Του Μιχάλη Ψύλου
Η Ευρώπη και πάλι στην εφιαλτική δίνη της πανδημίας. Επτά μήνες μετά το πρώτο lockdown τον περασμένο Μάρτιο ,έρχεται τώρα το δεύτερο. Με τον κορονοϊό να εξαπλώνεται ραγδαία και τα νοσοκομεία να φτάνουν τα όριά τους, αλλά και την ευρωπαϊκή οικονομία να βουλιάζει ακόμη περισσότερο. Τι έφταιξε άραγε; Τι άλλαξε από τα μέσα Μαρτίου, όταν η Γαλλία για παράδειγμα, μπήκε στο πρώτο lockdown έχοντας καθημερινά 1.000 νέα κρούσματα και 20-30 θανάτους ,ενώ στις 28 Οκτωβρίου που ανακοινώθηκε το δεύτερο «κλείδωμα» έφτασε να μετρά 52.000 κρούσματα και 500 θανάτους, καθημερινά; Ποιοι φταίνε που στη Βρετανία από 967 κρούσματα και 46 θανάτους καθημερινά στις 23 Μαρτίου που επιβλήθηκε το πρώτο lockdown , φτάσαμε στα 20.000 νέα κρούσματα και τους 300 νεκρούς την ημέρα; Αλλά και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες τα πράγματα δεν είναι καλύτερα, καθώς τα κρούσματα από τα μέσα Οκτωβρίου άρχισαν να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Ετσι, ενώ την περασμένη άνοιξη το κλείδωμα ήταν σχεδόν μια πρώτη απάντηση, σήμερα είναι δυστυχώς η έσχατη λύση .Γιατί απλά οι ηγεσίες απέφυγαν να συνεχίσουν τα αυστηρά μέτρα το καλοκαίρι με την ψευδαίσθηση ότι τα χειρότερα πέρασαν. Όπως λέει ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, Ντέβι Σριντάρ «οι κυβερνητικές στρατηγικές απέτυχαν γιατί το καλοκαίρι προσπάθησαν να ξεκινήσουν την οικονομία υποτιμώντας τον ιό. Αλλά δεν μπορούν να τρομάζουν πρώτα τους ανθρώπους και μετά να τους λένε «δεν χρειάζεται να φοβάστε» και μετά να τους ξαναλένε «πρέπει να φοβάστε». Είναι λογικό λοιπόν οι άνθρωποι να χάνουν το ενδιαφέρον τους» τονίζει ο βρετανός καθηγητής.