Η χρεοκοπία του τραπεζικού συστήματος

Οι συρρικνωμένες και αδύναμες ελληνικές τράπεζες αγωνίζονται να επιβιώσουν. Η πρόσφατη περιπέτεια των μετοχών τους στο Χρηματιστήριο και τα σενάρια για προληπτικές ανακεφαλαιοποιήσεις, ή και για ακόμα πιο ριζικές λύσεις, δείχνουν ότι τα δύσκολα είναι μπροστά τους.

Επικαιρότητα

Όπως γνωρίζουμε, ο κ. Μιχάλης Σάλλας, πρώην επικεφαλής της πλέον προβληματικής ελληνικής τράπεζας με κριτήριο την υποχρέωση αύξησης των ιδίων κεφαλαίων της κατά 500 εκ. €, της Πειραιώς (πηγή), ήταν εναντίον της πιστοληπτικής γραμμής στήριξης της Ελλάδας – θεωρώντας με άρθρο του πως δεν ήταν απαραίτητη για τις τράπεζες. Έτσι είχε τοποθετηθεί υπέρ του μαξιλαριού που κατά τον ίδιο ήταν αρκετό για να δανεισθεί η χώρα μας με βιώσιμα επιτόκια από τις αγορές – ενώ κατά την άποψη του δεν θα επηρεαζόταν σημαντικά οι τράπεζες από την κατάργηση του waiver (= της δανειοδότησης τους από την ΕΚΤ με μηδενικά επιτόκια, με εγγύηση τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου).

Ο εγκλωβισμός της Ελλάδας

Το μόνο που απομένει σε μία χώρα στην άθλια σημερινή κατάσταση της Ελλάδας που θέλει να είναι ελεύθερη με κάθε θυσία, δεν είναι άλλο από τη χρεοκοπία της – από την παραδοχή της πως είναι αδύνατη η πληρωμή του χρέους της, αφού δεν της παρέχονται οι προϋποθέσεις από τους δανειστές της.

Ανάλυση

Η Ελλάδα, το 2010, ήταν σε πολύ καλύτερη οικονομική θέση – αφού η ανεργία ήταν ακόμη περιορισμένη, το ΑΕΠ ικανοποιητικό, η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων δεν είχε εξαντληθεί, η αξία των ακινήτων ήταν υπερδιπλάσια από τη σημερινή, το ιδιωτικό χρέος από τα μικρότερα στην Ευρώπη, οι μισθοί, οι συντάξεις και τα εισοδήματα σε πολύ υψηλότερα επίπεδα, το κοινωνικό κράτος λειτουργούσε, οι επιχειρήσεις δεν είχαν ακόμη χρεοκοπήσει, οι τράπεζες ήταν από τις υγιέστερες διεθνώς κοκ. 

ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΙΘΑΝΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΟΥΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ…

Πραγματικά πολλοί εξ ημών είναι απίθανοι τύποι. Σχεδόν πάντα περιμένουν και μάλιστα με εθνική υπερηφάνεια, να μας διασώσουν κάποιοι άλλοι λαοί, ενώ εκείνοι παραμένουν καθηλωμένοι στον καναπέ με το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης στα χέρι. 

Περίμεναν από τετραετία σε τετραετία να μας σώσουν οι γερμανικές εκλογές

Περίμεναν, να σωθούμε από το Brexit

Περίμεναν να μας σώσουν οι εκλογές στη Γαλλία.

Περίμεναν να σωθούμε από την αυτονόμηση της Καταλονίας,

Η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση

Η τελική απάντηση στο ερώτημα αν η τεχνολογία, που αναπτύσσεται αντικειμενικά, θα ωφελήσει ή όχι την ανθρωπότητα, μπορεί να δοθεί μόνο από τους συσχετισμούς –και τη δυναμική τους– ανάμεσα στην εργατική και την αστική πολιτική. Εκεί, στη διεκδίκηση πρωτίστως όχι μόνο του χρόνου που απελευθερώνει η σύγχρονη επιστήμη αλλά και του χρόνου που απελευθερώνει την ίδια την εργασία.