Ένας Φινλανδός αποστομώνει τον καθηγητή Μαραντζίδη για τη φινλανδοποίηση

Γράφει ο Τέμου Λέχτινεν* -

Διάβασα με ενδιαφέρον το άρθρο του καθηγητή Νίκου Μαραντζίδη στην "Καθημερινή" της Κυριακής 18 Οκτωβρίου, που παρά τον ποδοσφαιρικό του τίτλο είναι στην πραγματικότητα μία "προκλητική" θεώρηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων μέσα από την εμπειρία του ευρωπαϊκού Βορρά και δη της Φινλανδίας. Παρότι κάποια σημεία με βρίσκουν σύμφωνο, επιτρέψτε μου να μοιραστώ μία διαφορετική οπτική που εξηγεί γιατί νομίζω ότι τελικά κάνει λάθος.

Ας ξεκινήσω από το σημείο που πιστεύω ότι ο κ. Μαραντζίδης έχει δίκιο. Τα μικρά, περιφερειακά έθνη, τα οποία στο τέλος της ημέρας μπορούν να στηρίζονται μόνο στον εαυτό τους και όχι σε συμμάχους που ίσως είναι αλλά και ίσως να μην είναι εκεί όταν χρειαστεί, δεν μπορούν να έχουν πολιτικές αυταπάτες μεγαλείου. Οπως είπε ο Juho Paasikivi, πρόεδρος της Φινλανδίας (1946-56), και αρχιτέκτονας της φινλανδικής μεταπολεμικής εξωτερικής πολιτικής: «η αναγνώριση των γεγονότων είναι η αρχή κάθε σοφίας».

Ο βίαιος εποικισμός της Ελλάδας και η λύση του

Δεν αντιμετωπίζουμε ακόμη τα προβλήματα άλλων χωρών, όπως της Σουηδίας, της Ολλανδίας, της Γαλλίας κλπ. – αφού δεν υπάρχουν απαγορευμένες ζώνες, η εγκληματικότητα είναι σχετικά χαμηλή, οι συμμορίες μεταναστών ελάχιστες κλπ. Η αιτία είναι το ότι, οι περισσότεροι παράνομοι μετανάστες δεν έχουν την πρόθεση να μείνουν στην Ελλάδα, αλλά να ταξιδέψουν προς την κεντρική Ευρώπη – θεωρώντας εκεί τις συνθήκες διαβίωσης τους ιδανικές. Εν τούτοις, επειδή η κυβέρνηση μας είναι γερμανόφιλη, ενώ η Γερμανία θέλει να μετατρέψει τη χώρα μας σε αποθήκη μεταναστών πιέζοντας επί πλέον με τα χρέη μας, με διάφορους στόχους (φθηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις μας που εξαγοράζει σε εξευτελιστικές τιμές, μία αλλοιωμένη και άρα εύκολα ελεγχόμενη αποικία χρέους της, χαμηλές αμοιβές των Ελλήνων που θέλει να μετατρέψει σε γκαρσόνια της κλπ.), καθώς επίσης επειδή όλα τα άλλα κράτη έχουν κλείσει τα σύνορα τους, οι παράνομοι θα μείνουν τελικά εδώ – οπότε αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσουμε τις ίδιες οδυνηρές καταστάσεις με τις άλλες χώρες, ενδεχομένως πολύ μεγαλύτερα, αφού η οικονομία μας είναι κατεστραμμένη.