ΑΡΘΡΟ ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΟΥΜΑΚΗ : Συνθήκη της Λωζάνης: Οι Τούρκοι μιλάνε για σκοινί στο … σπίτι του κρεμασμένου!

Του Λεωνίδα Κουμάκη, μέλους του ΙΗΑ

Μόλις ένας χρόνος απομένει από την συμπλήρωση ενός αιώνα από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης που σφράγισε τον επώδυνο συμβιβασμό μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

Πριν από δέκα τρία χρόνια, στις 04/09/2009, είχε αναρτηθεί για πρώτη φορά ένα κείμενο μου για τον διαχρονικό τουρκικό παραλογισμό να απαιτεί από τους άλλους όλα όσα περιφρονεί η ίδια, με τίτλο «Συνθήκη της Λωζάνης: Οι Τούρκοι μιλάνε για σκοινί στο … σπίτι του κρεμασμένου!».

Το κείμενο αυτό παραμένει τόσο διαχρονικό ώστε λες πως γράφτηκε τώρα, τον Ιούλιο του 2022 και όχι πριν από 13 χρόνια. Αξίζει τον κόπο να το ξαναθυμηθούμε όπως ακριβώς γράφτηκε τότε, χωρίς καμία προσθήκη ή αφαίρεση:

Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Αρρωστημένες καταστάσεις

Την 24η Ιουλίου 2020 έκπληκτη η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολούθησε τον αρχηγό του σύγχρονου τουρκικού κράτους, ο οποίος δηλώνει σε κάθε αφορμή «πιστός μουσουλμάνος», να αγνοεί περισσότερα από 90.000 τζαμιά που λειτουργούν μέσα στην Τουρκία, να προσέρχεται στον παγκόσμια διάσημο χριστιανικό ναό, τον Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας, να γονατίζει κάτω από την σκιά των ψηφιδωτών του Χριστού και της Παναγίας που φιλοτεχνήθηκαν 1.660 χρόνια νωρίτερα και να προσεύχεται. Ταυτόχρονα να δηλώνει περιχαρής πως είναι ο «κατακτητής» της χριστιανικής εκκλησίας επειδή άλλαξε την πινακίδα που υπήρχε έξω από τον ιερό χώρο και έβαλε μια καινούργια με την λέξη «τζαμί»! 

Έλληνες: Οι χτίστες της οικουμένης - Τούρκοι: Η μάστιγα της οικουμένης

"Αυτή είναι η διαφορά μας με τους Τούρκους"

Κάποιος Ιμπραχίμ (από το βιβλικό Αβραάμ βεβαίως), το φερέφωνο του Ερντογάν, δήλωσε, μεταξύ άλλων αθλίων, πρόσφατα ότι “Οι Έλληνες δεν έχουν καμμία σχέση με τους αρχαίους Έλληνες και τους βυζαντινούς“.

Το πρώτο που έχουμε να πούμε είναι ότι οι Τούρκοι σίγουρα είναι γνήσιοι απόγονοι των προγόνων τους, των αιμοσταγών, μογγολικών στιφών που έσπερναν -και σπέρνουν- τον θάνατο και την καταστροφή, από όπου περνούσαν. Ίδιοι και απαράλλακτοι αιώνες τώρα.

Γενοκτονία Ποντίων: Πώς τα στημένα Δικαστήρια της Αμάσειας αφάνισαν την ελίτ του Ποντιακού Ελληνισμού

Γράφει ο Παναγιώτης Σαββίδης 

Μετά το 1919 και την έναρξη της δεύτερης και σκληρότερης φάσης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, οι Τούρκοι -με το «ΟΚ» του Μουσταφά Κεμάλ (μετέπειτα Ατατούρκ), ξεκινούν τις δίκες – παρωδία στην Αμάσεια με στόχο τον αφανισμό της ελληνικής ελίτ του Πόντου. Η επιλογή της Αμάσειας στα βάθη της Ανατολίας για τη διεξαγωγή των δικών, είχε ως σκοπό αυτές να μείνουν μακριά από τα μάτια της κοινής γνώμης.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ, ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Ενώ τα ελληνόφωνα κανάλια συνεχίζουν το γαϊτανάκι των τουρκικών σήριαλ την ίδια ώρα που οι Τούρκοι χτυπούν κόκκινο στο Αιγαίο, έρχεται μια μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή με τον τίτλο, «PROMISE», που αναφέρεται στην αρμενική γενοκτονία και στην τουρκική βαρβαρότητα, δάσκαλο όλων των γενοκτονιών για να δείξει το πραγματικό πρόσωπο τους.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ : 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 1941 ΚΡΗΤΗ

Γράφει ο Νίκος Χειλδάκης

Wir Werden niemals Vergessen!

Η χώρα μας σήμερα βρίσκεται υπό μνημονιακά δεσμά. Η κατάσταση αυτή έχει πλήξει καίρια την ελληνική οικονομία, έχει στείλει χιλιάδες νέους στο εξωτερικό, έχει οδηγήσει χιλιάδες στην αυτοκτονία.

Είναι αυτοί οι απόγονοι αυτών που λεηλάτησαν την Ελλάδα το 1941 και σήμερα μετά από τόσα χρόνια αρνούνται να πληρώσουν τις αποζημιώσεις της καταστροφής τους. Σήμερα διαπράττουν τα ίδια σε μια διαφορετική, αλλά πιο εξοντωτική διάσταση.

Καλεντερίδης : Η σιωπή και η ανοχή θα φέρουν νέους Αττίλες. Εκατό χρόνια μετά, ήλθε η ώρα να σηκωθούμε επιτέλους όρθιοι

Η Γενοκτονία και η εισβολή στην ΑΟΖ

Από τον

Σάββα Καλεντερίδη

Το έχουμε ξαναγράψει. Τα κράτη είναι σαν τους ζωντανούς οργανισμούς, έχουν μνήμη την οποία αναπαράγουν. Η Γερμανία είναι ένα κλασικό παράδειγμα. Σε διάστημα 25 ετών προκάλεσε δύο παγκόσμιους πολέμους και ήταν υπεύθυνη για τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων. Η διεθνής κοινότητα, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την υποχρέωσε να δείξει εμπράκτως τη μεταμέλειά της, ζητώντας συγγνώμη και καταβάλλοντας ακόμα και αποζημιώσεις στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας. Αποκορύφωμα της έμπρακτης μεταμέλειας, η ιστορικής σημασίας και τεράστιου συμβολισμού κατάθεση στεφάνου και η γονυκλισία του τέταρτου καγκελάριου της Δυτικής Γερμανίας, το 1970, Βίλι Μπραντ, στο μνημείο του Ολοκαυτώματος, στο γκέτο της Βαρσοβίας.