«Failed State α λα ελληνικά»-Κώστας Καραϊσκος

Ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών
στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας, Κυριακή 9
Ιουνίου 2024. (ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΟΥΜΑΣ/EUROKINISSI)

Γράφει ο 

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΙΣΚΟΣ

 

Ας είμαστε ρεαλιστές και ειλικρινείς σε τούτη την κρίσιμη για την πατρίδα μας περίοδο. Ζούμε σε ένα failed State, σε ένα αποτυχημένο κράτος, που διατηρεί ακόμα κάποιες λειτουργίες του χάρη στην αδράνεια, στους διεθνείς οργανισμούς όπου ανήκει και σε κάποιες συγκυρίες.

 

Βεβαίως δεν κάνω σύγκριση με κράτη σαν τη Σομαλία, την Αϊτή ή άλλες χώρες του παλιού Τρίτου Κόσμου όπου συνήθως απέδιδαν τον ανωτέρω χαρακτηρισμό. Έχει όμως σημασία η πορεία στον χρόνο και η πραγματική ουσία των κρατικών λειτουργιών, όχι το όποιο βιοτικό επίπεδο μιας κοινωνικής μερίδας. 

 

Οι καταστροφικές πυρκαγιές κραυγάζουν ότι πρέπει να αλλάξουμε δόγμα πυρόσβεσης

Οι εν εξελίξει καταστροφικές πυρκαγιές μας υποχρεώνουν να επανέλθουμε σε έναν κρίσιμο παράγοντα για την αντιμετώπισή τους. Ας ξεκινήσουμε από το προφανές: Οι πυρκαγιές είναι ενδημικό φαινόμενο και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ο ήδη διαφαινόμενος βαρύς απολογισμός, αλλά και οι καταστροφές των προηγούμενων ετών, εκτός του ότι αναδεικνύουν τις διαχρονικές παθογένειες, αναδεικνύουν και την άμεση ανάγκη να αλλάξει το μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενο δόγμα για τη δασοπυρόσβεση στην Ελλάδα.

 

Θα απολογηθεί επιτέλους το «επιτελικό κράτος» για την παράδοση της χώρας στις φλόγες μέχρι το Χαλάνδρι ; Η ευθύνη της αντιπολίτευσης

Κρυμμένη μονίμως πίσω από επικοινωνιακά τρικ ,η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμετωπίζει το σοβαρό θέμα των πυρκαγιών ακριβώς όπως περιγράφεται στο σχεδιάγραμμα της φωτογραφίας: δεν κάνει απολύτως τίποτα σε επίπεδο πρόληψης, στέλνει 112 όταν το κακό έρχεται και μετά από το πέρασμα της καταστροφής υπόσχεται ότι …θα πάρει μέτρα για του χρόνου! Τα μόνα «μέτρα» που παίρνει είναι να μισθώνει όλο και περισσότερα και ακριβότερα ιδιωτικά μέσα πυρόσβεσης , αμφίβολης χρησιμότητας και αποτελεσματικότητας.

 

Όταν σπανίως δέχεται πιεστική κριτική για την προκλητική πλέον απραξία της χρησιμοποιεί με εξοργιστική πλέον ευκολία την τραγωδία στο Μάτι!

 

Ποια Γιορτή της Δημοκρατίας; Βασίλειος Κουμάκης

Δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου για την 50η επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, Τετάρτη 24 Ιουνίου 2024 (ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ/EUROKINISSI) 

Γράφει ο Βασίλειος Κουμπάκης

Μηχανολόγος Μηχανικός    

 

Και φέτος 2024, 50 χρόνια μετά την κατάρρευση της στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα και αλλαγή της διακυβέρνησης στη χώρα, οργανώθηκε η λεγόμενη ‘’Γιορτή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας’’. Τίτλος με λέξεις που έχουν χάσει το νόημα τους. 

 

Μπορεί να γίνεται ‘’Γιορτή’’ για γεγονότα κατά τα οποία ο ελληνισμός έχασε πατρογονικές του εστίες και εδάφη στα οποία διαμένει εδώ και 3000 με 4000 χρόνια και σήμερα να εορτάσει γι’ αυτό; Μπορεί να γιορτάσουμε εμείς όταν πριν 50 χρόνια κυβέρνηση μας δημιούργησε τις προϋποθέσεις Έλληνες να μετράνε το βράδυ πόσα μέλη της οικογένειας τους έχουν μείνει ζωντανοί, τι θα ταΐσουν οι υπόλοιποι τα παιδιά τους, που θα κοιμηθούν το βράδυ, που θα πάνε αύριο και τι θα κάνουν ;     

 

Ποια Δημοκρατία αποκαταστάθηκε στις 24 Ιουλίου 1974; Δανιήλ Σπαρτιάτης

Στις 24 Ιουλίου 1974 το σοκ της τουρκικής εισβολής ,ακολούθησε η «αποκατάσταση της Δημοκρατίας»…Στην Κύπρο ξεκινούσε μια τραγωδία που διαρκεί 50 χρόνια και στην Ελλάδα οι πολίτες πανηγύριζαν για την πτώση της χούντας και την επάνοδο της Δημοκρατίας…

 

Ήρθε η Δημοκρατία εκείνο το ξημέρωμα; Ποια Δημοκρατία; Πόση Δημοκρατία; Με ποιους να την υπηρετούν και να την διαφυλάττουν; 

 

Ο τραγικός κύκλος της Μεταπολίτευσης – Ποια δημοκρατία, ποια εθνική κυριαρχία!

Η πανηγυρική διάρρηξή της μεταπολιτευτικής “δημοκρατικής ομαλότητας” επήλθε με την υπογραφή των μνημονιακών δεσμεύσεων. Στην περίοδο ανωμαλίας που εγκαινίασαν τα μνημόνια, χαρακτηριστικές είναι δύο τουλάχιστον οφθαλμοφανείς περιπτώσεις παραβίασης της εκφρασμένης εκλογικά λαϊκής εντολής.

 

Η πρώτη είναι η αποτροπή του δημοψηφίσματος που σχεδίαζε ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός και η συνακόλουθη αντικατάσταση της εκλεγμένης κυβέρνησής του, χωρίς προσφυγή σε νέες εκλογές. Η δεύτερη αφορά στην ανατροπή του συντριπτικού αποτελέσματος του δημοψηφίσματος του 2015 κατά της νέας μνημονιακής σύμβασης. Δεν πρόκειται βεβαίως για δυο μεμονωμένες “παρατυπίες” για την δημοκρατία μας…

 

Τα συντρίμμια της Μεταπολίτευσης! – Κραυγαλέο έλλειμμα ηγεσίας

Το σύστημα της Μεταπολίτευσης, επιτέλους, τελείωσε. Δεκαπέντε χρόνια μετά τη χρεοκοπία, έκλεισε και τον ιστορικό του κύκλο. Αυτά είναι τα καλά νέα. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι το νέο δεν έχει ακόμα γεννηθεί. Οι 60 στους 100 πολίτες δεν ψήφισαν. Έκριναν ότι δεν είχαν τι να ψηφίσουν.

Μόνο οι 11 στους 100 υποστήριξαν το διακύβευμα της σταθερότητας που πρόταξε ο πρωθυπουργός. Οι επτά στους 100 έδειξαν την απόγνωσή τους, ψηφίζοντας τρία δεξιά κόμματα, μόνο έξι επέλεξαν ως εναλλακτική την αξιωματική αντιπολίτευση και μόνο πέντε εμπιστεύτηκαν το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που σφράγισε τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης. Οι πολίτες δεν πιστεύουν πια ότι το παλιό πολιτικό σύστημα μπορεί να προσφέρει λύσεις.

Γιώργος Ρωμανός: Το κράτος της Μεταπολίτευσης σκοτώνει τους πολίτες του

Γιώργος Ρωμανός

Συγγραφέας Αναλυτής, Ιστορικός Ερευνητής

 

Το κράτος της Μεταπολίτευσης σκοτώνει τους πολίτες του

 

Τα πρώτα 27 (!) χρόνια –από τα 50 της Μεταπολίτευσης, μετά το 1974 – ο Ενιαίος Κυβερνητισμός[1] επέτρεψε και ενθάρρυνε την πολιτική Τρομοκρατία, ως το 2002. Τα κόμματα που τον απαρτίζουν διοικούν μέχρι σήμερα έχοντας απόλυτη συμφωνία σε όλα τα μεγάλα θέματα πολιτικής που καταστρέφουν την χώρα μας: «Πρέσπες», Βίαιος εποικισμός Ελλάδος, Ενδοτισμός σε Τουρκία-ΑΟΖ, Κορονοϊός κ.π.α. Ταυτόχρονα, το Κράτος αυτού του Κυβερνητισμού σκοτώνει τους πολίτες του, μέσα από πάγια εγκληματική αποδιοργάνωση και φονικές παραλήψεις των πολιτικών και στρατιωτικών υπηρεσιών του.

 

«Πενήντα χρόνια Μεταπολίτευση αίματος και θανάτου»-Γ.Ρωμανός

Γράφει ο

Γιώργος Ρωμανός

 

Συγγραφέας Αναλυτής, Ιστορικός Ερευνητής

 

Πενήντα χρόνια Μεταπολίτευση αίματος και θανάτου. Από την Τρομοκρατία στο έγκλημα των τρένων

 

Το εθνικό έγκλημα των τρένων, 28/2/2023, δεν είναι μεμονωμένο «ανθρώπινο λάθος», όπως προσπάθησε να το υποβαθμίσει ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης. Δεν είναι τυχαίο γεγονός, αλλά ένα ακόμη εθνικό έγκλημα στο πλαίσιο των εγκλημάτων της Μεταπολίτευσης. Μια 50χρονη περίοδος αντι-Δημοκρατίας, Εθνομηδενισμού, διάλυσης, αίματος και θανάτου, η πιο αιματηρή της νεότερης ελληνικής ιστορίας, ενώ στη χώρα μας, επισήμως τουλάχιστον, δεν υπήρχε/υπάρχει «Εμφύλιος Πόλεμος». Συνένοχοι στο μεγάλο θανατικό οι ψηφοφόροι/πελάτες των κομμάτων του Ενιαίου Κυβερνητισμού [1] , ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Αριστερά, που ανέχτηκαν ή ενθάρρυναν την Τρομοκρατία και το Κράτος Βίας και διάλυσης.

 

Με τη ρήση του «η Κύπρος κείται μακράν», ο Καραμανλής έδωσε ασυλία στην Τουρκία, επέτρεψε στους Αμερικανούς την στήριξη Αττίλα 2

Η ορκωμοσία της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης στη σκιά της καταστροφής της Κύπρου. Φώτο Αρχείου

Οι ευθύνες των πολιτικών της Αθήνας για τον Αττίλα 2 είναι τεράστιες

Από: infognomonpolitics.gr
Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ

Μεταπολίτευση ονομάστηκε η περίοδος που ξεκίνησε με την κατάρρευση της δικτατορίας τον Ιούλιο του 1974 ύστερα από το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Κάποιοι υποστηρίζουν, με σοβαρά επιχειρήματα, ότι η περίοδος της Μεταπολίτευσης τελείωσε με την οικονομική κρίση και την είσοδο της χώρας στην εποχή των μνημονίων. Η συζήτηση όχι μόνο για το τέλος της Μεταπολίτευσης αλλά και ως αποτίμηση μιας εποχής είναι έντονη τα τελευταία χρόνια.

Ο Κοντογιώργης, τρόμαξε το αρχιπουλερικό του καθεστώτος

Δημήτρης Τζώρας – Πολιτικός Αναλυτής

Το Ελληνικό κοινοβούλιο, βρίθει διαφόρων πτηνών που μιμούνται την ανθρώπινη ομιλία. Κότες, παγώνια, πάπιες, μπούφοι, κοράκια, γύπες, καρδερίνες (πολλές καρδερίνες), παπαγάλοι και διάφορα άλλα ομιλούντα πουπουλοφόρα και φολιδοφόρα όντα, συναρθρώνουν την κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία.

Υπάρχει, όμως και το αρχιπουλερικό του καθεστώτος, που το τελευταίο διάστημα, μέσα από την ευρύτατη κοινωνική απαξία που εισπράττει, θέλει να αναδειχθεί σε κάτι μεταξύ εθνικού στοχαστή και διεθνούς στρατηγιστή. Στην Αμερική, τους πολιτικούς που αποστρατεύονται από την ενεργό δράση, τους αποκαλούν lame ducks, αλλά επειδή εδώ, είναι Βαλκάνια και δεν έχουμε πολλές πάπιες, είναι περισσότερο δόκιμο να αποκαλέσουμε τον συνταξιούχο πολιτικό, ως chief lame chicken, αφού το αξίωμα που κατείχε, ήταν αυτό, του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα.

Η συνταγή της χρεοκοπίας

Το σημερινό Σύνταγμα καθόρισε θεσμικά τη μορφή του πολιτικού συστήματος μετά τη δικτατορία – της εποχής που είναι γνωστή σε όλους μας ως «μεταπολίτευση». Δυστυχώς όμως δεν συμμετείχαν οι Πολίτες στη συγγραφή του, αλλά το καθεστώς που κυβέρνησε την Ελλάδα έκτοτε – με συνθήκες πλήρους αδιαφάνειας, οικογενειοκρατίας, κομματοκρατίας, διαφθοράς και διαπλοκής. Έτσι το δημόσιο χρήμα λεηλατήθηκε, οι Πολίτες διαφθάρηκαν για να παραμένουν ανεκτικοί, μεταξύ άλλων με διορισμούς στόχος των οποίων ήταν να διατηρείται το πολιτικό σύστημα σταθερά στην εξουσία, το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε στα ύψη και η πατρίδα μας υπερχρεώθηκε – ενώ με την απίστευτη προδοσία του PSI χρεοκόπησε, έχασε την εθνική της κυριαρχία και υποθηκεύθηκε στις ξένες δυνάμεις. Σήμερα δε εκείνοι ακριβώς που μας οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση θέλουν να μας σώσουν! Εύλογα λοιπόν συμπεραίνεται πως η κρίση, στην οποία είναι βυθισμένη η Ελλάδα την τελευταία δεκαετία, είναι κρίση του πολιτικού συστήματος – οπότε δεν πρόκειται ποτέ να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά, προς όφελος της πλειοψηφίας των Ελλήνων, εάν δεν αλλάξει ριζικά το Σύνταγμα που καθόρισε τη μορφή του.

Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε, κι όχι μόνο στο Αιγαίο

Αν κάποιος σκοντάψει σε μια πέτρα μία φορά και τραυματιστεί θεωρείται άτυχος. Αν όμως σκοντάψει στην ίδια πέτρα τρεις συνεχόμενες φορές και τραυματιστεί και τις τρεις τότε προφανώς είναι, επιεικώς, ανόητος. Το αντίστοιχο επί εθνικών θεμάτων ισοδυναμεί με έγκλημα διαρκείας. Αναφέρομαι στα τρία, συνεχόμενα μέσα στο 2018, επεισόδια κατά τα οποία τρία ελληνικά πλοία, δύο πολεμικά και ένα περιπολικό του Λιμενικού, το καλύτερο μάλιστα του στόλου μας, «σκόνταψαν» επάνω σε αντίστοιχα τουρκικά.

Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός*

Ωστόσο, τα γεγονότα αυτά είναι αποτέλεσμα μίας βαθύτερης, μακροχρόνιας εθνικής παθογένειας, και κρύβουν πίσω τους τα εξής:

Τα θανάσιμα για τη δημοκρατία μεταπολιτευτικά αμαρτήματα

( Σ.Σ. : Καί όλα αυτά είναι μόνο... ένα μέρος από ότι κατόρθωσε να έρθει στην επιφάνια, κουτσά - στραβά ... )

Των Ελένης Μπέλλου και Φώτη Τάκου 

Παρόλο που η περίοδος της Μεταπολίτευσης σηματοδοτεί και θεμελιώνει την πολυπόθητη μετάβαση στη δημοκρατία, μετά από επτά χρόνια που η Ελλάδα μπήκε στο «γύψο» των συνταγματαρχών, αποτελεί παράλληλα και την ιστορική περίοδο που έχει λοιδορηθεί ίσως όσο καμία άλλη από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, ως συνώνυμη της διαφθοράς και της αυτοκαταστροφικής πορείας της Ελλάδας.

Όμως, το φαινόμενο της διαπλοκής του πολιτικού και οικονομικού βίου, δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων σαράντα δύο μόνο χρόνων, αλλά δομική παθογένεια της σύστασης και λειτουργίας του ελληνικού κράτους. Αυτό που ίσως διαφοροποιείται κατά την Μεταπολίτευση και μπορεί να καταλογιστεί στα επιτεύγματα της μέσα από τη σωρεία λαθών της, είναι η μεγαλύτερη πρόσβαση στο τι σκανδαλώδες συμβαίνει, πίσω από τις κλειστές πόρτες των οβάλ γραφείων.