Τα σενάρια που ακολουθούν την πτώση του Σαμαρά

ΜΕΛΕΤΗΣ ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ

Αρθρο 41 του Συντάγματος: «O Πρόεδρoς της Δημoκρατίας διαλύει την Boυλή με πρόταση της Kυβέρνησης πoυ έχει λάβει ψήφo εμπιστoσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντoλής πρoκειμένoυ να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας.»

Τυχόν πτώση του Σαμαρά στην παρούσα Βουλή α. από καταψήφιση νομοσχεδίου ή β. με δήλωση του Β.Βενιζέλου ότι παύει να στηρίζει την συγκυβέρνηση ή γ. με αποχώρηση βουλευτών από την κυβερνητική πλειοψηφία, θα σημαίνει ότι η κυβέρνησή του έχει χάσει την Δεδηλωμένη, δηλαδή την ρητή στήριξη της πλειοψηφίας των βουλευτών. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν ισχύει η πρόβλεψη του άρθρου 41, ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει την Βουλή «με πρόταση της κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης». Εάν ο Σαμαράς δεν ελέγχει τουλάχιστον 151 βουλευτές, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΡΟΛΟ ΠΑΠΟΥΛΙΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΕΚΛΟΓΕΣ.

Ψάχνουν απάντηση στον Τσίπρα.

Του Γ. Δελαστίκ

Αρχίζει να χάνει την πρωτοβουλία των κινήσεων η κυβέρνηση. Ολόκληρη την εβδομάδα που πέρασε, οι πάντες συζητούσαν για τα μέτρα που εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας ότι θα εφαρμόσει, αν και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήσει κυβέρνηση.

Η ταραχή που προκλήθηκε στην κυβέρνηση οφείλεται και στο γεγονός ότι αυτά που υποσχέθηκε ότι θα κάνει ο Τσίπρας δεν συνιστούν κατά κανέναν τρόπο «εξτρεμιστικό» πρόγραμμα αριστερής κυβέρνησης. Απολύτως συμβατά με το σύστημα είναι.

ΕΠΤΑ ΦΑΜΙΛΙΕΣ ΑΠΟ “ΡΙΖΕΣ” ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΔΙΑΦΕΝΤΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Από την πρώτη γερμανική κατοχή μέχρι το 2014 

ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ -ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ-ΦΩΤΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΗΜ.ΚΟΥΚΟΥΝΑ 

Του Δημοσθένη Κούκουνα 

Όπως ακριβώς τονίζω στο νέο βιβλίο μου “Τα ένοχα μυστικά της Κατοχής” (βλ. και το ιστολόγιο aera2012.blogspot.gr), που θα κυκλοφορήσει σύντομα, στα τελευταία χρόνια βιώνουμε ένα ιδιότυπο κατοχικό καθεστώς, που αν προχείρως συγκριθεί με την τελευταία ιστορική περίοδο κατά την οποία η χώρα μας τελούσε υπό ξενική κατοχή, μεταξύ 1941 και 1944, θα διαπιστώσουμε πολλές ομοιότητες. Ίσως η πιο σημαντική ομοιότητα είναι ότι κυρίαρχοι ήταν τότε, όπως και τώρα, οι Γερμανοί, λιγότερο ή περισσότερο εκλεπτυσμένοι. Το πιο ενδιαφέρον είναι όμως ότι πέριξ των κατακτητών τότε, όπως και τώρα συμβαίνει, λειτουργούσε ένα εγχώριο πολιτικοοικονομικό σύστημα με ποικίλες προεκτάσεις.