Το κόστος της ανοησίας

Κανένα ελληνικό κόμμα δεν επιθυμεί τη σύγκρουση με τους πιστωτές, αφού θα έθετε σε κίνδυνο τα δικά του εισοδήματα – ενώ οι Γερμανοί τάσσονται υπέρ της επιμήκυνσης του χρέους, για να διατηρηθεί η δαμόκλειος σπάθη επάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων στο διηνεκές.

Άποψη 

Όπως γνωρίζουμε όλοι μας, η ηλιθιότητα τιμωρείται και μάλιστα πάρα πολύ ακριβά – κάτι που στην περίπτωση της Ελλάδας αφορά μόνο τους Πολίτες, αφού οι κυβερνήσεις λειτούργησαν για το δικό τους συμφέρον, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεων τους στη χώρα. Εν προκειμένω τα μαρτύρια που υφίσταται η Ελλάδα, λόγω της κακοδιαχείρισης των οικονομικών της, καθώς επίσης της κρίσης χρέους από όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν, είναι μοναδικά στα ιστορικά χρονικά σε εποχή ειρήνης – ενώ ως συνήθως δεν θα τιμωρηθεί κανένας για τις ζημίες άνω του 1 τρις € που προκλήθηκαν. 

ΑΝΑΠΤΥΞΗ Ή ΑΝΑΤΑΣΗ;

Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας και του έθνους γενικότερα, δεν είναι απλά μια οικονομική αστοχία. Είναι πρόβλημα παρακμής. Παρακμή σε όλους τους τομείς. Μια παρακμή που ξεκινά από τους θεσμούς και φθείρει αναπόδραστα ολόκληρη την κοινωνία και το έθνος. 

Αν το πρόβλημά μας ήταν απλά μια οικονομική αστοχία σε μια καλοκουρδισμένη οικονομική μηχανή, τότε ίσως τα γιατροσόφια της τρόϊκας θα ήταν αρκετά να κάνουν τη μηχανή να δουλέψει και πάλι. Όμως εδώ δεν πρόκειται περί αυτού. Πρόκειται περί επιταχυνόμενης παρακμής σε όλους τους τομείς. Τίποτε δεν μένει όρθιο. Η παρακμή έχει ως αφετηρία τους θεσμούς οι οποίοι έχουν διαβρωθεί πλήρως και δεν μπορούν να προσφέρουν πλέον τίποτα το υγιές. Αυτή η παρακμή εξαπλώθηκε στην πολιτική, στην οικονομία και στον πολιτισμό. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να υπάρξει πάτος στο βαρέλι. Η οικονομική ύφεση κάποτε βρίσκει πάτο, η παρακμή ποτέ, μέχρι να διαλύσει μια κοινωνία.

Ο πρωτογενής ελληνικός πλούτος

Το Ισραήλ, έχοντας μετατρέψει τα προβλήματα του σε ευκαιρίες, ενώ εμείς οι Έλληνες τις ευκαιρίες σε προβλήματα, κατόρθωσε να κατακτήσει μία κορυφαία θέση στη γεωργία, καθώς επίσης στην τεχνολογία διαχείρισης υδάτινων πόρων και αφαλάτωσης – αντίθετα, η ελληνική πολιτική θέλει να ξεπουλήσει τα νερά και την ενέργεια αδιαφορώντας για τον πρωτογενή μας τομέα, για να μείνει ανέπαφο το πελατειακό κράτος.

Ανάλυση 

Η γεωργική παραγωγή στην Ελλάδα έφτανε μέχρι πρόσφατα στο 6,5% του ΑΕΠ ή στα 12,1 δις € – ενώ από τα 132.000.000 στρέμματα της συνολικής επιφάνειας της χώρας αντιστοιχεί στο 25,78% ή στα 34.037.000 στρέμματα (εξαιρούνται τα βοσκοτόπια). Οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις είναι της τάξης των 800.000, με μέση έκταση τα 44 στρέμματα – ενώ η αξία του τομέα των κτηνοτροφικών προϊόντων ανέρχεται στο 15% της γεωργικής παραγωγής. 

Η αρχή του τέλους του δολαρίου

Το πετρογουάν αποτελεί ήδη γεγονός και η κρίσιμη μάχη θα δοθεί στη Σαουδική Αραβία – ενώ δεν πρέπει να υποτιμάει κανείς την ισχύ των Η.Π.Α., οι οποίες δεν θα μείνουν άπρακτες παρακολουθώντας την καταστροφή τους.

Επενδύσεις & Αγορές

Οι Η.Π.Α., με ατμομηχανή τα δίδυμα ελλείμματα τους, βαδίζουν ολοταχώς προς την υπερχρέωση – όταν την ίδια στιγμή δέχονται τη συντονισμένη επίθεση της Ρωσίας και του Ιράν με μοχλό την Κίνα στο πετροδολάριο, τυχόν επιτυχημένη έκβαση της οποίας θα οδηγούσε στην κατάρρευση του δολαρίου και της αμερικανικής οικονομίας σε χρόνο μηδέν.

Ο παραλογισμός της γερμανικής Ευρωζώνης

Μπορεί να περιμένει κανείς πως η οικονομία της Ελλάδας θα ανακάμψει, όταν η νομισματική πολιτική που εφαρμόζεται είναι ακριβώς αντίθετη από αυτήν που έχει ανάγκη;

Επικαιρότητα 

Ξεκινώντας από την ΕΚΤ, είναι ασφαλώς ένα ακροβατικό νούμερο αυτό που εκτελεί, όσον αφορά τον καθορισμό ενός βέλτιστου επιτοκίου, κοινού για τα 19 μέλη της νομισματικής ένωσης – παρά το ότι έχουν τεράστιες οικονομικές διαφορές μεταξύ τους, οπότε είναι φύσει αδύνατον να ασκηθεί σε όλα η ίδια νομισματική πολιτική. Επομένως πρόκειται κάθε φορά για συμβιβαστικές, «ζυγισμένες» λύσεις, οι οποίες στο ξεκίνημα ήταν ξεκάθαρα προσαρμοσμένες στη Γερμανία – ενώ σήμερα στηρίζουν περισσότερο αλλά όχι αρκετά τον ευρωπαϊκό νότο.