Δεν αντιμετωπίζουμε ακόμη τα προβλήματα άλλων χωρών, όπως της Σουηδίας, της Ολλανδίας, της Γαλλίας κλπ. – αφού δεν υπάρχουν απαγορευμένες ζώνες, η εγκληματικότητα είναι σχετικά χαμηλή, οι συμμορίες μεταναστών ελάχιστες κλπ. Η αιτία είναι το ότι, οι περισσότεροι παράνομοι μετανάστες δεν έχουν την πρόθεση να μείνουν στην Ελλάδα, αλλά να ταξιδέψουν προς την κεντρική Ευρώπη – θεωρώντας εκεί τις συνθήκες διαβίωσης τους ιδανικές. Εν τούτοις, επειδή η κυβέρνηση μας είναι γερμανόφιλη, ενώ η Γερμανία θέλει να μετατρέψει τη χώρα μας σε αποθήκη μεταναστών πιέζοντας επί πλέον με τα χρέη μας, με διάφορους στόχους (φθηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις μας που εξαγοράζει σε εξευτελιστικές τιμές, μία αλλοιωμένη και άρα εύκολα ελεγχόμενη αποικία χρέους της, χαμηλές αμοιβές των Ελλήνων που θέλει να μετατρέψει σε γκαρσόνια της κλπ.), καθώς επίσης επειδή όλα τα άλλα κράτη έχουν κλείσει τα σύνορα τους, οι παράνομοι θα μείνουν τελικά εδώ – οπότε αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσουμε τις ίδιες οδυνηρές καταστάσεις με τις άλλες χώρες, ενδεχομένως πολύ μεγαλύτερα, αφού η οικονομία μας είναι κατεστραμμένη.
Η Ελλάδα έχει τέσσερα μεγάλα προβλήματα: το δημογραφικό, το μεταναστευτικό, τα εθνικά και το οικονομικό. Μπορεί τώρα να φαίνονται όλα διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά στην ουσία έχουν έναν κοινό παρανομαστή: την οικονομία, αφού εάν λειτουργούσε σωστά, τότε θα επιλύονταν εύκολα όλα τα υπόλοιπα – θα γεννιόντουσαν περισσότερα παιδιά, θα αυξανόταν το προσδόκιμο ζωής, θα βελτιωνόταν η υγεία, η παιδεία και το κράτος προνοίας, οι νέοι Έλληνες δεν θα έφευγαν μαζικά στο εξωτερικό, η αμυντική θωράκιση της χώρας δεν θα επέτρεπε διεκδικήσεις εκ μέρους της Τουρκίας, ενώ ο εποικισμός θα σταματούσε.
Το μεγάλο εμπόδιο τώρα στην οικονομία, αφού η πατρίδα μας είναι μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, είναι το κομματικό-πελατειακό κράτος που εμποδίζει τους ικανούς Έλληνες να ασχοληθούν αποτελεσματικά με τα κοινά – ενώ αρκεί να δει κανείς το επίπεδο των πολιτικών στη Βουλή, ασφαλώς με τις εξαιρέσεις που υπάρχουν, για να καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος.
Μεταξύ πολλών άλλων δε, ένοχος είναι το κακοποιημένο από τα κόμματα Σύνταγμα μας – το οποίο έχει καταλύσει τους δημοκρατικούς κανόνες, ενώ εφοδιάζει με τεράστια εξουσία την πλειοψηφία που «αποφασίζει και διατάζει», ενώ εκλέγει ακόμη και τους ανώτατους δικαστικούς. Επίσης τους επικεφαλής των κομμάτων που λειτουργούν ως μικροί δικτάτορες, φυσικά με εξαιρέσεις – ενώ διαπλέκονται υπογείως μεταξύ τους, με στόχο τη διατήρηση των οικονομικών και άλλων πλεονεκτημάτων που προσφέρονται αφειδώς μέσω των κομμάτων τους στους ίδιους.
Ειδικά όσον αφορά το μεταναστευτικό τώρα, δεν αντιμετωπίζουμε ακόμη τα προβλήματα άλλων χωρών, όπως της Σουηδίας, της Ολλανδίας, της Γαλλίας κλπ. – αφού δεν υπάρχουν απαγορευμένες ζώνες, η εγκληματικότητα είναι σχετικά χαμηλή, οι συμμορίες μεταναστών ελάχιστες κλπ. Η αιτία είναι το ότι, οι περισσότεροι παράνομοι μετανάστες δεν έχουν την πρόθεση να μείνουν στην Ελλάδα, αλλά να ταξιδέψουν προς την κεντρική Ευρώπη – θεωρώντας εκεί τις συνθήκες διαβίωσης τους ιδανικές.
Εν τούτοις, επειδή η κυβέρνηση μας είναι γερμανόφιλη, ενώ η Γερμανία θέλει να μετατρέψει τη χώρα μας σε αποθήκη μεταναστών πιέζοντας επί πλέον με τα χρέη μας, με διάφορους στόχους (φθηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις μας που εξαγοράζει σε εξευτελιστικές τιμές, μία αλλοιωμένη και άρα εύκολα ελεγχόμενη αποικία χρέους της, χαμηλές αμοιβές των Ελλήνων που θέλει να μετατρέψει σε γκαρσόνια της κλπ.), καθώς επίσης επειδή όλα τα άλλα κράτη έχουν κλείσει τα σύνορα τους, οι παράνομοι θα μείνουν τελικά εδώ – οπότε αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσουμε τις ίδιες οδυνηρές καταστάσεις με τις άλλες χώρες, ενδεχομένως πολύ μεγαλύτερα αφού η οικονομία μας είναι κατεστραμμένη. Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε σκόπιμη την επανάληψη της αναφοράς μας (α) στο βίαιο εποικισμό της Ελλάδας και (β) στη μοναδική λύση που υπάρχει:
(α) Ο βίαιος εποικισμός της Ελλάδας
Έχουμε αναφερθεί διεξοδικά στο νομοσχέδιο για το άσυλο της ελληνικής κυβέρνησης (ανάλυση) και στο γεωπολιτικό εκμηδενισμό, από τον οποίο κινδυνεύει η Ελλάδα (πηγή) – ενώ η κυρία Νομικού στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η Σουηδία, στον πανικό των Πολιτών της (πηγή), καθώς επίσης στο βαρύ τίμημα της ελληνικής δειλίας (άρθρο), γράφοντας τα εξής:
“Δεν έχω τίποτα εναντίον της Τουρκίας. Όταν όμως μας στέλνει λαθρομετανάστες και τα αεροπλάνα της εισβάλλουν στον εθνικό μας εναέριο χώρο παράνομα, στα πλαίσια ενός ασύμμετρου, υβριδικού πολέμου, τότε πιστεύω πως πρέπει να καταρρίπτονται αφού προηγηθεί μία επίσημη προειδοποίηση. Ένα τελεσίγραφο. Είμαι σίγουρη άλλωστε πως η πολιτική του κατευνασμού που ακολουθεί η Ελλάδα, φοβούμενη να αντιμετωπίσει τους εισβολείς, είναι λανθασμένη. Πως όταν σκύψεις το κεφάλι μία φορά, δεν θα έχει τελειωμό. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο, όταν η Τουρκία στέλνει με θράσος τα πλοία της για να προβούν σε γεωτρήσεις εντός της δικής της ΑΟΖ. Τα πλοία αυτά πρέπει ασφαλώς να βυθίζονται, φυσικά επίσης μετά από μία επίσημη προειδοποίηση. Εάν δεν το κάνει η Ελλάδα στηρίζοντας την Κύπρο όπως οφείλει, οι Τούρκοι θα κάνουν γεωτρήσεις ακόμη και στη Ραφήνα, ξεκινώντας από την Καστελόριζο και την προσάρτηση του“.
Εκτός αυτού ο ΟΗΕ έχει προβλέψει πως το 2060 η πλειοψηφία του πληθυσμού στην Ελλάδα θα είναι μουσουλμανική – αν και πιθανότατα, λόγω των οικονομικών καταστροφών που προκάλεσαν και προκαλούν στη χώρα μας τα μνημόνια (αύξηση των θανάτων, μείωση των γεννήσεων, μαζική μετανάστευση των νέων Ελλήνων κλπ.), σε συνδυασμό με τις αυξημένες μεταναστευτικές ροές, θα συμβεί πολύ πιο γρήγορα.
Πόσο μάλλον όταν όλο και περισσότεροι Έλληνες θα εγκαταλείπουν την Ελλάδα, αδυνατώντας να επιβιώσουν υπό τις συνθήκες της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας που κλιμακώνονται – ενώ η εγκληματικότητα προβλέπεται να αυξηθεί, με πολύ πιθανή τη σταδιακή απόσχιση της βόρειας Ελλάδας, ως αποτέλεσμα της ενδοτικής συμφωνίας με τα Σκόπια, καθώς επίσης την ενίσχυσης του ισλαμισμού στη Θράκη. Ας μην ξεχνάμε δε την πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική και ηθική χρεοκοπία της χώρας μας – όπως επίσης τον κίνδυνο να χρεοκοπήσει ξανά το 2021 ή το 2022 οικονομικά (γράφημα), έχοντας όμως ξεπουλήσει τα πάντα, με το κόκκινο ιδιωτικό χρέος στη στρατόσφαιρα.
Δυστυχώς η Φύση είναι ανελέητη με εκείνα τα Έθνη που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα προβλήματα τους – οδηγώντας τα στον αφανισμό, χωρίς καμία απολύτως διάθεση απαισιοδοξίας. Οι φόβοι μας αυτοί ενισχύονται από το ότι, το δεύτερο εξάμηνο του 2019 οι μεταναστευτικές ροές αυξήθηκαν κατά 300% – γεγονός που σημαίνει πως τουλάχιστον 60.000 παράνομοι μετανάστες πλημμύρισαν τα ελληνικά νησιά, μεταξύ των οποίων ένας μεγάλος αριθμός ανηλίκων, χρησιμοποιώντας νέες διαδρομές και μεγαλύτερη γεωγραφική διασπορά.
Εάν αυτό δεν είναι ένα οργανωμένο σχέδιο εποικισμού της Ελλάδας (το οποίο δυστυχώς στηρίζει η κυβέρνηση επιλέγοντας τη μεταφορά των μεταναστών στην ενδοχώρα για να αδειάσει τα νησιά, έτσι ώστε να μην εμποδιστούν οι ροές!), τότε πώς φαντάζεται κανείς πως θα εξελισσόταν κάτι τέτοιο; Σε κάθε περίπτωση, στη χώρα μας ασκούνται ασύμμετρες πιέσεις από την Τουρκία, σημειώνοντας πως πάνω από 500.000 μετανάστες έχουν κατακλύσει την Κωνσταντινούπολη, με στόχο την εισβολή στην Ελλάδα – έτσι ώστε να ευοδωθούν τα γεωπολιτικά της σχέδια στο Αιγαίο (συνεκμετάλλευση, φινλανδοποίηση) και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Ολοκληρώνοντας, η ελληνική κυβέρνηση αδυνατεί να καταλάβει πως εάν δεν βοηθήσουμε εμείς τον εαυτό μας, δεν θα μας βοηθήσει κανένας – παρά το ότι γνωρίζει πως ο βαλκανικός διάδρομος έχει κλείσει, οι επιστροφές προς την Τουρκία είναι μηδαμινές και οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας θεωρούν πως έχουν κάνει το καθήκον τους, σταματώντας τη χρηματοδότηση του μεταναστευτικού, σύμφωνα με τον πρώην επίτροπο μετανάστευσης στην ΕΕ και τον αναπληρωτή υπουργό προστασίας του Πολίτη. Έτσι σταδιακά η Ελλάδα θα μετατραπεί κυριολεκτικά σε έναν ευρωπαϊκό σκουπιδότοπο – σε μία πολυπολιτισμική περιοχή πλημμυρισμένη με παράνομους μετανάστες και με έναν εξαθλιωμένο γηγενή πληθυσμό που αργά αλλά σταθερά θα εξαφανίζεται.
(β) Η λύση εναντίον του βίαιου εποικισμού της Ελλάδας
Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν λύσεις για την Ελλάδα – με μοναδική διαφορά το ότι, κάθε φορά που καθυστερούμε γίνονται όλο και πιο δύσκολες, ενώ κοστίζουν πολύ περισσότερο. Για παράδειγμα, το 2010 ήταν μεν υψηλό το δημόσιο χρέος (127% του ΑΕΠ), καθώς επίσης τα δίδυμα ελλείμματα του κράτους ως κληροδότημα του Κώστα Καραμανλή (ανάλυση), αλλά το ιδιωτικό ήταν αμελητέο, το ΑΕΠ πολύ μεγαλύτερο και τα εισοδήματα των Ελλήνων σχεδόν κατά 40% υψηλότερα – ενώ τα περιουσιακά στοιχεία τόσο του δημοσίου, όσο και του ιδιωτικού τομέα δεν είχαν απαξιωθεί, έχοντας κοστίσει μέχρι σήμερα πάνω από 1 τρις €.
Το αργότερο λοιπόν πριν την υπογραφή του εγκληματικού PSI από τους πατριδοκτόνους, η Ελλάδα θα έπρεπε να αμυνθεί απέναντι στους πιστωτές της, με την κυβέρνηση να κηρύσσει τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης – απαιτώντας το σταμάτημα των μνημονίων (=πολιτική λιτότητας), καθώς επίσης τη διαγραφή μεγάλου μέρους των χρεών της, τα οποία δημιουργήθηκαν μεταξύ άλλων και με ευθύνη της ΕΚΤ (ανάλυση), κατά το παράδειγμα της διαγραφής χρεών της Γερμανίας το 1953. Εναλλακτικά την πληρωμή των γερμανικών επανορθώσεων – οι οποίες είναι υψηλότερες του δημοσίου χρέους.
Δεν το έκανε όμως καμία κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να βιώσουμε μία απίστευτη οικονομική καταστροφή, την ενδοτική παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας με αντάλλαγμα την επιμήκυνση των 96 δις €, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας που συνεχίζεται ασταμάτητα από τη νέα κυβέρνηση και τη δήμευση της ιδιωτικής – με παράνομους για την υπόλοιπη Ευρώπη ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
Έτσι η χώρα βαδίζει ολοταχώς προς τη δεύτερη χρεοκοπία της – έχοντας όμως χάσει τα περιουσιακά της στοιχεία με έναν εξαθλιωμένο, λεηλατημένο πληθυσμό, καθώς επίσης με ένα ΑΕΠ που κατέρρευσε. Αρκεί να γνωρίζει κανείς πως το 2009 το ΑΕΠ μας ήταν πάνω από 120 δις $ υψηλότερο από της Ρουμανίας (γράφημα), ενώ σήμερα 20 δις $ χαμηλότερο, για να συνειδητοποιήσει την καταστροφή που προηγήθηκε.
Με αφετηρία τώρα το 2015, ξεκίνησε ο εποικισμός της Ελλάδας – ο οποίος ευρίσκεται σε έξαρση σήμερα, χωρίς η Ελλάδα να αντιδράει. Η λύση είναι ξανά η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και το ερμητικό κλείσιμο των συνόρων της, σύμφωνα με το άρθρο 78 του Μάαστριχ (ακολουθεί στο τέλος*) ή/και με την ανάλογη συμφωνία του ΟΗΕ – αφού είναι αδύνατον η πιο χρεοκοπημένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία να παρέχει άσυλο, πόσο μάλλον να φιλοξενεί παράνομους μετανάστες.
Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει ξανά πολιτική βούληση που δυστυχώς δεν υπάρχει – με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η Ελλάδα να χαθεί ως Έθνος από το πρόσωπο της γης, χωρίς δυστυχώς οι Πολίτες της να το συνειδητοποιούν είτε επειδή φοβούνται να αντιδράσουν, είτε επειδή ευρίσκονται σε κατάσταση σοκ από τη χρεοκοπία που βιώνουν τα τελευταία δέκα χρόνια, με τους πιστωτές να κατάσχουν τα πάντα ανενόχλητοι.
Το πιθανότερο είναι λοιπόν να συνεχίσουν οι πολιτικοί να σκύβουν το κεφάλι στους ξένους ενδιαφερόμενοι μόνο για τον εαυτό τους αφού δεν πιέζονται από το λαό, καθώς επίσης να συνεχίσουν οι Πολίτες να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και να ενοχοποιούν κάποιους άλλους για τα δεινά τους – τους πολιτικούς, τη Γερμανία κοκ. Δυστυχώς όμως η Φύση είναι ανελέητη και δεν συγχωρεί ούτε τη δειλία, ούτε τα όποια σοκ – οπότε αυτό που θα ακολουθήσει, μία οδύνη δίχως τέλος, είναι νομοτελειακό, εάν συνεχιστεί η ίδια στάση των Πολιτών.
Ολοκληρώνοντας, η κυβέρνηση εφάρμοσε τη λύση που προτείναμε, κλείνοντας τα σύνορα μας για όλους – με αποτέλεσμα το μηδενισμό σχεδόν των εισροών τον Απρίλιο. Δυστυχώς όμως μόνο για ένα μήνα, υποκύπτοντας στις πιέσεις που της ασκήθηκαν από την ΕΕ, από τις ΜΚΟ και, κυρίως, από τη Γερμανία. Δυστυχώς όμως, έτσι δεν πρόκειται να λυθεί κανένα πρόβλημα μας – αλλά, αντίθετα, θα καταλήξουμε στα σκουπίδια της ιστορίας.
Άρθρο 78 Μάαστριχ (πρώην άρθρο 63 παράγραφοι 1 και 2 και πρώην άρθρο 64 παράγραφος 2 της ΣΕΚ, πηγή)
1.Η ΕΕ αναπτύσσει κοινή πολιτική στον τομέα του ασύλου, της επικουρικής προστασίας και της προσωρινής προστασίας, η οποία έχει ως στόχο να παράσχει σε όλους τους υπηκόους τρίτων χωρών που χρήζουν διεθνούς προστασίας επαρκές καθεστώς και συμμόρφωση με την αρχή της μη επαναπροώθησης. Η πολιτική αυτή πρέπει να είναι σύμφωνη με τη Σύμβαση της Γενεύης της 28ης Ιουλίου 1951 και το Πρωτόκολλο της 31ης Ιανουαρίου 1967, σχετικά με το καθεστώς των προσφύγων και άλλες συναφείς συνθήκες.
2. Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία, θεσπίζουν μέτρα σχετικά με ένα κοινό ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου, το οποίο περιλαμβάνει:
(α) ενιαίο καθεστώς ασύλου για υπηκόους τρίτων χωρών που ισχύσει σε ολόκληρη την ΕΕ
(β) ένα ενιαίο καθεστώς επικουρικής προστασίας για υπηκόους τρίτων χωρών οι οποίοι δεν λαμβάνουν το ευρωπαϊκό καθεστώς ασύλου αλλά χρειάζονται διεθνή προστασία,
(γ) ένα κοινό καθεστώς για την προσωρινή προστασία των εκτοπισθέντων σε περίπτωση μαζικής εισροής,
(δ) κοινές διαδικασίες χορήγησης και ανάκλησης του καθεστώτος του ενιαίου ασύλου ή του καθεστώτος επικουρικής προστασίας,
(ε) κριτήρια και διαδικασίες για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης ασύλου ή επικουρικής προστασίας,
(στ) πρότυπα σχετικά με τις συνθήκες υποδοχής των προσώπων που ζητούν άσυλο ή επικουρική προστασία,
(ζ) συναδελφικότητα και συνεργασία με τρίτες χώρες για τον έλεγχο της εισροής προσώπων που ζητούν άσυλο ή επικουρικής ή προσωρινής προστασίας.
3. Εάν ένα ή περισσότερα κράτη μέλη βρίσκονται σε κατάσταση κινδύνου εξ αιτίας ξαφνικής εισροής υπηκόων τρίτων χωρών, το Συμβούλιο μπορεί, με πρόταση της Επιτροπής, να θεσπίσει προσωρινά μέτρα υπέρ των ενδιαφερομένων κρατών μελών. Αποφασίζει μετά από διαβούλευση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου