίες των πολιτών.

Το νομοσχέδιο με τίτλο «Δημόσιες Υπαίθριες Συναθροίσεις» ,το οποίο είναι έτοιμο από τον Δεκέμβριο, συγκαταλέγεται στα 26 νομοθετήματα που η κυβέρνηση στοχεύει να ψηφιστούν στο κοινοβούλιο έως και το τέλος του Ιουλίου. Η σχετική εξαγγελία για τον αριθμό των νομοσχεδίων έγινε στο υπουργικό Συμβούλιο που συνεδρίασε στις 29 Απριλίου.

Η μόνη λύση στην τουρκική απληστία είναι η υιοθέτηση υψηλής στρατηγικής με πνεύμα επίδειξης αποφασιστικότητας

Γράφει ο Δημήτριος Τσαϊλάς 

Ενώ οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν τι είναι “η στρατηγική”, την χρησιμοποιούν λεκτικά ως επιθετικό προσδιορισμό για οποιοδήποτε σχέδιο, κατά κόρο. Μάλιστα δεν γνωρίζουν πώς να χαράσσουν στρατηγική. Αυτό το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στο δημόσιο βίο. Ξεκινά από την ανυπαρξία μιας Εθνικής Στρατηγικής και φτάνει στην πολιτιστική κατανόηση αυτής.

Ας ξεκινήσουμε με έναν απλό κανόνα, όπως διδάσκεται στις σχολές αμύνης: «Η στρατηγική είναι μια συνετή ιδέα ή ένα σύνολο ιδεών για τη χρήση των οργάνων της εθνικής ισχύος με συγχρονισμένο και ολοκληρωμένο τρόπο για την επίτευξη εθνικών στόχων. Στην απλούστερη έκφρασή της, η στρατηγική καθορίζει, τι πρέπει να επιτευχθεί, τις μεθόδους για την επίτευξή και τους πόρους που απαιτούνται από αυτές τις μεθόδους. Με άλλα λόγια: σκοποί, τρόποι και μέσα.»

Μολονότι ο ορισμός είναι μια συμπυκνωμένη ερμηνεία ίσως και δογματική, δεν περιγράφει επαρκώς τη θεμελιώδη και ουσιαστική φύση της στρατηγικής. Αντ’ αυτού, περιγράφει ένα σχέδιο, πώς να χρησιμοποιήσουμε (τρόπους) τους διαθέσιμους πόρους (μέσα) για την επίτευξη ενός δεδομένου στόχου (σκοποί).

Ο βίαιος εποικισμός της Ελλάδας και η λύση του

Δεν αντιμετωπίζουμε ακόμη τα προβλήματα άλλων χωρών, όπως της Σουηδίας, της Ολλανδίας, της Γαλλίας κλπ. – αφού δεν υπάρχουν απαγορευμένες ζώνες, η εγκληματικότητα είναι σχετικά χαμηλή, οι συμμορίες μεταναστών ελάχιστες κλπ. Η αιτία είναι το ότι, οι περισσότεροι παράνομοι μετανάστες δεν έχουν την πρόθεση να μείνουν στην Ελλάδα, αλλά να ταξιδέψουν προς την κεντρική Ευρώπη – θεωρώντας εκεί τις συνθήκες διαβίωσης τους ιδανικές. Εν τούτοις, επειδή η κυβέρνηση μας είναι γερμανόφιλη, ενώ η Γερμανία θέλει να μετατρέψει τη χώρα μας σε αποθήκη μεταναστών πιέζοντας επί πλέον με τα χρέη μας, με διάφορους στόχους (φθηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις μας που εξαγοράζει σε εξευτελιστικές τιμές, μία αλλοιωμένη και άρα εύκολα ελεγχόμενη αποικία χρέους της, χαμηλές αμοιβές των Ελλήνων που θέλει να μετατρέψει σε γκαρσόνια της κλπ.), καθώς επίσης επειδή όλα τα άλλα κράτη έχουν κλείσει τα σύνορα τους, οι παράνομοι θα μείνουν τελικά εδώ – οπότε αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσουμε τις ίδιες οδυνηρές καταστάσεις με τις άλλες χώρες, ενδεχομένως πολύ μεγαλύτερα, αφού η οικονομία μας είναι κατεστραμμένη. 

«Η διάσταση μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών μουσουλμάνων. Θρησκευτική μόνο ή και πιο ευρεία;»

Cover of the June 20, 2011 New Statesman edition
on the Sunni and Shia power struggle in the Middle
East. (New Statesman; www.newstatesman.com)

Γράφει ο Αριστείδης Ρούνης* 

Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η εξέταση των συστατικών εκείνων στοιχείων που συνθέτουν το Σχίσμα στον κόσμο του Ισλάμ, έτσι όπως προβάλλεται και νοηματοδοτείται από τους Σουνίτες Μουσουλμάνους, από τη μια πλευρά, και τους Σιίτες Μουσουλμάνους, από την άλλη, αλλά και της διαπίστωσης, εάν η διάσταση μεταξύ τους, είναι εκτός από θρησκευτική και πιο ευρεία. Ξεκινώντας, κρίθηκε απαραίτητη, η παράθεση των ερευνητικών ερωτημάτων αυτής, όπως παρακάτω: 

α. Ποια είναι τα κύρια σημεία της καθεμιάς από τις θρησκευτικές ιδεολογίες των Σουνιτών και των Σιιτών μουσουλμάνων και πως διαφοροποιούνται μεταξύ τους; 

β. Η διάσταση στον μουσουλμανικό κόσμο είναι μόνο σε θρησκευτικό επίπεδο ή μήπως και σε εθνικό ή πολιτικό;