Τελικά υπάρχει ελληνικό κράτος; - Ξανά εθνική καταστροφή και ο κρατικός μηχανισμός ανίκανος, η κυβέρνηση δημόσιες σχέσεις…

Όταν επαναλαμβάνεται ένα δραματικό φαινόμενο και τα αποτελέσματα είναι τα ίδια, παντού καταστροφή… τότε ένα σοβαρό οργανωμένο κράτος ενδοσκοπεί λαμβάνει προληπτικά μέτρα και αλλάζει το μοντέλο δράσης και αλλάζει ριζικά και τα μέσα ή τα ενισχύει με σύγχρονα.

 

Ξανά η Ελλάδα βιώνει εθνική τραγωδία και ξανά βιώνουμε την ίδια τραγική εικόνα…

 
Η κυβέρνηση απούσα, όχι τόσο λόγω διακοπών όσο ανοργανωσιάς και ο κρατικός μηχανισμός πλήρως αναποτελεσματικός αφήνει να εκτυλίσσονται τραγικές καταστάσεις στα όρια της εθνικής τραγωδίας.

«Τρίτος Αττίλας στην Κύπρο, εγκλήματα πολέμου από την Άγκυρα και πάμε για διάλογο»;; Στ.Καλεντερίδης

Ο Σταύρος Καλεντερίδης διεθνολόγος και πολιτικός επιστήμονας δεν «στρογγυλεύει τις γωνίες» μιλώντας για το ενδεχόμενο «ελληνοτουρκικού διαλόγου» στον οποίο μας «σπρώχνουν»:

 

«Με την Τουρκία να επιχειρεί τρίτο Αττίλα στην Κύπρο και να διαπράττει εγκλήματα πολέμου, ποιο είναι το καλό κλίμα για διάλογο; Τι έχουν να πουν όσοι προσπαθούν να μας πείσουν γι΄  αυτό το καλό κλίμα; Θα ζητήσουν συγγνώμη μετά απ΄ όσα έκαναν οι Τούρκοι στην Κύπρο τις τελευταίες ημέρες»;

 

Μαρία Καραμανώφ: Σχέση των Δασικών Πυρκαγιών με την Εγκατάσταση Ανεμογεννητριών στις αναδασωτέες εκτάσεις

Η σελίδα του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος στο Facebook δημοσίευσε κείμενο της κυρίας Μαρίας Καραμανώφ για τη σχέση των δασικών πυρκαγιών με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στις αναδασωτέες εκτάσεις και τα εμπόδια που άρθηκαν με την απόφαση 2499/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας.

 

Η Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Βιωσιμότητας και Περιβάλλοντος και Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας ε.τ. επισημαίνει ότι «τα δάση δεν καίγονται προκειμένου να τοποθετηθούν σ’ αυτά ανεμογεννήτριες, αφού αιολικά πάρκα μπορούν ούτως ή άλλως να κατασκευάζονται μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις. Το επιτρέπει η δασική νομοθεσία…». Τονίζει ότι με την απόφαση 2499/2012 ΣτΕ έγινε μια ριζική τομή στο άβατο των αναδασωτέων. Για να καταλήξει ότι «… τα δάση μας δεν κινδυνεύουν πλέον μόνο από τις πυρκαγιές, τυχαίες ή μη, ούτε από την ανικανότητα του κράτους για την πρόληψη και καταστολή τους. Πλήττονται περισσότερο και δη ανεπανόρθωτα από τις δικές μας συνειδητές και καθόλου τυχαίες νομικές επιλογές».